Etiket: çağdaş sanat

Kant’ın Estetik Yargısı ve Modern Sanat Eleştirisi ile Sübjektivizm Arasındaki Bağlantılar

Kant’ın Estetik Yargısının Temel İlkeleri Immanuel Kant’ın estetik teorisi, özellikle Yargı Yetisinin Eleştirisi eserinde, estetik yargının doğasını ve işleyişini ele alır. Kant, estetik yargıyı, öznel bir deneyim olmasına rağmen evrensel bir geçerlilik iddiası taşıyan bir yargı türü olarak tanımlar. Bu yargılar, “güzel” ya da “yüce” gibi kavramlarla ilişkilendirilir ve bireyin

OKUMAK İÇİN TIKLA

Kant’ın Yüce Kavramının Modern Sanat ve Estetik Teorilerindeki Dönüşümü

Kant’ın Yüce Kavramının Temelleri Kant, yüceyi, insan aklının sınırlarını zorlayan, hayal gücünün kavrayamayacağı büyüklükte veya güçte bir deneyim olarak tanımlar. Matematiksel yüce, sonsuz büyüklük veya sınırsızlık hissi uyandıran fenomenlerle (örneğin, uçsuz bucaksız bir okyanus veya yıldızlı gökyüzü) ilişkilidir; dinamik yüce ise doğanın ezici gücüne (örneğin, fırtınalar veya volkanlar) karşı duyulan

OKUMAK İÇİN TIKLA

Masanluğun Masallar Yoluyla Avrupa Sanatındaki Dönüştürücü Etkileri

Orta Çağ’da Masanluğun Kökleri Masanluk, Avrupa’da özellikle Orta Çağ’da, toplumsal düzenin ve dini otoritenin şekillendirdiği bir dönemde ortaya çıkmıştır. Bu dönemde masallar, sözlü gelenek aracılığıyla nesilden nesile aktarılmış, köylülerden soylulara kadar geniş bir kitleye ulaşmıştır. Masallar, yalnızca eğlence aracı değil, aynı zamanda toplumsal normları pekiştiren, ahlak dersleri veren ve kolektif

OKUMAK İÇİN TIKLA

Spinoza’nın Rasyonel Estetiği ve Çağdaş Sanatın Duygusal Aşırılıklarına Eleştirisi

Rasyonel Estetiğin Temelleri Spinoza’nın estetik anlayışı, onun etik ve metafizik sistemine sıkı sıkıya bağlıdır. Güzellik, Spinoza için, duygusal bir hazdan ziyade aklın nesneleri kavrayışındaki uyum ve düzenle ilgilidir. Ona göre, insan zihni, evrenin rasyonel yapısını anladığında estetik bir tatmin elde eder. Bu tatmin, duygusal coşkudan değil, aklın berraklığından kaynaklanır. Çağdaş

OKUMAK İÇİN TIKLA

Çağdaş Sanatta Deleuze’ün Oluş Kavramının İzleri

Varlığın Akışkanlığı Deleuze’ün oluş kavramı, varlığın sabit bir öz ya da tanımlı bir kimlik yerine, sürekli bir dönüşüm süreci olarak anlaşılmasını önerir. Bu, çağdaş sanatta, sanat eserlerinin ve sanatçıların statik bir çerçeveye hapsolmaktan ziyade, sürekli değişen anlamlar ve bağlamlar üretmesiyle yankılanır. Örneğin, performans sanatı, bir eserin yalnızca bir anlık deneyimle

OKUMAK İÇİN TIKLA