AŞKIN ELİNE KALDIM

Sevinci kursağında
Şarkılı bir serçeydim
Sen çınarın dallarında

Bağışlar mı beni hayat
Şöyle bir yüzyıl kadar öldüm
Annem gibi babam gibi öldüm

Baktım gecenin ateşi düşmüş
Kül olmuş ormanda
Bir yaprak ışıldıyor

Unutmuştum görmeyi
Boy verip derinliğinde
Arınmak istedim

Bilirim kalbine ekmişsindir
Yaramdaki gül de sendeydi
Sözcüklerim saklında

Gözlerimde denizleşen hüznün buğusu
Yeniden
Düştüm aşkın eline

MAYINLI SINIR

Ellerinin mayınlı sınırında
Ansızın soğuyor kanın
Çekiliyor damarlarımdan

Şimdi yalnızlığım başlayacak öyle mi
Gözlerime inen perdede
Senden sonrasına pay edeceksin beni

Adımlarım sürgün yaralı coğrafyanda
Ölüm döşeğine serilmiş yatar boylu boyunca
Kalbim hep sana hep sana aksa da

TORTU

Bahara küsmemiş ki hiç
Uçurtmamı rüzgârsız bırakmamış
Ölsün ağaç ayakta

O gördüğünüz
Yanıltmasın sizi
Kalbim ve tortusu

SONRA SESİN REYHAN

Balkonda sevişken kedi gülümseyince
Cebimdeki Türkiyeli bulut çıldırır

Gönlümün tufanını harlayan
O bir avuç reyhan kokusudur

Gözyaşım sesinle sarmaşır
Sana keser ? beyaz geceler?

Moskova, 2001

KÜLÜYLE SÖYLEŞMEK

-Sezen;
??bi lodos lâzım şimdi bana? da
?bi kürek, bi kayık??

Eski bir denizin enkazında
Kayıp rüzgârlar bestelerken
Sesin maviye çalıyor azar azar
Elde yürek kırıntısı
Yıkık dökük sonyazda

Yüzün gölgeli
Bir eylül ikindisinde kırılgan
Yaşlı çocuk yüzü
Uykusuz
Bulut falcısı

Senden öte bilen var mı
Göz hapsinde de olsa
Ağlamak dururken
Aşkın
Külüyle söyleşmek olduğunu

BOYUN EĞMESEN ELE GEÇMESEN

Çiğnenmiş çimenler içinde hoyrat
Yıkamış karasını gecenin
Ben koynunda uyuklarken
Asmış seher dallarına
Işıldayan rengini
Nasıl da yanıyor sesin

Bulur izini kalbimdeki pusulam
Bir unutuşun yutuverdiği izini
Kanına giren izini
Son istasyonunda kavuşmanın
Dağıtıp eskidenki gözyaşını
Acemi özlemine kalanların

Kolayına kaçmadan ulaşınca
Ağacının nazenin yapraklarına
Meyve vermez gölgesiz
Serçetaşımaz dallarına
Ölüvermesen dokununca
Her susayışta öyle kimsesiz

Bir de sevincimin
Maviler denizinde
Boğulmadan daha
Boyun eğmesen
Bazen ele geçmesen
Anarşistim olsan

SENSİZLİKTE ARAMA BENİ

Olmadım ki ayrı
Uzak bir gün gibi geçmişten
Bir başıma ölmedim ki

Karbeyaz sıcağındayım
Kuluçkasında anaç şahinin
Değil görünmez dağın ardındaki

Yokluğunda yüreğimin son atışı
Varlığında yenilenir hücrelerim
Aynı damarda akıyoruz inan ki

İşitsin bunu dünya irkilsin hayat
Daha ne olsun
Güneşin yangınında ellerimiz doğmaktaki

GÖLGENE DÜŞEN

Bir inatla anlamazdın gecenin tohumunu
Bu beton çöplüğü kentleri kokuşturan
Olur olmaz zamanlarda sürekli ölürdün
Ölürdün bir öncekinden daha bensiz
Olmadı
Çiçeksiz ve sözsüz bir hayatın
Yağmalanmış sularına yürürdün

Demek ki bir görünmez
Kıymıkmışım canevinde
Çekip cımbızla çıkarırmış gibi etinden
Gölgemi sildin gölgenden

?Az önce burda yoktu bu yalnızlık?*

* Oya Uysal

AŞK DA DERLER ADINA

Bahar bahar geceleyin
Talana mı uğradı
Koynundaki gül bahçesi

Cıvıldamaz sesindeki kuş ordusu
Renksiz ve kokusuzdur da
Dağsız ağaçsız susarsın

Gözlerinin denizine düşen
Yıldızların yırtığını
Senden başka kim diker

Çırpınarak batarsın
Düşsüzlüğün burgacında
Taşıyamaz kanatların

Kapaklanıp düşmenin yüzükoyun
Bir bulut tarlasının tam ortasında
Bu yüzden

– Aşk da derler adına

ŞUBAT MAVİSİ

Güneyde dokunulmaz ötelerde
Sütmaviyi gökyüzünden emer
Adanalı Akdeniz
Kıyısında uçuşur yaz eskileri
Gölgemiz gibi tozarak

Yakamıza yapışan
Kırılgan yılların usancındayız
Bir tomurcuk sevdayı
Düşe yatırır kimimiz
Hangimiz kanadında taşır bizi

Akşamla inen ürpertide
Yunus?a çıkar gönlümüz
?Nesine kaldık dünyanın
Arzumuz nefs için değil?
Yüzlerimiz aşk içinde

BATIKTA

Ölüm sularında
Sana sığınmak
Sokağındaki okyanusta
Kıyısız yitmem demekti

Gizemli odalarda
Yalnızlığım sis rengi
Sözcüklerim yaktığın gemilerde
Sesinde yüzerdi

Sevgiler ki çiçeksiz
Batıkta gömü şimdi

YİTİK IRMAK BOYLARI

Yatağını yadırgıyorsa bir ırmak
El yurdunda ne arar

– Hoyrat poyrazın kırdığı
Yitik bir kalbin
Sılasını belki

UNUTULMUŞ MEVSİM

Bir dalda eski mevsim
Meyvesiyle çürümekte sesim
Zamanın gölgesinde eriyen
Unutulmuş ellerinde ellerim

DAĞ GÜLLERİ

Özleşmiştik hayli zamandır söyleşmiyorduk
Eylüllerden alışmıştım ölümüne renklerin
Kollarım uzarken dallarla bir
Şehirlerden dağ gülleri topluyordu bir çocuk

İŞ

Dikenli yataklarında
Uyandıran ilk ben oldum
Sözcükleri bir sabah uykusundan
– Haydi
dedim
Kımıldayın
Bu şiirde size iş çıktı

Onlar ve ben
Çoktandır
Kimsesizdik

ÇOCUKSUZ ÖLÜLER

Başıboş mahallede
Toz içinde çocukluğun
Eski evlerinde
Anneler vardır

– Güzel güzel
Ölü anneler

Gölgesinde zamanın
Ağlaması gizli
Sevgisi uzaktan kor ateş
Sofraları yeşerten babalar

– Dağlar boyunca
Ölü babalar

UNUTTUĞUN

Bu aşk yüzümde
Karışır seline günlerin
Mavim yitmede

Bana bahar yollar mısın
Kıyılarında sesim
Solup gitmede

DURAN AYDIN

KUMRU ÇOCUK

Babasıyla çıkmış sokaklara
O da senin gibi
Kanat alıştırıyor

Adımlıyor asfaltta
Yürüyüşü sana benziyor
Gözlerini gözlerinde yıkıyor

Bir lokmayı çiğneyişin
Onun bir buğdayı
Yutuşunu ansıtıyor

Büyülenmiş yaşamaya
Uçuşuyor sesleriniz
Gidip güneşini buluyor

DURAN AYDIN

YABANCI OLMAYAN BİR ÖLÜYE TÜRKÇE AĞIT

Ah Marilyn

Dünyanın ciğerine saplı hançerin
Çekilirken oyuğunda unuttuğu
Sarışın çığlık

Çiseleyen gözyaşın nicedir
Uykuma teyellenmiş bir yudum rüyayı
Yılların sarkacında yıkar

Bilemezsin şimdi
Sislerle perdelenmiş odalarda
Kuşkulu bir çocukluktur intihar

Sütbeyazını bir dolunayla mı değiştin
Açılmış durur sokağımızda öylece
Eksilmeyen papatyası yüzünün

Ah Marilyn

YÜREK KAPANI

Gülce kokuna varırken
Gece yolunda yoğruldum
Tıkalıydı oysa damar
Korkular sıralıydı

Bir kıyıda boyuna deniz susar
Kayalar eriyerek konuşurdu
Bu yüzden erdim sona
Senden öte sana dokunamadım

DURAN AYDIN

YORGUN SABAHÇI

-Gül/deren Canyurt?a güzelleme

Güne sarkan yorgun sabahçı
Deli tayın terkisinde uykusu
Sesinde sevgisi yüzen
Cıvıltısı gökçe pırpır kuşu

Hüzünle nasılsın gecelerde söyle
Öyle neylersin körlenmiş kuyularda
Şiirler darda mıdır imgesi geçmez ele
Sevdadır dile gelir aşk ile zorlu yolda

Dizelenmiş armağansın gurbetçi türkülerde
Dağlarda kar altında ellerin
Yara mı var ki sağaltacak düşlerde
Yediveren baharları gözlersin

Bilseler kimler adına
Anaç sözlerle çağlarsın
Özlemin cemresinde
Nöbetçisin hayata

KÖR NOKTA

Geçmiş kalbim
Dağlarının yamacına
Uçurumu güllerle
Tuzaklı

Ötesinde mavileri
Karışırken kanıma
Şafakleyin gözlerinde
Gemilerim yanıyor

Körlenmiş sıcağına
Sorulursa
Kıyılarım diken dolu
Denizim yokuşlu

Burgacında solar
Adımlarım kördüğüm
Dağlanan yarasına
Yalnızlık da derler

-Kendine gitmenin

.DURAN AYDIN

?Yoklar Sahibi?(1987) ve ?Hayatı Yeniden Denemeye?(1998)den

YASTIKALTI ŞİİRLERİ

DENİZE RENGİNİ VEREN

Ey yorgunluğun kitabı
Okunup acılarla
Sevişilen

Eski bahçelerin saklı şarkıları
Ve loş sığınakları
Arkadaşsız kentlerin

-Denize rengini veren
Bir özlemdir şimdi
Avucumuzda solar

Maviş kızlar
Ay ışıklı ormanlardan el eder
Sürmesi de çekilmiş gözüne

Oturup ağlayamam
Sizi de söylerim
Bu sevdayı ardıma alır

Pencerenizde
Güvercin bulutlu dağların
Rüzgârıyla yanarım

UYANIR UYANMAZ

Esrik ve yaralı gece rüzgârı
Sensin o
Eylül sokaklarında sırılsıklam
Çığlık çığlığa büyüyen şarkılardasın

-Oysa uyur uyamaz dolunay
Kapındadır

Bu baharsız dağ
Çocuksuz deniz
Duman ve leylak kokularında
Eski bir yaz sinmiş sana

-Çünkü uyanır uyanmaz yağmur
Aşktır

GÜNÜ İZLEMEK

1-
Uyandınız eski uykulardan
Berbat kederlerle
Buharı tüten sevinç yerine

Koyverdiniz yüreğinizi
Kaçırdığınız trenle
Akıp giden dağlara

-Olmuyor bayım
Akşamı böyle tutarsız
Yağmurla sesimize taşımanız

2-
Gülümserdiniz çamur içinde
İşsiz yıkık suratla birden
Ağlaşan çocuklarla

Sizi yalnız akköpük martılar
Yaylım ateşine tutulmuş bir mektup
Açlık grevi yapan gül anlardı

-Oluyor bayım
Firari bir yaşamı aralayıp
Gün sizi izliyor

YANITI NERDE

Hep bunlar senin yüzünden
Her şey
Terimin yalazı
Suyunu sevgisini unuttuğum ağaç
Şu korsan gece
Şu kuşluk güneşi
Hasat sonu devşirilen
Her dizenin özü biçimi
İş arayanla emekli
Raydan çıkan bir tren
Sövgü
Dövüş
Gözyaşı
Mutluluk
Yaşıyor olmak
Bu sınır ve sonsuzluk
Canımın burgusu
Her sorunun karşılığı
Sen
Her şey senin yüzünden

SEVDAMA VUR GÖNLÜNÜ

İşte sağanak yıldızlı bir gecede
İşte senin için
Ne yapılabilinirse ancak
Onu yaparım
Kalkar
Dağlara yollanırım
Öykülerim hâlâ orda
Üşümekte çünkü
Dolunay ne yapar kimsesiz
Kanı kurumamış sokaklardan geçerken
Bir de yüzüm kızarmadan sevdiğim
Böylesi şiirler yazarım
Daha yalnızca öylesi günler için
Gözümü kırpmadan
Dahası hiç ağlanmamış çocukluklar denerim

Kıyıda yaz ölüleri gibi yapayalnız değilsem
Arayıp bulamamışsam bir intiharda
O görkemli ve çirkin yanıtı
Adresimi bilirsin
Ordayım
Sevinç barış ve aşkta yazılı adım

Isın rüzgârımda sevdama koyup başını
Ürkütmeden bir serçeyi
Ve hiç kimseden sakınmadan
Başkaldır ıslak yalnızlığına
Savur gönlünü

Bana yalnızca suçumu sor
Sevgilerde ara sonra yanıtını

ÇOĞALTILMIŞ MEKTUPLAR

Yüreğini tutup
Sesini
Sesimize salmazken sen
Arınarak
Onulmaz aşkın
Ve kederimizin
Isırgan rüzgârında
Sonsuz rengin bir gece
Kuşatır kendi karanı

Sabahın lâciverdi gibi
Ağır ve kararlı
Netleşir de suretin
Sis ve kan içinde
Şavkında soyunurum
Türküler denizine

S O Ğ U K

Hep öyle yaşamayı sevecek
değilim ya
İlkyazda ürperten bir yağmur
Düş eskisi kızlar bulvarda
Çocuklar da sevimsizdir
Kargalar da
Durursa
Hep böyle solgun
Ve boynu bükük
Şarkılar dalında

HERHANGİ BİR ŞİİR

?Hazır ol kalbim?*
Şiir basacak evini

Şimdi ağaçlar
Karagün kuşlarını
Göklere salacak

On yedisinde bir kız
Karanlık ve kırık bir camdan
Kırmızı bir intihara kaçacak

?Hazır ol kalbim?
Bu şiir yarıda kalacak

* Metin Demirtaş

BİR ATEŞKES DÖRTLÜĞÜ

Beni bu ateşkesin dipnotu eyleyen
Sendeki göçebe acı
Dili güllü ve külhanî
Bir bozgunun özetidir

HASAN HÜSEYİN AĞRISI

Islak bir mendil gibi
Çekilip usulca alnımdan
Kırma
Yorgun düşlerimin
Puslu camını
Kolunu omzuma dola
Esmer yelini göçebe bir bulutun
Sırılsıklam kokla

Sızınca ağrın
Yüreğimden
Ağır yaralı şarkılara
Dolmasın
Gecenin isi gözlerinin ak?ına
Küskün bir şubat sonunda
Kırgın bakışlarına

-Çünkü bütün gömütlere
Öksüz yağmurlar
?Temmuz? demektir

İŞBU ŞİİR ANAMIN RUHİ SU?YA EŞLİK EDİŞİDİR

Ağrısını gündüzünden uzak tutar
Camı silmeyi bırakır
Almaz tozunu kitapların

Ay ışığı el etsin diye damdan
Pencereyi açık kor

Boynunu içine çekip
Susan dağlar bizdedir
Yağmur yalnızca bizim eve yağar*

Kederini kotarır anam
Ruhi Su?ya banar

?Ak saçım da kelep kelep yolarsam
Hani benim oğlum diye sorarsam?

* Sayın Hidayet Karakuş?un ?Yağmurlar Nereye Yağar?
adlı romanını ansıyarak.

KİŞİYE ÖZEL

Yırtarak kadife örtüsünü
Uyansam uykulardan
Derin kuyulardan serin
Sulara gömerek yüzümü

Kuşansam onulmaz sevdamı
Vursam bilinmez yollara
İzim sürem
Adım soran bulunmaz mı

Bulunmaz mı
Kar içinde bir kardeş
Kanrevan
Gömleğiyle yüreği de

Oldukça
Kapılarda
Ayrılık siluetleri

Desem de
Kişiye özel
Değil bu şarkı
Değil bu şarkı

ŞARKILARIM

Sizinleyim uzaklarda
Odada yanımda değilsiniz
Geceleyin uykularda
Rüyada yakmayan alevsiniz

Gözleriniz yok gözlerimde yazık
Görsünler ne söylemek isterdim
Ne karanlık rüzgâr
Ne şu kapıyı omuzlayan
Şiirlerden haberlisiniz

Sizinleyim korkularda
Sevda vakti
Şarkılarım sizsiniz

HEM SONRA ACI DA

Düşadımlarıyla narin bir balerin
Sedef şafaklar öncesi
Tutuşturacak bu şiiri kıyısından
Taşrada bir kasabada
Ölüm sehpasında
İpini koparacak
Gönlün o zaman

Ömrün buram buram keder
Konar da konuklarsan yamacıma
Tozlu ağaçlara tırman
Kiraz çal komşu bahçelerden
Bir de dağlara şarkılar sal
Güzyalnızı gençliğinden

Hem sonra
Acı da
Olmayacak mıydı bir zaman

BİR KALBİN İÇYÜZÜ

Aşka durmuş
Çocuk baharım
Bulutsu gözleriyle
Düşdenizim sevgilim
Kederli kemanım benim

Kalbime saplanmış bu şiiri
Çek çıkar
Ki
Karanlığına sıvansın

Ya saklarsın
Kurumuş gül yaprağı olur
anılarına
Ya sesinin dağlarını
Kuşlarıyla boyarsın

Sen almazdan önce koynuna
Kırlara
Uçurum boylarına
Güneşi saçılır

Ve elbet bu sevda da
Yasaklanır

KORKU

Sabahları basar
O korku canevimi
Basar da
Bir aşkı
Tam alnından

Yalımı
Yürekler karartan
Anaç bir aşkı

ARTI, YOK

Gecelerde düşünürüm seni
Bilinmezlerde
Dalga boyunu aşar
Savunmasız
Diplerde ulaşırım sana
Enginler uzak koylarda
Sıcaklığın ısıtmaz
Yüreğim mi buzullarda

Yıldızken maviyken sonsuzken
İnsan mutluyken güzeldir
Uykularda sevmem bundandır seni
Alnını yaslıyorsun ala şafağa
Kulaçlıyorsun bir sevgiyi
Düşlerimi tamamlıyorsun

Zaman
Rüzgâr olup umut savuruyor
Daldaki meyvenin körpe kokusunda
Erişiyor
Yitiriyorum seni

YILMAZ GÜNEY

Seni bir
Unutuşa gömdüler de
Dünyanın en ıssız burçlarından
Gönlümün
Kızoğlankız göğüne
Sevdalı bir pankart gibi gülüşün
Ve siteminle çizdiğimi
Unuttular
Nice yıldır yalnızlığım
Varoluşum seni

GÜZEL BİR ŞİİR

Vurgun yemiş eylül goncası
Ömrümün

Başağı yeşeren umudumun
Tepetakla gençliğimin ovası

Kırılgan bir seviyle
Aydınlık

Fonda ayrılık
Olsa da

Şimdi
Yüzün

KAN BAĞI

Hazan vedalarında
Kuşluk vakti gidenlere
Dünyayı dar getiren
Elleri kan bulaşığı
Hayat

Kalbime çivilerken
Suçüstü basıldığın
Bu ölüm
Son yanlışın olsun
Beynime konuşlanan
Bu özlem
İlk yanılışın

Çünkü bilmelisin çağların
Unutulmuş çağlayanında
Sevdayla
Damardan
Aramızda kan bağı var

Duran Aydın Hakkında Bilgi
1960 Adana doğumlu.
Adana Erkek Lisesi Akşam Okulu 2. sınıf öğrencisiyken öğrenimini yarıda bıraktı.
1970 sonlarından başlayarak şiir ve yazılarıyla;
Yapıt, Milliyet Sanat, Varlık, Saçak, Sesimiz, Hakimiyet Sanat,
Edebiyat Cephesi, Türkiye Yazıları, Dönemeç, Somut, Cumhuriyet Dergi,
Yaşam İçin Şiir, Karşı, Yeni Düşün, Akdeniz, Tan, Parantez, Düşlem,
Yazıt, Söylem, Türk Dili, Afrodisyas Sanat, Turunç, Kar, İnsancıl ve Kıyı
gibi dergilerde göründü.
1977?de Güney Gazetesi, 1978?de Yapıt Dergisi, 1984?te Yeni Türkü,
1989?da Çukurova Gazetesi ve 2011?de Tay Dergisi / İbrahim Yıldız Şiir Yarışması?ndan
ödüller kazandı.
Koza, Düşün, Akdeniz ve Söylem Dergisi?nin mutfağında görev aldı.
2010 yılı başlarından sonra Adana?da yayımlanan Yeni Turunç Dergisi?nde,
bir dönem ?Yayın Yönetmeni? olarak çalıştı.
Şimdilerde, Çağdaş Yaşam Dergisi?nin ?Sanat Yönetmeni.?
İlk şiir kitabı ?Yoklar Sahibi? 1987, ?Hayatı Yeniden Denemeye? adlı ikincisiyse 1998?de yayımlandı.

Mail Adresi: a.duranaydin1960@hotmail.com

Previous Story

Zaman Tüneli (Hindistan’da Gençlik, Sınıf ve Bekleme Siyaseti) – Craig Jeffrey

Next Story

Söyleşiler – Nuri Bilge Ceylan

Latest from Şiirler

Go toTop

OKUMA ÖNERİLERİMİZ