Etiket: #edebiyat

Çağlar’ın İsyanı ve Nihilist Gençlik: Ağ Toplumu ve Sosyopolitik Dinamiklerin Karşılaştırmalı Analizi

Çağlar’ın Toplumsal İsyanının Ağ Toplumu Çerçevesindeki Kökenleri Çağlar’ın Deliduman romanındaki isyanı, bireysel öfkenin kolektif bir harekete dönüşümünü yansıtır. Bu isyan, Manuel Castells’in ağ toplumu teorisiyle ilişkilendirildiğinde, dijital teknolojilerin ve iletişim ağlarının toplumsal hareketleri nasıl şekillendirdiğini gösterir. Castells, ağ toplumunda bilginin akışının ve bağlantıların, geleneksel hiyerarşileri aşarak yeni eylem biçimleri yarattığını

OKUMAK İÇİN TIKLA

Thornfield Hall’un Hizmetçi Sınıfı: Marx’ın Yabancılaşma Teorisi Üzerinden Bir İnceleme

Hizmetçi Sınıfının Toplumsal Konumu Thornfield Hall’daki hizmetçi sınıfı, özellikle Grace Poole karakteri, 19. yüzyıl İngiltere’sinde sınıf hiyerarşisinin alt katmanlarını temsil eder. Marx’ın yabancılaşma teorisi, işçinin emeğinin ürününden, üretim sürecinden, kendi insanlığından ve diğer insanlardan kopuşunu ifade eder. Grace Poole, Thornfield’ın gizemli ve izole bir figürü olarak, emeğinin karşılığını maddi ve

OKUMAK İÇİN TIKLA

Melankolinin Şehirle Buluşması: Kırmızı Pelerinli Kent ve Huzur’da Kent Estetiğinin Karşılaştırmalı İncelemesi

Şehrin Melankolik Dokusu ve Flâneur’ün Bakışı Kırmızı Pelerinli Kent’te şehir, Rio de Janeiro’nun kaotik ve tekinsiz atmosferiyle melankolinin bir yansıması olarak betimlenir. Bu tasvir, Walter Benjamin’in flâneur kavramıyla analiz edildiğinde, başkahramanın kent sokaklarında bir gözlemci olarak dolaşırken hem aidiyetsizlik hem de derin bir içsel sorgulama yaşadığı görülür. Flâneur, modernitenin hızına

OKUMAK İÇİN TIKLA

Birey, Sınıf ve Kültür: Adalet Ağaoğlu’nun Üç Beş Kişi ve Orhan Kemal’in Baba Evi Romanlarında Sınıfsal Dinamiklerin Karşılaştırmalı Analizi

Sınıfsal Çatışmaların Kültürel ZeminiAdalet Ağaoğlu’nun Üç Beş Kişi romanı, Türkiye’nin 1970’ler ve 1980’lerindeki toplumsal dönüşümünü, sınıfsal çatışmalar ve bireysel kimlik arayışları üzerinden inceler. Pierre Bourdieu’nün kültürel sermaye teorisi, bu çatışmaları anlamada güçlü bir çerçeve sunar. Kültürel sermaye, bireylerin toplumsal konumlarını belirleyen bilgi, eğitim, dil ve estetik beğeniler gibi maddi olmayan

OKUMAK İÇİN TIKLA

Sınırların Ötesinde: Manuel DeLanda’nın Montaj Teorisi ve Pynchon’un Mason & Dixon’ındaki Sınır Çizme Pratiği

Manuel DeLanda’nın montaj teorisi, Gilles Deleuze ve Félix Guattari’nin fikirlerinden türeyen bir çerçeve sunar ve Mason & Dixon romanındaki sınır çizme pratiğini anlamak için güçlü bir lens sağlar. Thomas Pynchon’un bu eseri, 18. yüzyıl Amerika’sında Charles Mason ve Jeremiah Dixon’ın çizdiği sembolik sınırı merkeze alarak, modernitenin, bilimin, sömürgeciliğin ve insan

OKUMAK İÇİN TIKLA

Orhan Pamuk’un Masumiyet Müzesi: Nesneleşen Arzu ve Kimlik Arayışı: Kemal ile Aylin’in Varoluşsal Yörüngeleri

Kemal’in Takıntılı Aşkının Kökenleri Orhan Pamuk’un Masumiyet Müzesi adlı eserinde, Kemal’in Füsun’a duyduğu takıntılı aşk, Freud’un narsisizm teorisi üzerinden incelendiğinde, bireyin öznesel arzusunun nesneye yansıtılması olarak yorumlanabilir. Freud’a göre narsisizm, bireyin libidosunun kendi benliğine veya idealize edilmiş bir nesneye yönelmesiyle şekillenir. Kemal’in Füsun’u bir sevgi nesnesi olarak değil, kendi eksikliğini

OKUMAK İÇİN TIKLA

Zamanın Akışında Varoluşsal Çatışmalar: Bergson’un Süre Kavramı Çerçevesinde Quentin Compson ve Bernard’ın Karşılaştırması

Bu metin, Henri Bergson’un “süre” (durée) kavramını merkeze alarak, William Faulkner’ın Ses ve Öfke romanındaki Quentin Compson ile Virginia Woolf’un Dalgalar romanındaki Bernard’ın zaman algılarını ve varoluşsal çatışmalarını derinlemesine incelemektedir. Bergson’un süre kavramı, zamanı niceliksel bir ölçü birimi olmaktan çıkararak, bireyin bilinç akışında öznel, sürekli ve bölünmez bir deneyim olarak

OKUMAK İÇİN TIKLA

Jean Genet’nin “Hırsızın Günlüğü” ve Foucault’nun Delilik ile Suç Kavramlarına Yeniden Bakış

Jean Genet’nin Hırsızın Günlüğü, dildeki şiirselliği ve sapkınlığın estetik bir çerçevede sunuluşuyla, toplumsal normların ve ahlaki sınırların ötesine geçen bir anlatı sunar. Genet’nin otobiyografik benliği, Foucault’nun “deli” ve “suçlu” kavramlarını yeniden yorumlamasına zemin hazırlar. Bu metin, Genet’nin eserini ve Foucault’nun bu kavramlarını, dil, toplum, birey, etik, tarih, antropoloji, sanat ve

OKUMAK İÇİN TIKLA

Vatanseverlik ve Fedakârlığın Felsefi ve Toplumsal Boyutları: Namık Kemal’in Vatan Yahut Silistre’sinde Rousseau ve Hegel’in İzleri

Namık Kemal’in Vatan yahut Silistre adlı eseri, 19. yüzyıl Osmanlı toplumunda vatanseverlik idealinin yükselişini ve bireyin bu ideale adanmışlığını çarpıcı bir şekilde ele alır. Eser, yalnızca bir tiyatro oyunu olarak değil, aynı zamanda dönemin sosyo-politik dinamiklerini yansıtan bir manifesto olarak değerlendirilebilir. Bu bağlamda, vatanseverlik kavramı, Jean-Jacques Rousseau’nun toplumsal sözleşme teorisiyle

OKUMAK İÇİN TIKLA

Işığın Ontolojik Dönüşümü: Karen Barad’ın Etkileşimsel Realizmi ve Annihilation’daki Işık Fenomeni

Karen Barad’ın etkileşimsel realizm teorisi, Jeff VanderMeer’in Annihilation romanındaki ışık fenomenini açıklamak için güçlü bir çerçeve sunar. Barad’ın teorisi, gerçekliğin bireysel varlıklar arasındaki etkileşimlerden değil, “iç-etkileşim” (intra-action) yoluyla ortaya çıkan fenomenlerden oluştuğunu öne sürer. Annihilation’daki ışık, yalnızca fiziksel bir olgu değil, aynı zamanda varlıkların sınırlarını sorgulayan, insan ve insan-olmayan arasındaki

OKUMAK İÇİN TIKLA

Toplumsal Bağların Ördüğü Kahramanlar: Durkheim’in Kolektif Bilinciyle Dickens ve Hugo’nun Roman Kahramanları

Kolektif Bilincin Toplumsal Dinamikleri Émile Durkheim’in kolektif bilinç kavramı, bireylerin toplumsal normlar, değerler ve inançlar aracılığıyla bir araya gelerek ortak bir anlam dünyası oluşturduğunu ifade eder. Bu kavram, bireyin topluma aidiyetini ve toplumsal ilişkilerin bireysel eylemleri nasıl şekillendirdiğini anlamak için bir çerçeve sunar. Charles Dickens’ın İki Şehrin Hikâyesi’nde Sydney Carton

OKUMAK İÇİN TIKLA

Anlatıcının Suçluluğu ve Meta-Kurmaca İlişkisi: Clarice Lispector’un Yıldızın Saati’nde Macabéa’nın İzleri

Anlatıcının İçsel Çatışması ve Yaratım Süreci Clarice Lispector’un Yıldızın Saati adlı eserinde anlatıcı Rodrigo S.M., Macabéa’nın hikâyesini anlatırken derin bir suçluluk duygusuyla boğuşur. Bu suçluluk, anlatıcının kendi yaratım sürecine yönelik sorgulamalarından kaynaklanır. Rodrigo, Macabéa’nın yoksulluğunu, sıradanlığını ve trajik sonunu betimlerken, onun hayatını bir nesne gibi manipüle ettiğini hisseder. Bu durum,

OKUMAK İÇİN TIKLA

Mutlak Olumsallık ile Bahçenin Kesişimleri

Quentin Meillassoux’nun “mutlak olumsallık” fikri, felsefi bir zeminde gerçekliğin temel yapısını sorgularken, Jorge Luis Borges’in “Yolları Çatallanan Bahçe” adlı eseri, anlatısal ve metafiziksel bir çerçevede benzer soruları edebiyat düzleminde işler. Bu iki düşünce, varlık, gerçeklik, zaman, nedensellik ve insan algısının sınırları gibi temel meselelerde kesişir. Meillassoux’nun spekülatif gerçekçilik anlayışı, evrenin

OKUMAK İÇİN TIKLA

Siyahi Bedenin Tarihsel Şiddetle Yeniden İnşası

Alexander Weheliye’nin Habeas Viscus adlı eserinde ortaya koyduğu “siyahi beden” kavramı, Colson Whitehead’in The Underground Railroad romanındaki tarihsel şiddet temsilleriyle derin bir ilişki kurar. Bu metin, siyahi bedenin hem bir nesne hem de bir özne olarak nasıl kurgulandığını, tarihsel şiddetin bu bedende nasıl yeniden cisimleştiğini ve bu süreçlerin insanlık, özgürlük

OKUMAK İÇİN TIKLA

Ötekine Yönelen Benlik: Dorothea Brooke ve David Lurie’nin Varoluşsal Sorumlulukları

Bu metin, Emmanuel Levinas’ın “öteki” etiği çerçevesinde, George Eliot’un Middlemarch romanındaki Dorothea Brooke ve J.M. Coetzee’nin Utanç romanındaki David Lurie’nin varoluşsal arayışlarını ve ötekine yönelik sorumluluk anlayışlarını incelemektedir. Levinas’ın etiği, benliğin ötekiyle karşılaşmasında ortaya çıkan sınırsız sorumluluğu merkeze alır; bu sorumluluk, bireyin kendi varoluşsal anlamını ötekinin yüzünde bulmasını gerektirir. Dorothea

OKUMAK İÇİN TIKLA

Bireyin Tükendiği Yer

İktidarın Görünmez Dokusu Winston’ın yenilgisi, George Orwell’in 1984 adlı eserinde, bireyin totaliter bir düzen karşısında eriyip gitmesinin hikâyesidir. Foucault’nun “disiplin toplumu” kavramı, bu yenilgiyi anlamak için güçlü bir mercek sunar. Foucault, modern toplumlarda iktidarın, bireyleri görünmez mekanizmalarla şekillendirdiğini ve denetlediğini söyler. Winston’ın zihni, Parti’nin panoptik gözetimi ve O’Brien’ın manipülatif sorgulamalarıyla

OKUMAK İÇİN TIKLA

Birey, Toplum ve Anlam Arayışı

Okonkwo’nun Sonu: Direnişin Sınırları Chinua Achebe’nin Things Fall Apart eserindeki Okonkwo’nun intiharı, bireyin toplumsal dönüşüm karşısındaki çaresizliğini ve anlam arayışını çarpıcı bir şekilde yansıtır. Gayatri Spivak’ın “kültürel direniş” kavramı, Okonkwo’nun Igbo kültürünün sömürgeci modernite karşısında erimesine karşı duruşunu açıklamaya çalışır. Ancak bu direniş, bireysel bir tragedyaya dönüşür; zira Okonkwo’nun değerleri,

OKUMAK İÇİN TIKLA

Zamanın Kırılgan Döngüleri: Kodwo Eshun’un Daha Parlak Bir Gelecek’i ile Octavia Butler’ın Parable of the Sower’ı Üzerine Bir İnceleme

Zamanın Yeniden İnşası Kodwo Eshun’un Daha Parlak Bir Gelecek adlı eseri, Afrofütürizmin zaman algısını yeniden şekillendirir. Eshun, lineer zaman anlayışını reddederek, geçmişi, bugünü ve geleceği birbirine bağlayan döngüsel ve çok katmanlı bir zaman kavrayışı sunar. Bu yaklaşım, Afrodiasporik deneyimlerin tarihsel travmalarını ve gelecek tahayyüllerini bir araya getirir. Eshun’un “kronopolitik” kavramı,

OKUMAK İÇİN TIKLA

Anlam Arayışı ve Kayıpların İzinde: Rieux ile Tristan’ın Varoluşsal ve Tarihsel Yüzleşmeleri

Rieux’nün Umudu: Pragmatizm ile Anlam Yaratımı Arasında Rieux’nün, Albert Camus’nün Veba eserindeki varoluşsal duruşu, insanlığın absürd karşısında tutunabileceği bir zemin arayışını yansıtır. Camus’nün absürd felsefesi, evrenin anlamsızlığına rağmen insanın anlam yaratma çabasına odaklanır. Rieux, veba karşısında pragmatik bir direniş sergiler; John Dewey’in pragmatizmiyle örtüşen bu yaklaşım, somut eylemlerle toplumu korumayı

OKUMAK İÇİN TIKLA

Hipernesne ve Mekânsal Örtüşmeler: Timothy Morton ile Mieville’in Şehirlerinin Kesişimi

Hipernesnelerin Doğası ve İnsan Algısı Timothy Morton’ın hipernesne kavramı, insan algısını ve deneyimini aşan, devasa ölçekte, zaman ve mekân boyunca dağılmış nesneleri tanımlar. Küresel ısınma, nükleer atıklar veya internet gibi hipernesneler, insan merkezli düşünceyi sarsar çünkü ne tam olarak “burada” ne de “orada”dır; ne tamamen görünür ne de tamamen kavranabilir.

OKUMAK İÇİN TIKLA