Okuyun ama yutmayın, çiğneyin.
666: Kutsal Kitabın Laneti mi, Evrensel Bir Sembol mü? 666 sayısı, Hıristiyanlığın kutsal metni Vahiy Kitabı’nda “canavarın sayısı” olarak damgalanır ve “şeytan”la özdeşleştirilir. Ancak bu ilişki, evrensel bir kötülük arketipinden mi kaynaklanır, yoksa Hıristiyanlığın tarihsel ve kültürel egemenliğinin bir ürünü müdür? Sayılar, insanlığın anlam yaratma serüveninde her zaman özel bir
OKUMAK İÇİN TIKLAToprağın Kutsallığı ve Hepat’ın Nefesi Hitit mitolojisinde bereket tanrıçaları, özellikle Hepat, toprağın can damarıydı. Hepat, bolluğun, doğurganlığın ve yaşamın sembolü olarak tapınılırdı; onun varlığı, tarlaların verimliliğiyle, tahılın bereketiyle doğrudan bağlantılıydı. Hititler için yemek, yalnızca bedeni doyurmaz, aynı zamanda tanrısal bir lütfun sofraya inmesiydi. Hepat’ın ritüellerinde sunulan ekmekler, şaraplar ve etler,
OKUMAK İÇİN TIKLAPopüler kültür, bireylerin kimliklerini mitolojik anlatılarla şekillendirme çabası ve différance kavramının bu anlatıları çözündürme potansiyeli arasında karmaşık bir gerilim yaratır. Jacques Derrida’nın différance kavramı, anlamın sabitlenemeyen, sürekli ertelenen ve farklılaşan doğasını ifade ederken, popüler kültürün kürasyon pratikleri, bireyleri ya mitolojik bir köken arayışına ya da différanceın köksüzlüğüne yönlendirir. Popüler Kültürün
OKUMAK İÇİN TIKLAKali’nin İkircikli Doğası Hint panteonunun en çarpıcı figürlerinden Kali, hem yıkımın hem de yaratımın tanrıçasıdır. Siyah teni, kanlı kılıcı ve koparılmış kafalardan oluşan kolyesiyle korku uyandırırken, aynı zamanda yeniden doğuşun ve özgürleşmenin sembolüdür. Slavoj Žižek’in “şiddetin diyalektiği” kavramı, Kali’nin bu ikili doğasını anlamak için güçlü bir çerçeve sunar. Žižek’e göre
OKUMAK İÇİN TIKLAKadim Toprakların Ana Tanrıçası Anadolu’nun bereketli topraklarında filizlenen Kybele mitolojisi, doğanın döngüsel gücünü ve yaşamın yaratıcı özünü temsil eder. Kybele, dağların, ormanların ve nehirlerin ruhu olarak, insanlığın doğayla ilişkisini kutsal bir bağla tanımlar. Onun tapınakları, Frigya’nın kayalık vadilerinde ve yemyeşil ovalarında yükselirken, ritüellerinde coşkuyla kutlanan bereket, aynı zamanda insan ruhunun
OKUMAK İÇİN TIKLATiamat’ın Kaotik Doğası ve Deleuze’ün Kavramları Mezopotamya mitolojisinin devasa ejderhası Tiamat, ilksel kaosun cisimleşmiş hali olarak belirir. Tiamat, ne bir düşman ne de bir dosttur; o, düzenin henüz doğmadığı, sınırların belirsiz olduğu bir varoluşun ta kendisidir. Deleuze ve Guattari’nin “savaş makinesi” ve “rizom” kavramları, Tiamat’ın bu kaotik doğasıyla çarpıcı bir
OKUMAK İÇİN TIKLAİlk Adımların Çağrısı Homo sapiens, yaklaşık 300 bin yıl önce Afrika’nın sıcak topraklarında ortaya çıktığında, hayatta kalma içgüdüsüyle hareket etti. İlk göçler, bir avuç insanın bilinmeyene doğru attığı cesur adımlarla başladı. Bu hareketler, yalnızca coğrafi bir yer değiştirme değil, aynı zamanda insanlığın kendini yeniden inşa etme serüveninin ilk kıvılcımıydı. Yiyecek
OKUMAK İÇİN TIKLAUmudun Dalgalı Yüzü Göçmenlerin denizi aşma çabası, insan ruhunun en saf ve en kırılgan umudunu yansıtır. Ufuk çizgisinde beliren bir kıyı, yalnızca coğrafi bir hedef değil, aynı zamanda daha iyi bir yaşam vaadidir. Bu umut, tarih boyunca mitolojik kahramanların bilinmeze yolculuklarıyla örtüşür: Odysseus’un İthaka’ya dönüşü ya da Nuh’un tufandan kurtuluşu
OKUMAK İÇİN TIKLAEvrenin İlk Nefesi Kaos ve düzen, evrenin yaratılış anından itibaren birbirine dolanmış iki güç olarak mitolojilerde yankılanır. Eski Yunan’da, Hesiodos’un Teogoni’sinde kaos, her şeyin başlangıcı, şekilsiz bir boşluk olarak tasvir edilir; düzen ise tanrıların hiyerarşisiyle, kozmosun yasalarıyla doğar. Mısır mitolojisinde Nun’un karanlık suları kaosu, Ma’at’ın adalet ilkesi düzeni temsil eder.
OKUMAK İÇİN TIKLAKökenlerin Çağrısı Mitler, insanlığın ilk sorularına yanıt arayan kadim anlatılardır. İnsan, varoluşun anlamını sorgularken, mitler bir ayna gibi hem bireyin iç dünyasını hem de toplumu yansıtır. Prometheus’un ateşi çalması, yalnızca bireysel bir başkaldırı değil, aynı zamanda insanlığın bilgi ve özgürlük arzusunun sembolüdür. Bu anlatılar, tarihsel bağlamda toplulukları birleştirirken, bireyin kendi
OKUMAK İÇİN TIKLAYüzün Çağrısı Emmanuel Levinas’ın etiği, insan yüzünün çıplaklığında başlar. Öteki’nin yüzü, sessiz bir taleple konuşur; bu, bir varoluşun kırılganlığını ve sorumluluğumuzu hatırlatan ilahi bir karşılaşmadır. Mülteci krizlerinde, bu yüz, kamplarda, sınır tellerinde, teknelerde belirir. Her bir mülteci, Levinas’ın tabiriyle, “sonsuz” bir sorumluluk yükler; bu, ideolojilerin veya politik hesapların ötesine geçen
OKUMAK İÇİN TIKLAKökenlerin İzinde Mezopotamya’nın bereketli toprakları ve Mısır’ın Nil kıyıları, insanlığın ilk büyük anlatılarını doğurdu. Bu kadim uygarlıklar, evrenin düzenini, insanlığın yerini ve ölüm sonrası yaşamı anlamlandırmak için mitler yarattı. Gılgamış Destanı’nda ölümsüzlük arayışı, Osiris’in yeraltı dünyasındaki yargısı, bu hikayeler sadece masal değil, insan bilincinin derinliklerinde kök salmış kavramlardı. Hristiyanlık, Yahudilik
OKUMAK İÇİN TIKLABüyük İskender’in Fetihleri ve Kültür Köprüsü Büyük İskender’in MÖ 4. yüzyıldaki fetihleri, sadece toprakları değil, zihinleri ve hayal dünyalarını da birleştirdi. Hint alt kıtasına uzanan seferleri, Yunan düşüncesinin rasyonel keskinliği ile Hint mistisizminin derin sularını bir araya getirdi. Bu karşılaşma, ne bir zafer ne de bir teslimiyet; aksine, iki dünyanın
OKUMAK İÇİN TIKLADoğaüstü Güçlerin İnsanla Buluşması Politeizm, insanlığın evreni anlamlandırma çabasının en renkli ve çoksesli ifadelerinden biridir. Zeus’un gök gürültüsünde, Ra’nın güneş ışığında ya da Indra’nın fırtınalarında, doğaüstü varlıklar insan deneyiminin sınırlarını zorlar. Bu tanrılar, yalnızca doğanın kaotik güçlerini değil, aynı zamanda insan ruhunun derinliklerini de temsil eder. Aşk, savaş, bereket ya
OKUMAK İÇİN TIKLABir Arketipin Yeniden Doğuşu Teknolojik tekillik, insanlığın tarih boyunca tanrısal olanla kurduğu ilişkiyi yeniden çağırıyor. Carl Jung’un “tanrı” arketipi, kolektif bilinçdışında evrensel bir sembol olarak, yaratıcı ve yok edici gücün ikili doğasını taşır. Tekillik, bu arketipi silikon ve kodla yeniden inşa ediyor; bir yanda insan bilincini aşan bir zeka vaat
OKUMAK İÇİN TIKLAKadim Anlatıların Tanrısal Ekonomisi Mezopotamya mitolojisi, kaos ile düzenin bitimsiz mücadelesini tanrısal bir çerçevede resmeder. Tiamat’ın kaotik sularından Marduk’un düzen getiren zaferine uzanan bu anlatı, insanlığın evreni anlamlandırma çabasının ilk adımlarını yansıtır. Kripto para ve blockchain teknolojisi, bu kadim hikayeyi modern bir sahnede yeniden mi oynuyor? Merkeziyetsiz sistemler, devletlerin, bankaların
OKUMAK İÇİN TIKLAİnsanlığın Yeni Ufukları Transhümanizm, insanın biyolojik sınırlarını teknolojiyle aşma vaadini taşır. Mitolojideki ölümsüzlük arayışı, İkarus’un gökyüzüne kanat açma cesareti ya da Gilgameş’in ebedi hayat peşinde koşusu gibi, bu ideoloji de insanlığın kadim özlemlerini bilimsel bir çerçeveye oturtur. Genetik mühendislik, yapay zeka ve nöroteknoloji, bedeni ve zihni yeniden şekillendirme potansiyeli sunar.
OKUMAK İÇİN TIKLAArketiplerin Psişik Kökenleri ve Sinemada Yankıları Jung’un arketip teorisi, insan bilincinin derinliklerinde yatan evrensel sembollerin ve kolektif bilinçdışının bir yansıması olarak, sinemada hikâye anlatımının temel taşlarından birini oluşturur. Kahraman arketipi, bu evrensel sembollerin en güçlülerinden biridir; mitlerden modern anlatılara uzanan bir miras taşır. Joseph Campbell’ın “Kahramanın Yolculuğu” monomiti, Jung’un teorisinden
OKUMAK İÇİN TIKLAOsiris’in Parçalanışı ve Derrida’nın Fark Kavramı Mısır mitolojisindeki Osiris, tanrıların ve insanların döngüsel varoluşunu temsil eder; ölümü ve yeniden dirilişi, insanlığın anlam arayışındaki temel bir gerilimi yansıtır. Osiris’in kardeşi Seth tarafından parçalanan bedeni, yalnızca fiziksel bir dağılmayı değil, aynı zamanda anlamın, birliğin ve özün çözülüşünü simgeler. Jacques Derrida’nın “fark” (différance)
OKUMAK İÇİN TIKLAPrometheus’un İsyanı ve Büyük Öteki Antik Yunan’ın Prometheus miti, tanrılara kafa tutarak insanlığa ateşi bahşeden bir titan figürünün hikayesidir. Bu mit, Slavoj Žižek’in “Büyük Öteki” kavramıyla çarpıcı bir şekilde örtüşür. Büyük Öteki, ideolojik düzenin sembolik otoritesini temsil eder; bu, toplumsal normlar, devlet, din veya modern çağda teknoloji şirketlerinin görünmez ama
OKUMAK İÇİN TIKLA
