Okuyun ama yutmayın, çiğneyin.
Minimalizmin Gücü ve Günlük Yaşamın Estetize Edilişi 1994 yılında vizyona giren Clerks, Kevin Smith’in düşük bütçeli, siyah-beyaz çekilmiş filmi olarak bağımsız sinema dünyasında bir dönüm noktası oluşturmuştur. Film, New Jersey’deki bir bakkal ve video kiralama dükkânında geçen sıradan bir günü, diyalog odaklı bir anlatımla işler. Minimalist yaklaşımı, yalnızca mekân ve
OKUMAK İÇİN TIKLAZeki Demirkubuz’un sineması, minimalist ve disiplinli bir estetik anlayışla şekillenir. Uzun plan sekansları, sabit kamera açıları ve doğal ışık kullanımı, onun filmlerinde belirgin birer özelliktir. Kader (2006) filminde bu teknikler, hikaye anlatımını yavaşlatarak izleyiciyi karakterlerin iç dünyasına derinlemesine çeker. Örneğin, diyalog sahnelerinde uzun süreli çekimler, karakterlerin duygusal gerilimlerini açığa çıkarırken,
OKUMAK İÇİN TIKLATsai Ming-liang’ın Stray Dogs (2013) filmi, sinema sanatında uzun plan sekansların kullanımını, özellikle lahana yeme sahnesi üzerinden, zamanın ve açlığın insan deneyimine etkilerini derinlemesine sorgulayan bir başyapıttır. Film, modern toplumun kenarlarında yaşayan bireylerin hayatta kalma mücadelesini, minimalist bir estetikle ve sabırlı bir ritimle işler. Uzun plan sekanslar, seyirciyi karakterlerin fiziksel
OKUMAK İÇİN TIKLARoy Andersson’ın A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence filminde tekrarlanan “Mutlu olduğumu duymak güzel” repliği, neoliberal iyimserliğin ironik bir yansıması olarak değerlendirilebilir. Bu replik, filmin absürt ve minimalist estetiği içinde, modern toplumun bireysel mutluluk takıntısını ve bu takıntının altında yatan toplumsal dinamikleri sorgular. Andersson’ın sineması, insan varoluşunun
OKUMAK İÇİN TIKLA
