Dostoyevski: Zarfı açtım. Ondandı. “Bağışlayın beni!” diyordu.
Gecelerim o sabah bitti. Berbat bir gündü. Yağmur kederli tıpırtılarla pencere camlarını dövüyordu. Odam karanlıktı, dışarıda puslu bir hava vardı. Ağrıdan çatlayan başım dönüyordu.