Savaş sonrasında toplanan o çok sayıdaki uluslararası konferanslardan konuşuyorduk.
Kafka şöyle dedi: «Bu büyük siyasal toplantılar, pek bayağı kafeterya toplantıları düzeyinde. Konferansa katılanlar elden geldiğince az şey söylemek için pek çok şey konuşuyor ve avazları çıktığı kadar bağırıyorlar. Gürültülü patırtılı bir suskunluk adeta. Gerçekten doğru ve ilginç olan şey ise, tek bir sözcükle değinilmeyen arka plandaki işlerdir.»
«Demek sizce basın doğru’nun hizmetinde çalışmıyor.»
Kafka’nın ağzının köşeleri acılı bir gülümsemeyle büzüldü.
«Doğru denilen şey, yaşamın parayla satın alınamayan az sayıdaki gerçekten büyük ve değerli nesnelerinden biridir. Tıpkı sevgi ya da güzellik gibi armağan edilir insana. Gazete ise ticaret konusu yapılan bir maldan başka şey değildir.»
Ben ürkek ve çekingen: «Yani insanlığın aptallaşmasına hizmet ediyor basın», dedim.
Kafka güldü ve çenesini zaferi kazanmış bir edayla ileriye doğru çıkardı.
«Hayır, hayır! Her şey, hatta yalan bile doğru’nun hizmetindedir. Gölgeler güneşi karartamaz.»
Gustav Janouch,
Kafka ile Söyleşiler, Cem Yayınevi, Türkçesi: Kamuran Şipal, 2.basım, Haziran 2000