Cesare Pavase: Bizi en çok inciten şey, çektiğimiz acıların yadsınması, göz önünde bulundurulmamasıdır

cesare-paveseElbette acı çekerek insan birçok şey öğrenebilir. Ne yazık ki acı çekmek öğrendiklerimizden yararlanacak gücü bırakmaz bizde; bir şeyi sadece bilmekse, hiçten de az bir şeydir [bkz. 3 Ekim 1938,1. paragraf).
Acı çekmeyi kabul etmek (Dostoyevski), aslında acı çekmemenin bir yoludur. Öyleyse… Bir insan kendisini bir şey uğruna harcadığı zaman, bir başkasının acısını dindirmek amacıyla yapmaz mı bunu?

Bu da şu demeye gelir: Ben acı çekeyim, yeter ki başkaları çekmesin. Ama her insan acı çekmemenin bir yolunu bulsa, daha etkin bir yöntem olmaz mı bu? Ama Dostoyevski’nin kuramına göre, ancak acı çekmeyi kabul etmekle acıdan kurtulur insan. Acı çekmeyi bile ancak kendisini harcayarak kabul edebilir. Bu durumlarda, güçlük insanın boyundan büyük işlere kalkışmasından doğmaktadır. İnsan acı çekmeyi kabul eder (boyun eğme) ve anlar ki acı çekmiş olmaktan başka bir şey yapmamıştır. Bunun bize bir yararı dokunmadığı gibi, başkaları da aldırmamışlardır çektiğimiz acıya. Bu yüzden dişlerimizi gıcırdatır, insanlardan uzaklaşırız. Bizi en çok inciten şey, enayi yerine konmak, çektiğimiz acıların yadsınması, göz önünde bulundurulmamasıdır (bkz. 5 Ekim 1938).

Cesare Pavase
Yaşama Uğraşı
Çeviri: Cevat Çapan
Can Yayınları

Previous Story

Pavese: Olmak ve Yapmak – İtalo Calvino

Next Story

Frankenstein’ın canavarı ezilmekte, ezildikçe ezmektedir.

Latest from Denemeler

Orwellvari Bir Cehennem – Ulus Baker

Çağımız, kitleler karşısında duyulan bir korku içinde. Bu korku bir taraftan devletçi bir mutlakçılığın imgelerini, öte yandan kamu vicdanının elektronik bir denetimini de birleştirmekten

İnsan ve Dans – Sevcan Atak

İnsan kendi bilincine vardıktan sonra kendini var etme ve öz savunma mekanizması olarak toplumsallığını oluşturmuştur. Bir yandan doğadan, doğanın bağrından geldiği için onu taklit
Go toTop

OKUMA ÖNERİLERİMİZ