– Evet, babamla arası iyiydi, görüşürlerdi. Mario Levi’nin babamla tanışma hikâyesi de çok hoştur. Mario Levi üniversitede ya da lisede okurken, babamın kitaplarını çok okuyormuş, çok da seviyormuş. Tanışmak istiyormuş ama “benim için Zeus gibi bir insan,” diye düşünüyormuş. Bir gün kafenin birinde otururken bir arkadaşı gelmiş yanma ve “Haydi kalk, seni bir yere götüreceğim,” demiş. “Nereye?” diye sormuş Mario Levi, arkadaşı da “Turgut Uyar’a gidiyoruz,” demiş ama bizimki inanmamış, “Hadi canım sen de,” diyerek terslemiş.
Bunun üzerine arkadaşı, “Ciddi söylüyorum yahu, ben Turgut Uyar’ı tanıyorum, evine de gidip gelirim,” demiş ve ikna etmiş. Neyse hem inanıp hem inanmayıp peşine takılmış arkadaşının. Kapıdan içeri girince arkadaşı babama, “Merhaba Turgut abi,” demiş ve sarılıp öpmüşler. Mario Levi de öylece bakıyor köşede, sessiz. “Bu senin arkadaşın değil mi? Hadi gel, sen de öp beni,” demiş babam Mario Levi’ye ve öpüşmüşler. Öpüştükten sonra “Şimdi oldu mu?” diye sormuş babam. Mario Levi “Oldu,” demiş ama titriyor, olanlara akıl sır erdiremiyor. Mario Levi, “Benim için Turgut Uyar’ı öpmek mucizevî bir şeydi,” demişti.
Semiramis Uyar
Turgut Uyar’ın Çocuklarıyız, Kolektif, İletişim Yayıncılık, sayfa 75