?Yolda kalan yolcular! o dağın uzağında/ eksik kanatlardı; sorarlar şimdi rastgele; baba, nereye…?
Her şeyin naylondan olduğu zamanların ötesinde yalnız şiir muhaliftir. Şairler kendi döneminin tanığıysa, tarihçilere değil şairlerin anlatıcılığına sığınmalıyız. Bertolt Brecht, şairleri çağın tanığı ve yılmaz muhalifi olarak sorumlu başkişi ilan ediyordu:
?Demeyecekler: Karanlıktı o sıralarda günler, geceler./Ama diyecekler: Bu ülkenin şairleri neden sessizdiler??
Şairin politik ve şiirlerinin muhalif oluşu hep bu sebeptendir diye düşünmekteyim.
Orhan Alkaya, A! Etika adlı şiir kitabıyla, ?san ki yanılmıştım doğru sözler büyütüp/ pişmiştim, yanmıştım; hamdım sanki…?diyerek sözün en vurucu haliyle dokunuyor. Kendine has poetikası, muhalif duruşu şiirlerini bugün bile canlı tutuyor.
Kelimeleri dönüştürerek kendi lügatini kullanması ?Ben de söylenmişleri söylüyorum yeni biçimde? diyen Nesin gibi, eskimişliğin çok ötesinde bir tat yakalıyorum okurken Alkaya?yı. Köşe yazılarını ilgiyle takip etmemin bir sebebi de aslında bunların yirmi dakikada yazılmış ?şeylerden? ibaret olarak görmediğim içindir. Çünkü kelimeleri ilk anlamından azade tutup yazması, tozlu kelimelerin üzerini parlatıp ?Sahi neydi bu kelimenin anlamı yahu? dedirtip sözlük karıştırtması, onun dili nasıl kanlı canlı kullandığının nişanesi.
NEDEN ŞİİRİMİN BAŞINI BEKLER AKŞAM
Akşamın bir vakti şiirleri sese düşünce, dudak kıpırdatmadan okumanın sessizliğinden yüksek sesle okumanın tadını almıştım. ?Neden şiirimin başını bekler akşam? işte bunu fısıldıyordum çiçeğime. Krizantem çiçeğimin yapraklarını okşarken ilk ona okudum. Su verdiğim zamanki gibi ışıl ışıl oldu her bir yanı. Benim çiçeğim bile şiirin hasından anlıyor.
?Bir dize nasıl başlamış söze/ an dağılır mı ufku silinmemişse/ ve koynunda kartal büyüten her kaçış/ çekip gitmenin amansız keyfinden fazla bir şeyse?
Kıymet CEVİZ
(www.evrensel.net, 3 Temmuz 2014)
A! Etika
Orhan Alkaya,
Everest Yayınları, 71 sayfa