ŞAİR VE ÂDEMLER

sözün balla tartıldığı,
bir sohbet ortamında.
âdemlerden birkaçı,
göz kırparak birbirlerine,
dediler ki bilge şaire;
?cahillere kral yapalım seni ?
üstad anladı ince yergiyi.
?hayır? dedi dili eğiren,
sözcüklere yaşam veren.
?kral yapacağınıza cahillere,
aslanlara atın daha iyi.?

? neden şair?? dediler;
kitap yüzü açmamış müsveddeler.
açtı ağzının güneşten kapısını
konuştu ağır ağır;
?cehalette katlanacağıma ömrümce,
katlanırım pençelerine et oburların;
ölürüm erdemlice.?

tarta tarta sözcükleri,
başladı yeniden söze;
?siz yakışırsınız o saraya.
siz maharetli, siz faziletli,
siz edipler, siz kültür deryaları.
uygunsunuz orada oturmaya.?

alınca yanıtını âdemler,
imlerle baktılar birbirlerine.
anladılar geç olsa da,
laf sokulamayacağını şaire.

Previous Story

Düşmanlık Onurunu Korumak – Zafer Köse

Next Story

Yeni Yüzyılda Diyalektik – Bertell Ollman, Tony Smith

Go toTop

OKUMA ÖNERİLERİMİZ