Taze yağmur kokusu sızlatmadı değil burnumun direğini.
Ama yağmurun bittiği yerdeyim şimdi.
Söyleyin anneme acı çekmedim.
Sanki oldu ve bitti.
Küçükken yaptırdığımız iğneler gibiydi.
Ekmekleri getiremediğim için özür dileyin ondan.
Ve ellerinden öpün canım annemin.
Cenazemde ettiği ağıtlara son vermesini de söyleyin.
Son gördüğü şeyin ekmek olması ne güzelmiş insanın.
Ağzında, ucundan azıcık kopardığı ekmeğin tadıyla ölmesi.
Ölüm demişken sizler sakın öldürmeyin beni.
Ben zaten ölüm denen şeyi bilmeyerek gittim.
Ölemeyecek kadar küçük gidenlerdenim.
Dila Halaçoğlu