sorguluyorum o halde varım…
Carl Gustav Jung’un psikolojisi, modern insanın rasyonel aklının gölgesinde unuttuğu kadim bir bilgeliği yeniden hatırlatır: Psike, yani ruh, bizimle imgeler aracılığıyla konuşur. Bu imgelere güvenmek, sadece bir sanatçı veya şair için değil, bütünlüklü bir insan olmak isteyen herkes için psikolojik yaratıcılığın ve “bireyleşme”nin temelidir. İçsel İmgeye Güvenmek: Psikolojik Yaratıcılığın Temeli
OKUMAK İÇİN TIKLA”İnsanların hayatını ele alırken yüzeyde kalıp davranış açısından, koşullu refleks ve koşullanma açısından düşünmeyi tercih edenler vardır, bu da davranış terapisi denen şeyi doğurur. “ ( Winnicott, Oyun ve Gerçeklik ) Bu cümle, insan davranışlarını anlamaya yönelik farklı psikolojik yaklaşımlar arasındaki temel ayrımı oldukça eleştirel bir tonda dile getiriyor. Davranışcı
OKUMAK İÇİN TIKLABurada aslında öncelikle sinemanın ne doluğuna dair bir soruyla başlamamız gerekecek; Bu bağlamda sinema nedir? 🎥 Sinema, potansiyel mekânın kolektif versiyonudur.Tıpkı Winnicott’un “oyun alanı” gibi, sinema da bilinç ile bilinçdışı, içsel gerçeklik ile dışsal dünya arasında kurulmuş bir geçiş alanıdır. İzleyici burada kendi arzularını, korkularını ve bastırılmış imgelerini dışa yansıtır,
OKUMAK İÇİN TIKLAJungcu bir analist olan Fred Plaut bir yazısında (1966) söyle der: “İmge oluşturma ve bunlan yeni kalıplar içinde bir araya getirerek yapıcı bir biçimde kullanma kapasitesi -rüyaların ya da fantezilerin tersine- bireyin güvenme yeteneğine bağlıdır.” Şimdi bu ifadeyi Jungiyen analiz, yaratıcı imgelem, ve psikodinamik güven ilişkisi çerçevesinde anlamaya çalışalım. 🧠
OKUMAK İÇİN TIKLA“Boyun eğici sahte kendilik” kavramı, psikanalitik kuramda özellikle Winnicott, Kohut ve Masterson gibi kuramcılarla ilişkili olarak ele alınır. Bu kavram, bireyin gerçek ihtiyaçlarını bastırarak, çevresel beklentilere göre şekillenen, uyumlu ama içsel olarak boş bir benlik yapısı geliştirmesiyle ilgilidir. Aşağıda bu sahte yapının nasıl ortaya çıktığına dair düşünceler vardır. 🔹 1.
OKUMAK İÇİN TIKLAFreud’un Oedipus kompleksi, modern aile yapılarında ve okul-aile işbirliğinde yalnızca bireysel bilinçdışının bir yansıması değil, aynı zamanda toplumsal düzenin, otoritenin ve bireyin bu düzenle ilişkisinin psiko-politik bir haritasıdır. Bu kompleks, ebeveyn figürleriyle kurulan erken bağların, bireyin otoriteye yaklaşımını nasıl şekillendirdiğini ortaya koyar; ancak bu şekillendirme, boyun eğme ile isyan arasında
OKUMAK İÇİN TIKLA🧨 1. Siyasi Manipülasyon Aracı Olarak Düşman a. Machiavelli’den Modern Propagandaya Machiavelli, “Prens” adlı eserinde düşmanın varlığını meşrulaştırmanın iktidar için nasıl stratejik bir avantaj olduğunu açıkça yazar: “İktidar, halkın korkularını kullanarak kendisini vazgeçilmez kılmalıdır.” Bu anlayış, modern demokrasilerde dahi çok yaygın bir şekilde görülür. Soğuk Savaş’ta “komünizm”, 2000’lerde “terörizm”, bugünse
OKUMAK İÇİN TIKLA🎭 1. Düşman, sahneyi düzenler İktidarlar, “biz”i tanımlamak için bir “onlar”a ihtiyaç duyar. Tıpkı antik tragedyalarda olduğu gibi: kaosun karşısına düzeni, barbarın karşısına yurttaşı, hainin karşısına lideri koyarlar. Düşman, hikâyenin kötü adamıdır. Ve her iyi hikâyenin, bir kötüye ihtiyacı vardır. 🧠 2. Kolektif gölgeyi dışsallaştırmak kolaydır Carl Gustav Jung’un gölge
OKUMAK İÇİN TIKLAEleştirel Teorinin Işığında “Mutlu Aile” Kurgusu Theodor Adorno’nun eleştirel teorisi, modern toplumun ideolojik yapılarını bir ayna gibi yansıtır; bu aynada “mutlu aile” kavramı, kapitalist düzenin bir propaganda aracı olarak belirir. Adorno, kültür endüstrisinin bireyleri standardize edilmiş mutluluk imgelerine zincirlediğini savunur. Mutlu aile, bu bağlamda, tüketim toplumunun bir vitrin süsüdür: sevgi,
OKUMAK İÇİN TIKLAArketiplerin KökleriCarl Gustav Jung’un arketipler teorisi, insan bilincinin derinliklerinde yatan evrensel sembollerin ve kolektif bilinçdışının bir haritasını çizer. Bu arketipler, insan deneyiminin ortak motifleri olarak, bireylerin kendilerini ve dünyayı algılama biçimlerini şekillendirir. Kahraman, bilge, ana, gölge gibi arketipler, yalnızca bireysel değil, aynı zamanda toplumsal anlatıların da temel taşlarıdır. Modern toplumlarda
OKUMAK İÇİN TIKLAMaria Popova tarafından yazılan bu metin, alışkanlık oluşturmanın bilimsel temellerini ve süresini Jeremy Dean’in Alışkanlık Oluşturma, Alışkanlıkları Kırma kitabı üzerinden ele alıyor. İşte özet ve temel noktalar: William James’in Alışkanlık Meditasyonu ve Üç Kural William James, alışkanlıkların gençlikte “plastik” haldeyken şekillendirilmesi gerektiğini vurgular. Dean, James’in fikirlerini genişleterek yeni alışkanlıkların başarılı
OKUMAK İÇİN TIKLA“Anneye yoğun ihtiyaç duyduğunda onun yansıtmalarına maruz kalmak” ifadesi, Winnicott’ın nesne ilişkileri kuramı ve bireyin psişik gelişimi bağlamında ele alındığında, oldukça anlamlı bir konuya işaret eder. Bu durum, özellikle bireyin (genellikle çocuğun) anneye bağımlı olduğu erken dönemlerde, annenin duygusal tepkilerinin ve yansıtmalarının çocuk üzerindeki etkisini ifade eder. Winnicott’ın teorisi ve
OKUMAK İÇİN TIKLAMichel Foucault’nun biyo-politik kavramı, modern devletin yaşamı düzenleme ve yönetme pratiklerini anlamak için güçlü bir mercek sunar. Devlet destekli aile terapisi programları, bu bağlamda, bireylerin öznelliğini şekillendiren bir alan olarak hem iyileştirici hem de denetleyici bir rol oynar. Bu programlar, aile birimini güçlendirme vaadiyle bireylerin psişik ve sosyal dünyalarına müdahale
OKUMAK İÇİN TIKLANietzsche’nin Üstinsan İdeali ve Bireyin Potansiyeli Nietzsche’nin “üstinsan” kavramı, insanın kendi sınırlarını aşarak özgür, yaratıcı ve otantik bir varoluşa ulaşma çabasını temsil eder. Bu ideal, bireyin kaosun ortasında kendi anlamını yaratmasını, ahlaki dayatmaları sorgulamasını ve kendi değerlerini inşa etmesini önerir. Terapi sürecinde bu, bireyin içsel çatışmalarını çözerek potansiyelini keşfetmesiyle örtüşür.
OKUMAK İÇİN TIKLAWinnicott’ın “nesne ilişkisi” ve “nesne kullanımı” kavramlarını, özellikle “bilinçdışı yıkıcılıkla pekiştirilmiş sevgi” fikrini gündelik hayattan örneklerle açıklayalım. Bu örnekler, hem bireyin içsel dünyasının hem de dış dünyayla ilişkilerinin nasıl şekillendiğini daha somut bir şekilde anlamamıza yardımcı olabilir. 1. Ebeveyn-Çocuk İlişkisi Örneği: Oyuncak Paylaşımı Bir anne, 3 yaşındaki çocuğuyla parkta oynuyor.
OKUMAK İÇİN TIKLAYapısökümün Felsefi Zemini ve Terapötik Potansiyeli Jacques Derrida’nın yapısöküm yaklaşımı, anlamın sabit olmadığını, her metnin içinde çelişkiler ve çoklu yorumlar barındırdığını savunur. Evlilik terapisinde bu yaklaşım, çiftlerin ilişkisel anlatılarını bir “metin” olarak ele alarak, onların söylediklerini ve söylemediklerini çözümlemek için güçlü bir metodolojik araç sunar. Çiftlerin hikayeleri, sadece kelimelerden değil,
OKUMAK İÇİN TIKLA