(?) Bizim gücümüz şu: Dünyanın derinliği üzerine sizin düşündüğünüz gibi düşünüyoruz. İçinde bulunduğumuz dramı kabul ediyoruz, ama bununla birlikte insan kavramını bu düşünce uçurumundan kurtarıyor ve onda yeni wdoğuşların yürekliliğini buluyoruz. (?) Yeni bilgilerimizi o kadar pahalıya ödedik ki, çağımızı umut kırıcı görmekte devam ediyoruz. Gün doğarken öldürülen yüzbinlerce insan, zindanların korkunç duvarları, topraklarının dumanları tüten bir Avrupa, milyonlarca ceset, hepsi aynı Avrupa?nın çocukları; bütün bunlarla ne kazandık? Birkaç yeni düşünce ki, onların da, bazılarımızın daha iyi ölmesine yardım etmekten başka bir faydası olmayacak belki. Evet, bu, umut kırıcı bir şeydir. Ama biz, bunca haksızlığa layık olmadığımızı ispat etmek istiyoruz. Kendimize verdiğimiz ödev bu. (?) Bugün bile Tanrı?dan bir şey beklemiyorum. Ama, onun yarattığı ve sizin yapayalnız bırakmak istediğiniz varlığı kurtarmaya biz yardım ettik hiç değilse. Siz insana bağlı kalmayı küçük gördüğünüz için şimdi binlerce ama her biri yapayalnız ölecek olan sizlersiniz. Şimdi size allahaısmarladık diyebilirim.
Albert Camus / Çev. Sabahattin Eyuboğlu?Vedat Günyol