sorguluyorum o halde varım…
Madem hiçbir insanın, benzeri üstünde doğal bir yetkisi yoktur ve madem kaba güç bir hak yaratmaz, öyleyse insanlar arasında her çeşit haklı yetkenin temeli olarak, kala kala yalnız sözleşmeler kalıyor. Grotius diyor ki: “Bir insan özgürlüğünden vazgeçip bir efendinin kölesi olabiliyor da, neden bütün bir ulus kendi özgürlüğünü aktarıp bir
ESİR ALMAK, bedenleri başkasının hizmetinde hareket ettirmeyi varsayar. Dolayısıyla harekete geçirme esir almanın kurucu endişesidir. Zira nihayetinde, insanların aslen kendilerine ait olmayan bir arzuyu gerçekleştirmek uğruna eyleme geçmeyi “kabul etmeleri” gayet tuhaf bir durumdur. “Başkaları hesabına harekete geçme”yi bu denli büyük ölçekte yaratabilmek için gereken muazzam toplumsal emeği gözlerden gizleyebilecek
OKUMAK İÇİN TIKLA“PARA” DENEN arzu nesnesine olan bağımlılık, ücretli hizmetin zemini, bütün iş sözleşmelerinin artdüşüncesi, hem işverenin hem de çalışanın farkında olduğu tehdidin temelidir. Kapitalist yapılar işverenleri yegâne para tedarikçisi durumuna getirmiştir. Ücretli emekçilerin bedenlerini “hizmete” koşma işi, conatus-arzu’nun para denen nesneye sabitlenmesinden alır gücünü. Şayet tahakkümün ilk anlamı, bir failin kendi
OKUMAK İÇİN TIKLATüm iyeliklerinden sıyrılıp bağsız kaldığında birey bir korku yaşar. O güne/ana kadar hep içinde var olduğu şekil ona yabancılaşır ve yok olmaktan korkar. Korkuların temelinde, dış olgu/etkileyen olay/oluşum/ve bunların sonuçları karşısında olgu/olay/oluşumun tanımlanamamış olması, kişinin bir açıdan bilgi yetersizliği içersinde olması yatar. Bilgiye dayalı korkular ise olgunun zararlı yönünün ve
OKUMAK İÇİN TIKLA