Eğitim baştaki sınıfın elinde bir silâhtır: Mal mülk sahipleri halkı bilgisizlik ve kör inançlar içinde bırakarak, daha kolayca sömürmektedirler. Bununla beraber, XVIII. yüzyıl filozoflarının, özellikle Rousseau’nun etkisi altında kalan Babeuf eğitime aşırı bir önem veriyor.
Bugün akıl çağma erişmiş olan halk, şimdiye kadar sonsuz bir erginlik ve uğursuz bir uyuşukluk içinde tutula gelmiş, bu yüzden de haklarını bilemez olmuştur. Onu bir takım saygı bağlarıyla kuşattınız, ruhunu ve bedenini bir sürü gülünç ve barbarca düzenlerle sım sıkı sarıp sarmaladınız.
Toplum içindeki haklı çıkarlarını korumalarına yarıyacak şeyleri öğrenmesine fırsat verecek yerde, aklını çelmeye yarıyan kör inançlar, kılı kırk yarmalar ve gülünç düşüncelerle oyaladınız onu. Hep aşırı yoksulluğu yaymaya yönelen, zavallıların boyuna alın teri dökmesine yol açan bir eğitim plânı yaptınız. Ona öyle bir takım kavramlar aşılamaya çalıştınız ki, ihanetlerinizden şikâyet edebileceğini, hattâ bu ihanetleri yapabileceğinizi bile aklından geçiremez olmuştu. Kısaca, yoksulun eğitimi ile kendi eğitiminiz arasındaki karşıtlıktan faydalanarak yoksulu daha da yoksul yapmayı başardınız ve kendinize öylesine katı ve insafsız bir yürek yoğurdunuz ki, sizler gereksiz şeyler ve hazlar içinde yüzerken, açlıktan ölen benzerlerinizi rahat rahat seyredebildiniz.
Eğer insanlar her zaman eşit bir eğitim görmüş olsalardı, ne olduklarını, kendi öz değerlerini uzun zaman bilmelerini engelliyen aptalca bir takım önyargıların kölesi olmazlardı hiç. Ufak bir azınlık büyük çoğunluğa hiç bir zaman o ağır zincirleri, zamanla ağırlığı biraz azalan ama yine de izleri bütün bütün silinmemiş olan zincirleri vurmayı göze alamazdı. Halk denilen varlık sadece yukarıdakilerin keyfi için acı çekmeye mahkûm olmazdı hiç bir zaman.
Eğitim bizde herkesin hak isteyebileceği bir çeşit mülk haline gelmiştir. Hayatımız eğitimi törelerimize uymak bakımından zorunlu kılmıştır. Eğitim bilinmesi en önemli şeyi bilmek durumuna getirir bizi; erdemi sevmeye ve erdemli olmaya yöneltir. Bizi aptallığımızdan ve en tehlikeli bir sürü kör inançlarımızdan kurtarır. İnsanın ne gibi hakları olduğunu gösterir, haklıyı haksızdan ayırt ettirir bize. Onun sayesinde başkalarının yardımı olmaksızın bir takım görevlere hak kazanırız; o olmadıkça da ne kadar kayırılırsak da boşunadır. Eğitim bizde yurt sevgisini .uyandırmaya yarıyabilir; bu sevgi, hazırlanmakta olan mutlu devrimden önce, bilindiği gibi, bütün bütün gözden düşmüştü.
Ulusların kaderi insanların eğitimde tuttukları yola bağlıdır. Hükmetmek sevdasında olanlar bu politika gerçeğini her zaman çok iyi anlamışlardır. Bilgi yoksulluğu nasıl düzenbazlığın kurnazca sömürmelerine yol açmışsa, derebeğlik ejdehasının büyümesine nasıl yaramışsa, nasıl tabiatla alay edercesine soylu tarlalar ve soylu kişiler yaratmışsa, yalnız büyük erkek kardeşe miras hakkı tanıyan aşırı ve haksız zenginliklerin korunmasına yarıyan o kanlı büyük evlât yasasını nasıl doğurmuşsa: Yalnız bilgiye kavuşmakla da, insanı insan yapan değeri yeniden elde edebiliriz ve hepimizin ayaklanarak yok etmeğe çalıştığımız çeşitli belâların yayılmasından doğmuş olan kötülükleri ortadan kaldırabiliriz.
Babeuf
(Sonsuz Kadastro’dan], 1789)
Çevirenler: Sabahattin Eyüboğlu, Vedat Günyol
François-Noël Babeuf (d. 23 Kasım 1760, Saint-Quentin, Fransa – ö. 27 Mayıs 1797, Vendôme, Fransa) Fransız yazar. Fransız Devrimi’nin önderlerinden, Gracchus Babeuf adıyla da tanındı. Kadastro memurluğu ve toprak komisyonu üyeliği yaptı. Devrimci fikirlerini yayabilmek amacıyla gazete yayınladı. Babeufizm (babouvisme) akımını kurdu. Yeni bir rejim kurmak amacıyla Eşitlerin Komplosu ‘nu hazırladıkları sırada ihbar sonucu yakalanarak giyotinle idam edildi.