Ben yazılmamış bir kitabın can sıkıcı önsözüyüm – Fernando Pessoa

Bugün aniden saçma fakat isabetli bir sonuca ulaştım. Bir aydınlanma ânında hiç kimse, kesinlikle hiç kimse olmadığımı kavradım. Şimşek çaktığında bir şehir olduğunu sandığım yerin gerçekte çölleşmiş bir arazi olduğunu gördüm ve beni bana gösteren aynı uğursuz ışıkta çölün üzerinde bir gökyüzü görünmüyordu. Dünyadan önce var olma ihtimalim çalındı. Yeni bir bedende gelseydim, bunu kendim olmadan yapmak zorundaydım, yeniden dirilmek için, özüm olmadan.

Ben var olmayan bir şehrin varoşlarıyım, yazılmamış bir kitabın can sıkıcı önsözüyüm. Ben hiç kimseyim, hiç kimse. Ne, nasıl hissedeceğimi, ne, nasıl düşüneceğimi, ne de nasıl seveceğimi bilirim. Henüz yazılmamış bir romanda havada süzülen bir karakterim ve içime hayatı üflemeyi tam olarak becerememiş birilerinin hayalinde var olmadan önce yok oldum.

*
Ben kaçan kişiyim.
Doğduktan sonra Beni kendi içime kilitlediler Ama terk ettim.
Ruhum beni arar,
Dağlar ve vadiler boyunca,
Umarım ruhum Bulamaz beni asla.

***
Ve bütün lanetlenmiş ruhlar gibi, daima, düşünmenin yaşamaktan daha değerli olduğunu hissedeceğim.

***
Delilik olmayınca insan nedir ki,
Yaşayan bir cesede sahip olan Haysiyetli bir yaratıktan başka?

***
Hiçbir şey bilmiyorum ve kalbim ağrıyor.

Fernando Pessoa
Hiçbir Şey İstememenin Mutluluğu, Aforizmalar, Çeviren: Hakan Akdoğan, Zeplin düşünce, sayfa 26,27

Previous Story

İki Şehrin Hikayesi – Charles Dickens “Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü”

Next Story

REHÎMÊ QAZÎ

Latest from Aforizmalar

Go toTop

OKUMA ÖNERİLERİMİZ