Rose yeni okuluna başlayacağı gün çok heyecanlıydı. Yepyeni ve tertemiz bir başlangıcın hayalini kuruyordu. Konuşma bozukluğu sebebiyle üst üste okul değiştirmek zorunda kalmıştı ve burada kalıcı olmak istiyordu. Hata yapmamalıydı.

Okula yürürken, yol boyunca kendini sınıf arkadaşlarına tanıtacağı sözleri tekrarlayıp durdu: ?Günaydın, benim adım Rose ve okulda yeniyim.?

Dakikalar sonra, yeni öğretmeni Bay Molimar onu kürsüye çağırdığında, Rose ezberini sunmaya hazırdı. Bir seferde çabucak söyleyiverdi: ?Günparlak, okulda gıcır gıcırım ve öndeki adım Rose.?

Eyvah eyvah. Rose da bundan korkuyordu…

Özgüven, dayanışma ve iletişim kurma üzerine içinizi ısıtacak bir hikâye.

Colas Gutman, 1972’de Paris’te doğdu. Dramaturji eğitimi aldıktan sonra bir süre tiyatro yönetmenliği yaptı. 2006’dan itibaren kitap yazmaya başladı ve bugüne kadar ondan fazla çocuk kitabı yazdı. L’enfant (Çocuk) adlı kitabıyla 2012’de Sorcieres Ödülü’nü aldı. Yazarın Süper Kahramanlar Yüksekten Korkmaz (2012) adlı kitabı daha önce İletişim Çocuk Kitapları Dizisi’nden yayımlanmıştır.

Kitaptan Bir Bölüm
Benim suçum olmadığını, o evin kirası çok yüksek olduğu için taşındığımızı söylediler. Ama ben pi tarihindeki yaşlı hayvanlar (dinozorlar) hakkında yaptığım sunum yüzünden olduğunu biliyorum. Oysa ne kadar da iyi hazırlanmıştım: Bir tarafta diplodokuslar, diğer tarafta tireksler. Ama konuş-maya başlar başlamaz bir şeylerin yolunda gitmediğini hissettim.
?Diplidokuzlarla humusapıyiyenler aynı dönemde yaşamamışlardır.?
Daha ne olsun? Koskoca sınıfın önünde ağzım bir karış açık durup gülmelerini seyrettim. Tabii bir- türlü-susmak-bilmeyen-adam (öğretmen) devam etmem için beni cesaretlendirmeye çalıştı, ama bunun işlerin daha da sarpa sarmasından başka bir yararı olmadı.
?Peki Rose, bu diplodokuslar ne yiyorlardı??
?Havuç herhalde.?
Kafam o kadar karışmıştı ki, tirekslerin pastır-malı sandviç yediğini bile söyledim. Bu kadarla kalmayıp yerime geçmeden önce bir de pi tarihindeki yaşlı insanlara ?mağaralara kamp kuran kıllı bücürler? dedim.
Bu olaydan sonra annemle babam okula gelip beni aldılar, çünkü burnumun kanaması durmak bilmedi ve ondan sonraki üç ay evde hasta yattım.
Bazı doktorlar eve beni ziyarete geldiler: çocuk hastalıkları uzmanları, psikologlar ve konuşma te-rapistleri. Hepsi aynı sonuca vardı: Çok büyük bir konuşma bozukluğu olan, çok zeki ve çok duygusal bir kızmışım.
Haklılar, aynı bir şapşırık gibi konuşuyorum. Özellikle de fokur fokur kaynadığımda. Örneğin biri bana iltifat etti mi, elim ayağım birbirine dolanır. Annem ?Rose, yarın mavi elbiseni giy, o elbise sana çok yakışıyor,? dediğinde kediye dönüp şöyle bağırdım:
?Popolu Bıyık! Çakıl eşyalarımdan! Kıllı moruk!?
Annem sakinleşmem için yanağımı vakumladı (öptü) ve ben de Sefil Köpek?ten bir bölüm daha okumak için salona gittim. Kitap pireli olduğu için herkesin kapı dışarı ettiği bir köpeğin hikâyesini anlatıyor. O akşam kendimi birazcık onun gibi hissediyordum.
Yarın okul değiştiriyorum ve içim fokur fokur.

Kitabın Künyesi
Rose
Colas Gutman
İletişim Yayınevi / Çocuk Kitapları Dizisi
Çeviren: Tuvana Gülcan
Editör: Bahar Siber
Kapak: Suat Aysu
Kapak Hakkında Çizim: Dorothée de Monfreid
Eylül 2012
76 sayfa

Previous Story

İlk Bilim Kütüphanem – Hayvanların Dünyası

Next Story

FBI, Ray Bradbury?ın komünist faaliyetlerini araştırmış

Latest from Çocuk Kitapları

Rakamlar ve Erik Ağacı – Murat Celep

Rakamlar kılıktan kılığa girmeyi severler. Bu kitapta da farklı kılıklara girerek bize mahalledeki erik ağacının hikâyesini anlatıyorlar. Her sabah odasının penceresinden karşıdaki erik ağacına
Go toTop

OKUMA ÖNERİLERİMİZ