Okuyun ama yutmayın, çiğneyin.
Spinoza’nın Monist Ontolojisinin Temelleri Spinoza’nın felsefesinin merkezi, evrenin tek bir tözden oluştuğu iddiasıdır. Bu töz, Tanrı ya da Doğa olarak adlandırılır ve sonsuz sıfatlara sahiptir; ancak insan bilinci yalnızca düşünce ve uzam sıfatlarını algılayabilir. Spinoza’ya göre, her şey bu tek tözün bir modifikasyonudur ve bireysel varlıklar, bu tözün geçici ifadeleridir.
OKUMAK İÇİN TIKLAAbsürd Kavramının Felsefi Temelleri Kierkegaard’ın absürd kavramı, insan varoluşunun sınırlarında ortaya çıkan bir durum olarak tanımlanabilir. Bu kavram, özellikle onun “Korku ve Titreme” eserinde, inancın rasyonel olmayan bir sıçrayış gerektirdiği fikriyle şekillenir. Absürd, insanın akıl yoluyla kavrayamayacağı bir gerçeklik karşısında, mantıksız görünen bir inanç eylemine yönelmesini ifade eder. Bu, bireyin
OKUMAK İÇİN TIKLASenkronizitenin Tanımlayıcı Çerçevesi Jung’un senkronizite kavramı, nedensel olmayan bir ilke temelinde anlamlı tesadüfleri ifade eder. Bu kavram, fiziksel olaylar ile bireyin içsel psikolojik durumları arasında, geleneksel nedensellik bağlamından bağımsız bir ilişkiyi tanımlar. Senkronizite, bireyin bilinçdışı süreçleriyle dış dünyanın belirli olaylarının eşzamanlı olarak anlamlı bir şekilde kesişmesini içerir. Örneğin, bir kişinin
OKUMAK İÇİN TIKLAGerçeklik Algısının Temel Çizgileri Kant’ın fenomen ve numen ayrımı, insan bilgisinin sınırlarını ve gerçeklik algısının doğasını anlamak için geliştirdiği epistemolojik bir çerçevedir. Fenomen, duyularımız aracılığıyla algıladığımız, deneyime dayalı gerçekliktir ve uzay-zaman gibi a priori formlar tarafından şekillendirilir. Numen ise, insan bilincinin ötesinde, duyularla algılanamayan, kendi başına var olan gerçekliktir. Bu
OKUMAK İÇİN TIKLA
