Doğduk,
birileri çok sevindi, hayatımızda.
Birileri gurur duydu,
birileri tebrik etti birilerini?
Gözlerimiz,
etrafımızda olanı biteni bile göremiyordu
henüz..
Gülümsüyorduk arada,
birileri çok mutlu oluyordu,
melekler güldürüyor diye !
Sımsıkı yumruk ellerimiz,
minicik, öpülesi ayaklarımızla,
doğduk?
Kötülük nedir, bilmezdik,
bizim gibi doğanları,
kazıklamayı düşünmezdik,
aldatmayı, aldanmayı,
yalanlar içinde yuvarlanmayı,
ölümüne vahşiliği,
-doğaya bile,
düzenbazlığı,
ölmeyi, öldürmeyi,
hiç bilmezdik.
Nasıl oldu da öğrendik ?
Nasıl oldu da geldik bu güne ?
Minik, temiz yüreğimizi,
nerelerde çamurlara buladık ?
Yumruk ellerimizi,
hangi meydanlarda salladık,
ve o meydanlarda,
sırtımıza inen copların,
acısıyla nasıl ağladık ?
Minik, öpülesi ayaklarımız,
hangi yollarda şişti,
hangi yollarda vurdu ayakkabılar,
hangi yollar, tüketti umutlarımızı ?
Hangi melekler güldürürdü bizi,
bilemedi hiçbirimiz,
ama kimler ağlattı,
hafızalarımızdan hiç çıkmadı.
Sevdalarımızı öldürmedik,
umutlarımızı köreltmedik,
ama yine de
engel olamadık
rüyalarımızın
çalınıvermesine usumuzdan..
Engel olamadık,
hayallerimizi bindirdiğimiz,
atlı karıncadaki o büyük beyaz atın,
kaçıp gitmesine.
Bağırdık sessizce,
geçmişimize,
geleceğimize,
kucağında sevgiyle sallayan annemize,
her an yanımıza koşan babamıza,
birbirlerini tebrik eden her bir insana..
Duyuramadık,
ve duyuramadıkça,
yok olduk aslında.
Alkan Darcan
10.01.2012
Ptesi
dostum harikasın ,süpersin