Enternasyonel (L’Internationale) orjinali Fransızca olan ve bir çok dile çevirilen dünyanın bütün işçilerince söylenen şarkı veya marştır. Fransızca orjinali 1870 yılında Eugène Pottier tarafından yazılmışır ve Pierre Degeyter tarafından 1888 yılında bestelenmiştir. Bu beste tüm dünyada geniş bir kabul görmüş ve diğer dillerdeki çevirilerde de bu besteye sadık kalınmıştır. Marş tüm dünyada işçi sınıfının geleneksel şarkısı olmuştur.
Enternasyonal Marşı, sağ elini yumruk yapıp havaya kaldırarak söylenir. İşçilerin sağ elini yumruk yapıp havaya kaldırması ise patrona karşı gücünün, kararlılığının ve inancının kuvvetli oluşunu sembolize eder.
Enternasyonal
Uyan artık uykudan uyan / Uyan esirler dünyası
Zulme karşı hıncımız volkan / Bu ölüm-dirim kavgası
Yıkalım bu köhne düzeni / Biz başka alem isteriz
Bizi hiçe sayanlar bilsin / Bundan sonra herşey biziz.
Bu kavga en sonuncu / Kavgamızdır artık
Enternasyonal’le / Kurtulur insanlık
Tanrı, patron, bey, ağa, sultan / Nasıl bizleri kurtarır
Bizleri kurtaracak olan / Kendi kollarımızdır
İsyan ateşini körükle / Zulmü rüzgarlara savur
Kollarının bütün gücüyle / Tavı gelen demire vur
Bu kavga en sonuncu / Kavgamızdır artık
Enternasyonal’le / Kurtulur insanlık
Hem fabrikalar, hem de toprak / Her şey emekçinin malı
Tufeyliye tanımayız hak / Her şey emeğin olmalı
Cellatların döktüğü kan / Bir gün onları boğacak
Bu kan denizinin ufkundan / Kızıl bir güneş doğacak
Bu kavga en sonuncu / Kavgamızdır artık
Enternasyonal’le / Kurtulur insanlık.
Rusça versiyonu Aron Kots tarafından 1902 yılında çevirilmiştir ve aynı yıl Paris’te Rusça yayınlanmakta olan Jizn adlı dergide yayınlanmıştır. Orjinali 6 kıta olan şiirin daha sonra geliştirililen Rusça versiyonu 3 kıtadan oluşur. 1944’de Sovyetler Birliği’nin milli marşı olmuştur.
Eugene Potter Pierre Degyter
L’Internationale (Fransızca)
Poème de Eugene Pottier (Paris 1871)
Musique de Pierre Degeyter (1888)
Debout les damnés de la terre
Debout les forçats de la faim
La raison tonne en son cratère
C’est l’éruption de la fin
Du passe faisons table rase
Foules, esclaves, debout, debout
Le monde va changer de base
Nous ne sommes rien, soyons tout
C’est la lutte finale
Groupons-nous, et demain (bis)
L’Internationale
Sera le genre humain
Il n’est pas de sauveurs suprêmes
Ni Dieu, ni César, ni tribun
Producteurs, sauvons-nous nous-mêmes
Décrétons le salut commun
Pour que le voleur rende gorge
Pour tirer l’esprit du cachot
Soufflons nous-mêmes notre forge
Battons le fer quand il est chaud
L’état comprime et la loi triche
L’impôt saigne le malheureux
Nul devoir ne s’impose au riche
Le droit du pauvre est un mot creux
C’est assez, languir en tutelle
L’égalité veut d’autres lois
Pas de droits sans devoirs dit-elle
Egaux, pas de devoirs sans droits
Hideux dans leur apothéose
Les rois de la mine et du rail
Ont-ils jamais fait autre chose
Que dévaliser le travail
Dans les coffres-forts de la bande
Ce qu’il a crée s’est fondu
En décrétant qu’on le lui rende
Le peuple ne veut que son dû.
Les rois nous saoulaient de fumées
Paix entre nous, guerre aux tyrans
Appliquons la grève aux armées
Crosse en l’air, et rompons les rangs
S’ils s’obstinent, ces cannibales
A faire de nous des héros
Ils sauront bientôt que nos balles
Sont pour nos propres généraux
Ouvriers, paysans, nous sommes
Le grand parti des travailleurs
La terre n’appartient qu’aux hommes
L’oisif ira loger ailleurs
Combien, de nos chairs se repaissent
Mais si les corbeaux, les vautours
Un de ces matins disparaissent
Le soleil brillera toujours.
The Internationale (ingilizce)
Words by Eugene Pottier (Paris 1871)
Music by Pierre Degeyter (1888)
Arise ye workers from your slumbers
Arise ye prisoners of want
For reason in revolt now thunders
And at last ends the age of cant.
Away with all your superstitions
Servile masses arise, arise
We’ll change henceforth the old tradition
And spurn the dust to win the prize.
So comrades, come rally
And the last fight let us face
The Internationale unites the human race.
So comrades, come rally
And the last fight let us face
The Internationale unites the human race.
No more deluded by reaction
On tyrants only we’ll make war
The soldiers too will take strike action
They’ll break ranks and fight no more
And if those cannibals keep trying
To sacrifice us to their pride
They soon shall hear the bullets flying
We’ll shoot the generals on our own side.
No saviour from on high delivers
No faith have we in prince or peer
Our own right hand the chains must shiver
Chains of hatred, greed and fear
E’er the thieves will out with their booty
And give to all a happier lot.
Each at the forge must do their duty
And we’ll strike while the iron is hot.
Die Internationale (Almanca)
Text von Eugene Pottier (Paris 1871)
Uebersetzung von Emil Luckhardt
Musik von Pierre Degeyter (1888)
Wacht auf, Verdammte dieser Erde,
die stets man noch zum Hungern zwingt!
Das Recht wie Glut im Kraterherde
nun mit Macht zum Durchbruch dringt.
Reinen Tisch macht mit dem Bedraenger!
Heer der Sklaven, wache auf!
Ein nichts zu sein, tragt es nicht laenger
Alles zu werden, stroemt zuhauf!
Volker, hoert die Signale!
Auf, zum letzten Gefecht!
Die Internationale
Erkaempft das Menschenrecht
Es rettet uns kein hoeh’res Wesen
kein Gott, kein Kaiser, noch Tribun
Uns aus dem Elend zu erloesen
konnen wir nur selber tun!
Leeres Wort: des armen Rechte,
Leeres Wort: des Reichen Pflicht!
Unmundigt nennt man uns Knechte,
duldet die Schmach laenger nicht!
In Stadt und Land, ihr Arbeitsleute,
wir sind die staerkste Partei’n
Die Muessiggaenger schiebt beiseite!
Diese Welt muss unser sein!
Unser Blut sei nicht mehr der Raben
und der maechtigen Geier Frass!
Erst wenn wir sie vertrieben haben
dann scheint die Sonn’ ohn’ Unterlass!