sorguluyorum o halde varım…
Evlilik, iki insanın bir araya gelerek oluşturduğu karmaşık bir bağdır; bir yandan derin bir sevgi ve ortaklık taşırken, diğer yandan çatışmalar, yanlış anlamalar ve sessiz gerilimlerle doludur. Eşinizi evlilik terapisine ikna etmek, bu bağı yeniden inşa etmek için bir adım atmaktır, ancak bu süreç hem hassasiyet hem de derin bir
OKUMAK İÇİN TIKLAKendim olmanın bedeli, sahte-benliğin konforundan vazgeçmek, gerçek-benliğin risklerini göze almak, öz-benliğin yalnızlığını kucaklamak ve postmodern dağılmanın belirsizliğinde yol bulmaktır. Ancak bu bedel, özgürlüğün ve anlamın kapısını aralar. Her birey, bu yolculukta kendi terazisini kurar: Maskelerle yaşamak mı, yoksa bedelini ödeyip kendin olmak mı? 🧠 1. Gerçek Benlik / Sahte Benlik
OKUMAK İÇİN TIKLATerapi, insan ruhunun derinliklerine uzanan bir yolculuk; bazen kurtarıcı bir rehber, bazen de yanıltıcı bir ayna olabilir. İyi terapi, bireyi özgürleştirirken, kötü terapi görünmez bağlar örer. Bu metin, iyi ve kötü terapinin ayırt edici özelliklerini birçok boyutta, zengin ve çok katmanlı bir dille ele alıyor. Her başlık, terapinin bir yönünü
OKUMAK İÇİN TIKLA(Kızgın Damdaki Kedi filminde susturulan arzu ve konuşulamayan beden) 🧊 1. Brick’in Sessizliği: Arzunun Sansürlenmiş Hâli Brick, yalnızca babasıyla ya da karısıyla konuşmayı reddetmez — arzusunu da inkâr eder.Bu suskunluk, sadece yasla ya da suçlulukla açıklanamaz.Asıl mesele: konuşulmasına izin verilmeyen cinselliktir. 🎭 Tennessee Williams’ın özgün oyunundaki homososyal (ve muhtemelen eşcinsel)
OKUMAK İÇİN TIKLAKimliğimizin Sessiz Bedeli “Sadakat duygusu, kim olduğumuzu değil, kim olmamıza izin verildiğini gösterir.” Bazı hayatlar, bir seçim değil; bir yükümlülük olarak yaşanır.Sevilmek için susmak, aidiyet için benliğinden vazgeçmek zorunda kalanlar…İçimizde bir ses hep fısıldar: “Anneni üzme.”“Babanı hayal kırıklığına uğratma.” Çocukluk bu sadakat emirleriyle örülür.Ve yetişkinlik, kimliğimizin bu koşullu yapbozlarını bir
OKUMAK İÇİN TIKLA“Ailenin İçindeki Sessiz Pazarlıklar Üzerine Psikoanalitik Bir Bakış “Ben seni olduğun gibi sevdim”…Gerçekten mi? Her ailenin içinde söylenmemiş cümleler, görünmeyen sözleşmeler ve koşullu duygular vardır.Dışarıdan bakıldığında bu ilişkiler sevgi dolu gibi görünür…Ama içlerinde çoğu zaman bir sadakat pazarlığı döner: “Benim istediğim gibi davranırsan seni kabul ederim.”“Beni utandırmazsan seni severim.”“Benim yolumu
OKUMAK İÇİN TIKLASon zamanlarda etkilendiğim filmlerden biri olan “Kızgın Damdaki Kedi” filmi nde Brick babasından koşulsuz sevgi beklentisi içindeki yoğun yaaşdığı acılar oldukça tanıdık geldi. Burayı yine benim için etkileyici başucu kitaplarımdan biri olan Scott Peck’in “Az Seçilen Yol” kitabındaki sevgi temasıyla ilişkili bir yerden anlamaya çalıştım. Psikoterapi pratiğimde ve araştırmalarımda sıkça
OKUMAK İÇİN TIKLA1958 yapımı Kızgın Damdaki Kedi filminde Paul Newman’ın canlandırdığı Brick karakteri, görünürde güçlü ama içsel olarak çöküşte bir erkek figürüdür. Jungiyen psikolojide bu figür, bireyleşme süreci sekteye uğramış ve persona ile gölge arasında sıkışmış bir “yaralı eril” arketipidir. 🧊 1. Sessizlik = Duygusal Donma Brick’in suskunluğu sadece pişmanlıkla ya da
OKUMAK İÇİN TIKLASadakat… İnsan ilişkilerinin temel taşlarından biri, çoğu zaman sorgulamadan beklenen, bazen ise en derin yaraların kaynağı. Peki, bir çocuğun hayatında bu beklentiyi en yoğun kim taşır: Anne mi, yoksa Baba mı? Bu soru, bireysel ve kültürel farklılıklarla şekillenen, psikolojinin derinliklerine uzanan karmaşık bir alanı işaret eder. 🧠 Psikodinamik Açıdan: Figür
OKUMAK İÇİN TIKLA“Baba’yı öldürmek” metaforu, sadece psikanalizin temelini oluşturan değil, aynı zamanda bireysel gelişim ve toplumsal evrimin anahtarını barındıran güçlü bir kavramdır. Freud, Lacan ve Jung’un bu konudaki yaklaşımları, bireyin olgunlaşma ve kendi öz benliğini inşa etme sürecindeki evreleri ve zorunlulukları farklı derinliklerde açıklasa da, hepsinin ortak paydası sembolik bir ölümü işaret
OKUMAK İÇİN TIKLAKiralık bir evde yaşıyorum. Babamın gençliğinde alabildiği – sahip olduğu bir eve karşılık henüz bir artı bir dairede yaşamanın bir anlamını düşünürken bu yazıyı toparlamaya çalıştım. “Kiralık dairelere sıkıştırılan günümüz insanı” bendim, arkadaşlarım ve aslında hepimiz olduğunu gördüm ve bunun bir sistem sorunu olduğunu yalnızca bir konut krizine değil, aynı
OKUMAK İÇİN TIKLAOrdinary People filminde terapist, hastasına ”Hissetmek hakkında bir nasihat sana Hislerinin seni gıdıklayarak geldiklerini haber vermeleri beklentisinde olma “ diyordu. Bazı insanlar duygularını bir melodi gibi bekler: Yumuşak, uyumlu, yavaşça yükselen bir notayla geleceğini zannederler. Oysa hisler, sandığımız kadar nazik değildir. Hele bastırılan, yok sayılan, bilinçdışında birikirken şekil değiştiren duygular…
OKUMAK İÇİN TIKLAPotansiyel mekân, bireyin iç dünyası ile dış gerçeklik arasında kurulan yaratıcı bir ara alan olarak tanımlanır. Bu alanın varlığı, içsel yaşantı ile dış dünyadaki nesneler arasında bir bağ kurmamıza olanak tanır. Ne yalnızca içsel bir fantezidir, ne de dış dünyaya tam bir teslimiyettir. Bu nedenle, potansiyel mekânın varlığı, diğer iki
OKUMAK İÇİN TIKLAWinnicott’un potansiyel mekân kavramı, hem paradoksal hem de olağanüstü yaratıcı bir süreci tanımlar. Bu kavram, iki nesnenin – bebek ve anne gibi – birbirine hem bağlı hem de ayrışmış olabileceği özel bir alanı ifade eder. İlk bakışta çelişkili gibi duran bu hal, aslında bireyin iç dünyasını oluşturan temel koşuldur. 🔹
OKUMAK İÇİN TIKLAYazının Arkeolojisi: Derrida’nın Kavramı Jacques Derrida’nın “yazı” kavramı, dilin ve anlamın sabitliğini sorgulayan bir felsefi bıçak gibidir. Yazı, onun gözünde, yalnızca bir iletişim aracı değil, aynı zamanda anlamın sürekli ertelendiği, çoğullaştığı ve çözüldüğü bir sahnedir. Logocentrizmi eleştiren Derrida, sözün üstünlüğünü değil, yazının akışkanlığını yüceltir; çünkü yazı, bireyin kendi varoluşsal anlatısını
OKUMAK İÇİN TIKLATragedyaya Nietzscheci Yaklaşım Nietzsche’nin tragedyaya olan ilgisi, insan varoluşunun kaotik ve çatışmalı doğasını kucaklayan bir estetik çerçeve sunar. Ona göre tragedya, yalnızca bir sanat formu değil, aynı zamanda insan ruhunun en derin çelişkilerini sahneye taşıyan bir yaşam felsefesidir. Doğuşu Tragedyanın adlı eserinde, Apolloncu düzen ile Dionysosçu coşku arasındaki gerilim, bireyin
OKUMAK İÇİN TIKLA