sorguluyorum o halde varım…
Kronik ağrı, bedenin hem mahkûmu hem de efendisi olduğu bir varoluş sahnesi yaratır. Kafka’nın Dönüşüm adlı eserinde Gregor Samsa’nın böcekleşmesi, insan bedeninin yabancılaşmasını ve toplumsal rollerin dayattığı yükleri sorgular. Beden haritalama teknikleri, kronik ağrı çeken bireylerin fiziksel ve zihinsel deneyimlerini anlamaya yönelik bir yöntem olarak, Gregor’un hikâyesindeki bu yabancılaşmayı hem
OKUMAK İÇİN TIKLAVüs’at O. Bener’in Buzul Çağının Virüsü, Türk edebiyatının en karmaşık ve çok katmanlı metinlerinden biri olarak, parçalı anlatısı ve zamanın belirsizliğiyle okuru bir anlam arayışına sürükler. Roman, bireyin kendi varoluşsal çıkmazlarında debelenirken, aynı zamanda 1950’ler Türkiyesi’nin toplumsal ve siyasal gerilimlerini yansıtan bir zemin sunar. Bu metin, Samuel Beckett’ın dilin sınırlarını
OKUMAK İÇİN TIKLALev Tolstoy’un Anna Karenina adlı eserinde, Anna’nın trajedisi, bireysel arzuların toplumsal normlarla çarpışmasının derin bir yansımasıdır. Hegel’in “etik yaşam” (Sittlichkeit) kavramı, bireyin özgürlüğü ile toplumsal düzenin talepleri arasındaki gerilimi anlamak için güçlü bir çerçeve sunar. Anna’nın intiharı, bu çatışmanın yalnızca bir sonucu değil, aynı zamanda bireyin kendi iç dünyasıyla toplumsal
OKUMAK İÇİN TIKLAOscar Wilde’ın Dorian Gray’in Portresi, yalnızca bireysel ahlakın ve estetiğin değil, aynı zamanda sanatın özü ve modern dünyada bu özün dönüşümü üzerine derin bir sorgulama sunar. Walter Benjamin’in “aura” kavramı, sanat eserinin biricikliğini, tarihsel bağlamını ve otantik varlığını ifade ederken, Dorian Gray’in Portresi bu kavramın hem yüceltilmesini hem de yitirilişini
OKUMAK İÇİN TIKLAJane Eyre’in Lowood Yetimhanesi’ndeki çocukluk deneyimleri ve Rochester’ın körlüğü, Charlotte Brontë’nin eserinde insan ruhunun karmaşık katmanlarını açığa vuran derin birer anlatı aracıdır. Freud’un bastırma mekanizmaları ve Jung’un gölge arketipi, bu iki karakterin iç dünyalarını anlamak için güçlü birer mercek sunar. Jane’in yetimhane yılları, bastırılmış anıların ve duyguların nasıl bir iç
OKUMAK İÇİN TIKLASuçun Kutsanması ve İktidarın Sınırları Jean Genet’nin Hırsızın Günlüğü, suçluyu bir tür aziz mertebesine yükselten bir anlatıyla, toplumun ahlaki normlarını ve iktidarın ötekileştirme pratiklerini sorgular. Suç, Genet için yalnızca bir eylem değil, aynı zamanda bir varoluş biçimidir; toplumsal düzenin dışladığı bireyin, bu dışlanmayı bir kimlik ve direniş alanı olarak sahiplenmesidir.
OKUMAK İÇİN TIKLAFlann O’Brien’ın The Third Policeman adlı romanı, döngüsel zaman algısı ve absürt mantık örgüsüyle, insanın evrendeki anlam arayışını ve nedensellik ihtiyacını keskin bir şekilde sorgular. Roman, isimsiz bir anlatıcının, De Selby’nin tuhaf teorileriyle şekillenen bir dünyada, gerçeklik, kimlik ve varoluşun sınırlarını keşfetmeye çalıştığı bir anlatı sunar. Bu metin, insanın nedensellik
OKUMAK İÇİN TIKLAIvan Karamazov’un “Tanrı yoksa her şey mübahtır” tezi ile Spinoza’nın panteist etik anlayışı, insanlığın ahlaki varoluşunu sorgulayan iki derin felsefi duruşu temsil eder. Dostoyevski’nin Karamazov Kardeşler’indeki Ivan’ın bu çarpıcı iddiası, Tanrı’nın yokluğunda ahlaki düzenin çöküşünü mü ima eder, yoksa bireyin kendi ahlakını inşa etme sorumluluğunu mu yüceltir? Öte yandan, Spinoza’nın
OKUMAK İÇİN TIKLADon Kişot’un şövalyelik ideali, Miguel de Cervantes’in eserinde, bireyin anlam arayışının, geçmişin idealize edilmiş değerleriyle modern dünyanın pragmatik gerçekleri arasındaki çatışmanın bir yansımasıdır. Bu ideal, törensel davranışların—yani, birey ve toplum arasındaki anlamlı bağları güçlendiren ritüellerin—modern dünyada nasıl erozyona uğradığını gösterir. Don Kişot’un hikayesi, insanlığın anlam yaratma çabasını, bu çabanın trajikomik
OKUMAK İÇİN TIKLAOscar Wilde’ın Dorian Gray’in Portresi adlı eserinde Dorian’ın hedonist yaşam tarzı, haz ve estetik arayışının sınır tanımazlığıyla şekillenirken, Immanuel Kant’ın ödev ahlakı, evrensel ahlak yasalarına bağlı katı bir görev bilinci sunar. Bu iki yaklaşım, insan varoluşunun anlamını, özgürlüğünü ve sorumluluğunu sorgulayan zıt kutuplar olarak ortaya çıkar. Aşağıda, bu çatışma farklı
OKUMAK İÇİN TIKLAMark Twain’in Huckleberry Finn’in Maceraları ve Harper Lee’nin Bülbülü Öldürmek eserlerindeki Huck Finn ve Atticus Finch, Amerikan adalet sistemine yönelik eleştirileriyle, bireysel vicdan ile kurumsal reform arasındaki gerilimi çarpıcı bir şekilde yansıtır. Bu iki karakter, 19. ve 20. yüzyıl Amerikan toplumunun ahlaki ve toplumsal çelişkilerini sorgularken, bireyin sistem karşısındaki duruşunu
OKUMAK İÇİN TIKLAJames Joyce’un Ulysses adlı eseri, Homeros’un Odysseia destanına göndermelerle dolu bir modern epik olarak, Joseph Campbell’ın “kahramanın yolculuğu” arketipiyle derin bir bağ kurar. Leopold Bloom’un sıradan bir günü, Dublin’in sokaklarında geçen 16 Haziran 1904 tarihi, yüzeyde gündelik olaylarla dolu gibi görünse de, mitik bir kahramanlık öyküsünün çağdaş bir yansıması olarak
OKUMAK İÇİN TIKLAF. Scott Fitzgerald’ın Büyük Gatsby romanındaki Jay Gatsby, modern edebiyatın en karmaşık ve çok katmanlı karakterlerinden biridir. Onun hikayesi, yalnızca bireysel bir trajedi değil, aynı zamanda insanlığın bitmek bilmeyen arayışlarının, ideallerinin ve bu ideallerin kaçınılmaz kusurlarının bir yansımasıdır. Gatsby’nin yolculuğunu, mitolojik bağlamda Ikarus ve Sisifos mitleriyle karşılaştırmak, onun çabasının anlamını
OKUMAK İÇİN TIKLAOscar Wilde’ın Dorian Gray’in Portresi adlı eseri, yalnızca bir bireyin ahlaki çöküşünü değil, aynı zamanda modern dünyanın sanat, benlik ve gerçeklik algısındaki kırılmaları da yansıtır. Walter Benjamin’in “aura” kavramı, sanat eserinin özgünlüğünde, tarihsel bağlamında ve biricik varoluşunda saklı olan o büyülü niteliği ifade eder. Ancak, mekanik yeniden üretim çağında bu
OKUMAK İÇİN TIKLAFrankenstein’ın Canavarı ve Kaptan Ahab, insan ruhunun intikam ateşinde yanan iki trajik figürdür. Her ikisi de kendi varoluşsal yaralarının esiri, birinin insan eliyle yaratılmış bir lanet, diğerinin doğanın vahşi bir gücüyle hesaplaşması. Hobbes’un “doğa durumu” kavramı, bu iki karakterin intikam arayışını anlamak için bir anahtar sunar: İnsanlar, doğanın kaotik eşitliğinde
OKUMAK İÇİN TIKLACharlotte Brontë’nin Jane Eyre’i ve Jane Austen’ın Gurur ve Önyargı’sındaki Elizabeth Bennet, 19. yüzyılın toplumsal cinsiyet normlarına karşı duran iki ikonik kadın karakterdir. Her ikisi de evlilik kurumunu sorgular, ancak bu sorgulama, yazarlarının dünyayı algılama biçimlerinden ve estetik yaklaşımlarından beslenen farklı feminist stratejilere dayanır. Brontë, romantik bir isyanla bireysel özerkliği
OKUMAK İÇİN TIKLA