1872?de İstanbul?da doğan Karnik Garmiryan?ın yaşamının en önemli uğraşı müzikti. Çocuk yaşta kilise korolarına devam eden Garmiryan, bu korolarda “Ermeni notası” da denilen Hampartzum nota sistemini öğrendi. İlk hocası, Beyoğlu?ndaki kiliselerde başmuganni olarak görev yapan Rupen Civanyan?dı.
Bestekâr Karnik Garmiryan, Hayatı ve Eserleri ?nde tamamına yer verilen, peşrev, saz semâisi, beste, ağır semâi, yürük semâi, şarkı, kanto, türkü, düet, zeybek, fokstrot formlarında 135 eser besteledi. Bu bestelerin birçoğu antolojilere girdi, bazıları çeşitli seriler içinde yayımlandı, kimi de plağa okundu. Eserlerini Hampartzum notasıyla kaydeden ancak batı notasını da kullanan Garmiryan?ın müzik tutkusu o kadar canlıydı ki boş zamanlarında başka bestekârların eserlerini, Ermeni kilise müziğine ait ilahileri, bu arada ünlü bestekâr Bimen Şen?in (Der Ğazaryan) bestelerini notaya almış, böylece önemli bir kişisel arşiv oluşturmuştu. Bugün artık tarih olmuş bir devrin ve çelebi ruhlu İstanbul beyefendilerinin son temsilcilerinden biri olan Garmiryan, yaklaşık iki yıl süren bir hastalık döneminden sonra, 13 Ekim 1947?de hayatını kaybetti ve Şişli Ermeni Mezarlığı?na gömüldü.

Kitabın Künyesi
Ermeni Bestekarlar
Hayatı ve Eserleri
Karnik Garmiryan
360 sayfa, 1. baskı, Ekim 2004

Karnik Garmiryan Hakkında Bilgi
Garmiryan, 5 Nisan 1872?de İstanbul Beyoğlu?nda doğdu. Babasının adı Krikor, annesinin adı Amber?di. Baba tarafından köklerinin Kayseri?nin Garmir (Erm. ?Kırmızı?; Germir) köyüne dayanması nedeniyle Garmiryan soyadıyla anıldı. İlköğrenimi sırasında kilise korolarına devam etti; ilk müzik hocası, Beyoğlu?ndaki Surp Yerrortutyun, Surp Harutyun ve Surp Krikor Lusavoriç kiliselerinde başmuganni olarak görev yapan Rupen Civanyan?dı. Hampartzum ve Batı notalarını öğrendi. 1887?de, bir yıl önce Karaköy?de açılmış olan Getronagan Lisesi?ne girdi, ancak maddi imkânsızlıklar nedeniyle öğrenimini tamamlayamayıp 1891?de okuldan ayrıldı. 1907 yılında, Erzincan?a bağlı Agın?ın (Eğin; daha sonra Kemaliye) Gamaragab (daha sonra Toybelen) köyünde doğup küçük yaşta ailesiyle birlikte İstanbul?a göçmüş olan Siranuş Köleyan?la evlendi; Araksi adlı bir kız, Ara adında bir erkek çocukları oldu. Kâtiplik, muhasebecilik gibi işlerde çalıştı, ancak hayatı boyunca müzikle ilgilenmeyi hiç bırakmadı. Bu kitapta tamamına yer verilen, peşrev, saz semaîsi ve diğer formlarda 135 eser besteledi. Bu bestelerin bazıları antolojilere girdi, bazıları çeşitli seriler içinde yayımlandı, kimi de plağa okundu. Garmiryan ayrıca, uzun yıllar boyu başka bestekârların eserlerini, Ermeni kilise müziğine ait ilahileri, bu arada ünlü bestekâr Bimen Şen?in (Der Ğazaryan) bestelerini notaya almış, böylece önemli bir kişisel arşiv oluşturmuştu. Yaklaşık iki yıl süren bir hastalık döneminden sonra, 13 Ekim 1947?de hayatını kaybetti. Şişli Ermeni Mezarlığı?na gömüldü.

Bir yanıt yazın

Your email address will not be published.

Previous Story

Lucas Diye Biri (Un Tal Lucas) – Julio Cortázar

Next Story

Ilgım, Düş ve Esrar – Mete Özel

Latest from Biyografi Kitapları

Sait Faik’in Dünyası – Afşar Timuçin

Edebiyatımızın yapı taşlarını düşündüğümüzde ilk akla gelen kişilerden biri de Sait Faik’dir. Öykü sanatının bu büyük ustası gerçek bir insancı ve kılı kırk yaran

Deniz Gezmiş’i Anlatan 5 Kitap

Bizim Deniz – Mare Nostrum En uzun koşuysa elbet Türkiye’de de Devrim O, onun en güzel yüz metresini koştu En sekmez luverin namlusundan fırlayarak
Go toTop