Kosta Abraşeviç, Makedonya’nın işçi ozanıdır. İşçiler için şiir yazan Abraşeviç; açlığı, yoksulluğu önlemek ve özgürlük içinde daha iyi yaşam sürmek özlemini dile getirir. Eşit ve özgür bir dünyanın hayalini kuran şair, 60’ı aşkın şiir ve 40 kadar epigram yazmıştır. Eserleri, ölümünden sonra yayınlanır.
Abraşeviç, kısa süren hayatında, şair olarak bütünsel olgunluğa kavuşmamış olsa da, sınıf bilincine sahip olmuştur. Şiirlerinde, sömüren yönetime karşı, çalışanların yanında olmuştur. Ölümünün yaklaştığını sezdiğinde bile, döneminin birçok yazarı gibi, karamsarlığa kapılmamıştır.
Abraşeviç, 8 Ocak 1898’de, 19 yaşındayken, o dönemlerde henüz ilacı bulunmayan veremden ölür.
Abraşeviç, 29 Mayıs 1879’da, Ohri’de, Makedon bir baba ile Yunan bir anneden doğar. 1888?de, babanın işi dolayısıyla, Ohri?den ayrılıp ailece Sırbistan’ın Sabaç şehrine taşınırlar.
Abraşeviç, ilk şiirlerini 13 yaşındayken yazmaya başlar. 1894 tarihli “Kızıl” adlı şiirde, sömürü yapanlara karşı öç duygularıyla dolu olduğunu yazar ve şöyle der:
“Siz sömürücüler duyun, gizlilik geride kalacak;
Bizim öcümüz de kızıl olacak!”
1896’da yazdığı , “Tüm Dünyadır Yurdumuz!” adlı şiirinde; devleti yönetenlere seslenerek, ulusa işkence etme hakkını nereden aldıklarını sorar. Bu eylemin, Tanrısal bir dayanağının olup olmadığını sorgular. Ayrıca , “Tek Dünya” ya da “Sınırsız Dünya” düşüncesini dile getirir:
“Sınırlara son verelim ,
Yönetimleri devirelim!
Kardeşlik sevgisi doğsun ,
Uluslar ona sarılsın!
Gürlesin mutlu sesimiz ,
Tüm dünyadır yurdumuz!”
Aynı yıl yazdığı “Kardeşlik” şiirinde; savaşların sona ermesini, sömürünün durmasını, bilgisizliğin bitmesini ve kardeşliğin egemen olmasını diliyor:
“Gürleyelim şu topluma, yeter;
Tutsakların ayağından çıksın kelepçeler!
Yeni topluma kardeşlik geliyor çünkü ,
Özgürlük içinde unutulacak dünkü!”
Yine, 1896?da yazdığı “Es Rüzgârım!” şiirinde ise, ülküleri için savaşan insanları yüceltmektedir:
“Ülkünü adayasın ,
Ömür boyu savaşana ,
İde uğruna can verene.
İzlensin o hep umutla!”
1897 Yılında , “Kendime Acımıyorum” adlı şiirini yazar. Mücadelesini verip, görevini tamamlamış bir insanın, ölüme hazır olma psikolojisini ve huzurunu yansıtır bu şiirinde:
“Ölüm, hiç de korkunç değil;
Kalbim tüm insanlığa ait!
Ve kurtuluşu özleyenlerde, bengi bir su gibi
Hayat buluyor.”
Kaynakça :
-Kosta Abraşeviç
Sesler Dergisi No: 86 Mayıs 1974
– İlk Proleter Ozanımız Abraşeviç
Sesler Dergisi No: 136/137 Mayıs/Haziran 1979
– Dictionnaire des Litteratures
Philippe Van Tieghem / 1984