Nikola Tesla’nın en sevdiği şiir

nikola_teslaHer bir işareti yazan Tanrı mıydı?
Yatışmakta olan iç karmaşalarım,
Ve büyük sevinçle dolan bu zavallı kalbim,
Yüce bir güçle bana açıklıyor
Doğa’nın enerjileri etrafıma ve bana heyecan veriyor.
Ben bir Tanrı mıyım?
Enerjinin parlaklığı giderek artıyor.
Gözümün gördüğü her bir karakter
Ruhumun önünde Doğa tarafından hareket halinde gösteriliyor

Bu fikir, Goethe’nin Faust’unda açıkça bulunabilir. Faust, Tesla’nın bütününü ezberlediği ve hayat boyunca başvurduğu, en sevdiği şiirdir. Gençliğinde Budapeşte’de döner manyetik alan gizini bulduğunda ezberden okuduğu Faust‘tur ve dünya telgraf sistemi buluşunu Kutsal Kase‘nin keşfine bağlayan da Faustçu bir paradigmadır.

Gizemli, anlaşılmaz ve dayanılmaz bir arzu, tamamen gelişmiş bir varlıkta -insan- kendini ortaya çıkartır: doğayı taklit etmek yaratmak algıladığı harikaları çalışmak.. Prometheus’un Yıkıcı kıvılcımını, şelaleleri, rüzgarları ve gelgitlerin dev gücünü emri altına alır. Güneş bile kendisi için çalışan, kendisine itaat eden bir köle yapar.

İnsanlık bu büyük hayranlık uyandıran doğal süreçleri kontrol edebilir mi? Tükenmez enerjileri kendi buyruğu altında faaliyet gösterecek şekilde kullanabilir mi? Eğer bunu yapabilirse neredeyse sınırsız ve doğa üstü güçlere sahip olur. (sayfa 404)

Kaynak

Nikola Tesla
Orjinal isim: Wizard: The Life and Times of Nikola Tesla – Biography of a Genius
Marc J. Seifer
Geoturka
İstanbul, 2014
Çeviri : İnci Yılmazlı

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir