Hakkı Özkan’ın Kendi Kaleminden Yaşam Öyküsü “Güneşi gördün mü gülümse, sonra kar yağacağını bilsen bile.”

“1926 yılında, Bursa?da dünyaya geldim. Balkanlar?dan göç eden bir ailenin ilk çocuğuyum.
İlkokulu İstanbul?da bitirdim. Ailemin dağılması yüzünden öğrenimimi yarıda kesmek zorunda kaldım. Bir yığın işe girip çıktıktan sonra basım-evlerinde uzun yıllar çalıştım. Bu arada bol bol okuma- yazma fırsatı buldum. Ailemde okuma-yazmayla ilgili kimse olmamasına rağmen delice bir tutkuydu benim için okumak-yazmak. Bunda, çocukluğumda ailemin anlattığı biribirinden güzel masalların, çevremde bulunan aydın insanların etkisi büyük oldu elbette.
1950?de, bugün bir yayınevi sahibi olan bir arkadaşımla birlikte başladığımız haftalık dergi işi üç sayı sonra fiyasko ile sonuçlandı. Bu işte tutturamayınca yine eski mesleğime, basın işçiliğine döndüm ve 1980 yılına kadar bu işte çalıştım. İstanbul Belediyesi Basın Yayın Müdürlüğü?nde raportörlük yaptım, bu işte çalışırken emekli oldum. Bu arada, 1950 yılından beri yazmayı, kitaplarımı yayınlamayı sürdürdüm. Bugüne kadar çeşitli yayınevlerince yayınlanan, hikâye, masal, piyes, roman, şiir kitaplarımın sayısı 40?ı aştı. Bir o kadar kitabım da yayınlanma sırasını bekliyor. Bu arada bazı hikâyelerim, masallarım yabancı dillere çevrildi, yabancı ülkelerde yayınlandı. 1975 yılında, Hürriyet Gazetesi?nin açmış olduğu fıkra yarışmasına kardeşimin adıyla katıldım ve üçüncülük ödülünü aldım. 1984-85 yılı, Sıtkı Dost Çocuk Edebiyatı Yarışmasında ?Her Çocuğun Kanadı Vardır? romanımla birincilik ödülünü aldım. 1986-1987 yılı, Milliyet Gazetesi-Abdi İpekçi-Dostluk ve Barış Ödülü-Şiir Yarışması üçüncülük ödülünü bir arkadaşımla paylaştım. Milliyet Gazetesi, Roman Yarışması, ?Grevden Sonra? romanımla mansiyon aldım. 1986 yılı, Yenice Gazetesi-Sabri Akay Şiir Ödülü?nü kazandım. ?Bir Çiçek Bin Çiçek? adlı piyesimle Sıtkı Dost birincilik ödülünü aldım. Piyeslerimden bazıları özel tiyatrolarda oynandı.”
Hakkı Özkan, 1999 yılında yaşama gözlerini yumdu.

ŞİİRLERİNDEN ÖRNEKLER

BİR KÖPRÜ SUDA
Bir köprü suda ayaklarını yıkıyor.
Hep temiz olmalı.
Üzerinden gönlü yüce kişiler,
sen çocuklar geçmeli.
Kuşlar,
bir de mavi bulutlar…
Mutlu haberler,
kavuşmak isteyenler…
İnsanları seven balıklar,
gölgesiyle oynamalı.
Altından geçen kayıklara,
motorlara güvenmeli.
Bir köprü suda varlığını dert edinmemeli.
İnlememeli,
tankların, topların,
acımasız çizmelerin altında.
Korkmamalı kuşlardan.
Bir köprü suda ayaklarını yıkarken,
özgür olmalı.
Yalnızlıktan üşümemeli.
Gelip geçeni sevmeli.
Özgür şarkılar söylemeli.

ENDİŞE
Vallahi basmaya kıyamıyorum
o güzelim kar kirlenir diye korkuyorum…
bir kez karardı mı beyazlık,
kolay kolay aklanmaz, biliyorum..

GÜLÜMSE
Güneşi gördün mü
gülümse,
sonra kar yağacağını bilsen bile.

KARADUT
Diliniz,
dudağınız,
elleriniz,
birazcık leke oldu diye üzeriniz,
güzelim karaduttan
nasıl vazgeçersiniz?

Yapıtları:
Kuşlar Gibi (öyküler 1957)
Kıvılcım (öyküler 1959)
Dönüş (1968)
Grevden Sonra (roman 1976)
İnci (öyküler 1981).
Taş
Bacaksız Bir Gün… Seçme Çocukluk Fıkraları
Ben Bir Elektrik Direğiyim
Yıldızları Çalmışlar
Kanatlı Çocuk

Şiir kitapları:
Güneşli (Yazko yayınları)
Aynalı Çarşılar.