bilal ercan2dediler kardeşin sahnede düşmüş,
vardım ki başına mahşer birikmiş,
canımın goncası yaşama küsmüş,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

bilo’ma diyorlar “ türküler beyi ”,
ağlıyor ardından bozlak, semayi,
yetim koydu sazı, sözü, besteyi,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

açtım ki yüzünün gülleri pusmuş,
şen olan ağzının bülbülü susmuş,
baldan gözlerinin ferleri uçmuş,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

kendisi coşkulu mizacı şendi,
az gelir dünyaya böyle efendi,
ağlaya ağlaya yaşım tükendi,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

unuttum duyunca günü, geceyi,
ağlattın ardından kardeş, bacıyı,
nasıl sağaltırım ben bu acıyı,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

bir kaldır başını canımın varı,
yalın ayak gezsem karlı dağları,
havara çağırsam gönül dostları,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

“ hazal’ın ”, “ dilan’ın ” sessiz ağlıyor,
“ ana yurdun ” şimdi kara bağlıyor,
“ halepçe ” göğünde sesin çağlıyor,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

kardeşim genç idi doymadı üne,
sarmışlar bilo’mu kardan kefene,
nasıl kıydın zalim bu tatlı cana,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

hüzam’la, saba’yla seni anarım,
alev almış orman gibi yanarım,
mağrur bayrak gibi düşen çınarım,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

aklımın yetisi gözümün nuru,
yaralı kalbime düşürdün koru,
doktora gitmedin kimeydi zorun,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

terk ettin erkenden canı, cananı,
sensiz kaldı kardeş türkü kervanı,
kimler okur şimdi “ zalim devranı ”
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

kaldırdı naşını bir insan seli,
ağladı ardından cümle ahali,
yetim kaldı yine “ hozatlı veli ”,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

bıraktın ardından yüzlerce eser,
dilin baldandı, sözlerin kevser,
böyle mertebeye kim olmuş mahzar,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

öksüz kuzu gibi miran meliyor,
lican’ın feryadı göğü deliyor,
eşin özlem gelin kara bağlıyor,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

bir yanın kawa’ydı ateşe sürdün,
bir yanın yunus’tu her zaman hürdün,
bir yanın dadal’dı zül’me höykürdün,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

kobane denince koştun yardıma,
bakmadın kardeşim hasta kalbine,
mem gibi âşıktı kendi yurduna,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

hey ERCANİ tenin alev, kordadır,
gecen kahırdandır, günün zardadır,
dedim mevlam bilo canı uyandır,
uyan bilom dedim, bilom uyanmaz.

Mehmet Ercan

Bir yanıt yazın

Your email address will not be published.

Previous Story

Memurun Ölümü – Anton Çehov (Seslendiren: Muratcan Akgün)

Next Story

Ayran – Sabahattin Ali (seslendiren: Hülya Küçüker)

Go toTop

OKUMA ÖNERİLERİMİZ