Çirkin – Mehmet Taşar

Her yandan bahar fışkırıyordu.Ağaçlar önce çiçeğe, sonra yaprağa durmuş, kara, ıslak kahve rengi toprak yeşile kesmişti.Uzun kulaklarını sallayarak kalktı Çirkin. Ayaklarını öne arkaya iyice açarak uzun uzun gerindi. Kendine gelmişti artık. Gerinirken kapadığı bal rengi gözlerini açıp sağa sola bakındı.Önce denize doğru bir koşu tutturdu. Sahile vuran dalgaların çekildiği yerlerde izler bırakarak koşusunu sürdürdü. Arada bir dalgaların azalarak sahile vurup geri çekilirken bıraktıklarını izledi, kokladı. Bir süre sonra da sahilden ve sulardan sıkılıp geri döndü. Bir bahçe çiti üzerinde cıvıldaşan kuşları gördüğünde sevinçle oraya yöneldi. O gelmeden havalanan kuşlar, ağaçların dalları, yaprakları arasında kayboldu.Sevinci yarım kalmıştı. Gözlerini yumup başını öne eğdi bir süre. Bal rengi gözlerini açtığında hüzün ışıkları yanıyordu sanki. O, bütün sevinçlerini kuşanmış onlarla paylaşmak isterken herkes kaçıyordu. Sahilin nemli kumlarında gezinirken kurumuş kestane kabuklarına baktı. Arka ayaklarını kırıp oturdu. Uzattığı ön ayakları üzerine başını koyup tembelliğe yatacaktı ki denizin hemen yanı başında oluşmuş göletlerde kanat çırpan, suyun hafif dalgalarına salıncak kuran, ara da bir havalanıp pikeler atan martıları gördü. Uzun kulaklarını kaldırıp bir süre izledi onları. Yine bir koşu tutturdu. Su kıyısında sevinçle, kesik kesik havladı. Martılar kendi dünyalarında ve kendisinden uzaktı.Başını eğip kendi gölgesini izleyerek ayrıldı oradan. Kaldırdığında köy evlerinin geniş bahçelerinden birinin yanına gelmişti. Pamuk çalılarından oluşturulmuş geniş duvarın üzerine ön ayaklarını uzatarak baktı. Ayaklarını yeniden indirdikten sonra umudunu iyice yitirmiş olarak oturdu. Hiç kimse oyununa katılmıyordu. En iyisi sahil lokantasının kenarına yapılmış kulübesine gidip uyumaktı. Ön ayakları üzerinde dikilirken sarkan ve gittikçe büyüyen memelerine baktı. Yan yatıp patilerini temizledi, memelerini yaladı diliyle. Tüyler arasında kaybolmuş memeleri pembe pembe kabardı.Tam dönecekti ki yeni yumurtlamış bir tavuğun çığlıklarını duydu. Bu kez üstüne atladı bahçe duvarının. Kümeslerinden bırakılmış, kanatlarını açarak koşuşan tavukları, horozları gördü. Kuşları gördüğündekine benzer bir sevinç ve coşku kapladı içini. Duvardan atlayıp yanlarına yaklaşınca durdu. Tavuklar koşularını bitirmişler, toprağın yumuşak yerlerinde avlanmaya, eşinmeye başlamışlardı. Çirkini gördüklerinde başlarını kaldırıp dirk dirk attırdılar sağa sola. Çirkin?in kıpırdamadan kendilerine baktığını ve hareket etmediğini görünce de yeniden eski hallerine döndüler.Çirkin bir süre daha izledi onları. Sonra yavaştan yanlarına yaklaştı. Yine kesik kesik havlayarak selam vermişti ki çığlık çığlığa koşuşturmaya başladı tavuklar. Çirkin onların oyun oynadığını düşünüyordu. Onlar ne yana kaçsa önlerine çıkıyor, yine kesik kesik havlayarak hoplayıp zıplıyordu.Tavukların yaygarasına dışarı çıkan ev sahibi Çirkin?i görür görmez yeniden içeri girdi. Geri geldiğinde elinde av tüfeği vardı.Ona da havladı Çirkin. Hatta oyununu göstermek için yeniden tavukların önün koştu. Hoplayıp zıpladı. Kaçışan tavukları bırakıp ev sahibinin karşısında durdu. Kuyruğunu sallayıp ön ayaklarını uzattı. Dili dışarıda onun da oyuna katılmasını istiyordu sanki.?Ulan namussuz!? diyerek tüfeği Çirkin?e doğrulttu adam. Namluyu gören Çirkin?in gözleri korkuyla dolmuştu, ama kıpırdamıyordu yerinden. O an büyük bir gürültüyle patladı tüfek. Can havliyle havaya sıçradı Çirkin. Kendini nasıl bahçe duvarından attığını, nasıl sahildeki kulübesine ulaştığını bilmiyordu. Yere acıyla uzanırken yarısı kopmuş ön ayağından akan kanları gördü. Uzun uzun iniledi. Bir zor taşıdığı karnına, büyüyen memelerine baktı, bir koşarak kendine doğru gelen sahibine. Sonra başını yere uzattı. Yanak kıllarını ıslatan gözyaşlarıyla vurulduğu bahçe asılı kaldı gözbebeklerinde.