HİÇBİR SÖZ BOYUN EĞMEZ ZULME
– Ethem?e, Abdullah?a, Mehmet?e, Medeni?ye, Ali İsmail?e, Mustafa?ya?. –
Hiçbir söz yetmez zulmü anlatmaya
Özgürlük ve aşka söylenmiştir bütün şarkılar
Bütün şiirler insan boyun eğmesin diyedir
Boy verip yeşersin diyedir hayat
Bunca yaşanan acı
Ölüme meydan okuyuşlar
Taze bir dalken kırılanlar, tutsaklıklar

Hiçbir söz zulümden yana değildir
Her sabah doğan güneş
Toprağın bereketi
Suyun akışındaki başıboşluk
Sarp kayalıkta açan çiçeğin rengi
Bir çocuğun ilk çığlığı
Avuç içlerinden kalbe yayılan sıcaklık
Ayrılık, özlem, yoksulluk
Ve hatta ölüm
Hepsi yaşamaya dairdir?

Hiçbir kitap zulümden yana değildir
Ağıtlar yaksak da ölülerimize Adem?den beri
Köle pazarlarında satsak da ölesiye sevdiğimiz kadınları
En büyük günahları işlesek de Tanrı adına
Eşref-i mahlukat değilse de insan her zaman
Yine de her kitap sevgiden yanadır?

Sevginin yüzü suyu hürmetine çatlar toprakta tohum
Ferhat dağları deler, tutuşur Kerem?in ahı
Çocuklar isyan bayrağını açar durup dururken
Karanfil kokusuna keser bütün sokaklar
Zafer şarkıları söylenir bütün dillerde
Dünyayı yeni baştan kurar geride kalanlar

Önce insan sözü var etti, sonra söz insanı
Ne kalemini satmış şairler ne de kiralık katiller
İnsandan çalamadılar sözü
Söz ki varlık ve yokluktur
İnsan-ı kamilin susuşundaki sırdır söz
Ve zulümden yana olmadı hiçbir çağda
Hiçbir söz boyun eğmedi zulme?

TURGAY ÇİMEN
11.07. 2013 – KOCAELİ

Bir yanıt yazın

Your email address will not be published.

Previous Story

Saatin Gizli Yüreği (1973-1985) – Elias Canetti

Next Story

Kuru Gürültü (Manga Shakespeare) – William Shakespeare

Latest from Şiirler

Go toTop