Deliliğimde sevdiğim yan, daha en baştan beri, beni “elit”lerin ayartmalarından kurtarmasıdır. Kendimi hiçbir zaman bir “yeteneğin” mutlu sahibi olarak görmedim. Biricik ilgi duyduğum şey kendimi kurtarmaktı, hem de elimde ve cebimde hiçbir şey olmadan, yalnızca çalışmayla ve inançla kurtarmak.
İşte artık katışıksız seçimim beni kimsenin üstüne yükseltmiyordu; donanımsız, araçsız ve gereçsiz olarak, bütün varlığımı, tüm benliğimin kurtarılmasına vermiştim.
Eğer olanaksız Kurtuluş’u yedek parça deposuna atarsam, ne kalır geriye? Bütün insanlardan yapılmış ve hepsi kadar değeri olan ve herkesin kendisi kadar değerli olduğu bir adam işte!
Kaynak: Sözcükler, Jean Paul Sartre, Can Yayınları,Çeviren : Selahattin Hilav, Haziran 2012, 7.Baskı, sayfa 207