Denis Diderot’un 1760 yılında yazdığı Rahibe (La Religieuse) adlı romanı, Fransa’da iktidara tırmanma yolundaki burjuva sınıfının ve kilisenin ikiyüzlü ahlakının bir belgesidir.
Roman, 18. yüzyıldaki bir manastırın içyüzünü anlatır. Bir çeşit kadınlar zindanıdır bu manastır. Baştan sona insan doğasına aykırı din baskısına yöneltilmiş bir yergidir bu roman. Ama bireysel özgürlüğe ateşli bir övgüdür de.
Diderot, yaşamlarını kalın taş duvarlar arasında sürükleyen mutsuz kadınların yaşlandıkça ne denli acımasız, doğal duygularından yoksunlaştığını canlı tablolarla betimler. Erkeklerden uzak yaşamaya mahkûm edilen yaşlı kadınlar ve genç kızlardan çoğu, insanın biyolojik doğasına aykırı durumlara sürüklenir. Üç kızkardeşten biri olan rahibe Suzanne, evlilik dışı bir ilişkiden olduğu kuşkusuyla, istemediği halde manastıra kapatılarak ‘ayıklanmak’ istenir. Diderot, insan doğasına temelden aykırı bu tecrit biçiminin korkunçluğunu gözler önüne serereken, roman yasak ilişkiller sınırında dolaşıyor. Ancak roman, insanın biyolojik doğasından gelen dürtülerin bastırılamayacağını göstererek erotiği farklı bir yönde işlevsel kılıyor. Romanın başkarakteri Suzanne bu manastır cehenneminden kurtulmak için canla başla çalışır ve romanda bir genç keşişin yardımayla duvardan aşarak gerçek doğa yaşamına kavuşur.
Kitabın Künyesi
Rahibe,
Denis Diderot,
Çeviren: Adnan Cemgil,
Engin Yayıncılık
Yayın Yılı: 1997,
200 sayfa