Okuyun ama yutmayın, çiğneyin.
Güç İstencinin Temel Yapısı Nietzsche’nin güç istenci, evrendeki tüm canlı ve cansız varlıkların temel itici gücü olarak tanımlanır. Bu kavram, yalnızca bir hayatta kalma içgüdüsünden ibaret değildir; aksine, her varlığın kendini genişletme, üstünlük kurma ve potansiyelini maksimize etme yönündeki içsel bir dürtüyü ifade eder. Nietzsche’ye göre, bu güç istenci, bireylerin
OKUMAK İÇİN TIKLANoktanın Felsefi Anlamı Hurufilik, İslam düşüncesi içinde kendine özgü bir yer edinmiş bir akımdır ve harflerin, sayıların ve geometrik biçimlerin derin anlamlar taşıdığına inanır. Bu bağlamda, “nokta” Hurufilikte başlangıç ilkesini temsil eder. Nokta, her türlü varlığın temelini oluşturan birincil birim olarak görülür; tüm harfler, şekiller ve evrensel düzen bu noktadan
OKUMAK İÇİN TIKLAVarlığın İlk Sorgulayıcıları Antik Yunan felsefesi, insan düşüncesinin en temel sorularından biri olan varlığın doğasını anlamaya yönelik ilk sistemli girişimleri temsil eder. Presokratik düşünürler, evrenin temel yapısını sorgularken, varlığın ne olduğu sorusunu fiziksel ve metafiziksel düzlemlerde ele aldılar. Thales, evrenin temel maddesinin su olduğunu öne sürerken, Anaksimandros “sınırsız” (apeiron) kavramıyla
OKUMAK İÇİN TIKLAAnaksagoras’ın Nous Kavramının Kökeni ve Anlamı Anaksagoras, Antik Yunan düşüncesinde evrenin düzenini açıklamak için “nous” kavramını ortaya atmış ve bu kavram, evrendeki düzeni sağlayan bir ilke olarak tanımlanmıştır. Nous, Yunanca’da “akıl” ya da “zihin” anlamına gelir ve Anaksagoras’a göre evrenin kaotik yapısını düzenleyen, her şeyi harekete geçiren bir güçtür. Bu
OKUMAK İÇİN TIKLAVarlık Anlayışının Temelleri Nietzsche’nin güç istenci, varlığın temel bir itici gücü olarak tanımlanır ve her canlı varlığın kendi varoluşsal potansiyelini genişletme eğilimini ifade eder. Bu kavram, yalnızca biyolojik bir hayatta kalma dürtüsünden ziyade, varlığın kendisini sürekli olarak yeniden inşa etme ve aşma çabasını içerir. Öte yandan, evrim teorisindeki “en uygun
OKUMAK İÇİN TIKLAVarlığın Sınıflandırılması ve Dilin Yapısı Aristoteles’in “Kategoriler” adlı eseri, varlığı on temel kategoriye ayırarak (töz, nicelik, nitelik, ilişki, yer, zaman, durum, sahip olma, etki, edilgi) gerçekliğin kavranışını sistematik bir çerçeveye oturtur. Bu sınıflandırma, Antik Yunan dilbilimsel gelenekleriyle bağlantılıdır çünkü Yunanca’nın dilbilgisel yapısı, özellikle fiil ve isimlerin işlevleri, bu kategorilerin oluşumunda
OKUMAK İÇİN TIKLAAnıların Ontolojik Temelleri Proust’un anlatısında anılar, bireyin varoluşsal deneyimini anlamlandırma aracı olarak işlev görür. Anılar, yalnızca geçmişin bir yansıması değil, aynı zamanda bireyin kendini inşa etme sürecinin temel taşlarıdır. Bu bağlamda, anılar, bireyin zaman içindeki sürekliliğini ve kimliğini sorgulamasını sağlar. Heidegger’in varlık ve zaman anlayışı ise, insanın varoluşunu “Dasein” kavramı
OKUMAK İÇİN TIKLAVarlığın Özü ve Tözün Antik Kökenleri Aristoteles’in Metafizik ve Kategoriler adlı eserlerinde töz, bir varlığın “ne olduğu” sorusuna yanıt veren temel bir kategori olarak tanımlanır. Ona göre töz, bir şeyin özünü (essence) ve bağımsız varoluşunu ifade eder; yani, bir varlığın niteliklerinden veya ilişkilerinden bağımsız olarak kendi başına var olabilen şeydir.
OKUMAK İÇİN TIKLAVarlık ve Yokluk Arasındaki Akışkanlık Roman, karakterlerin ani kayboluşları ve beklenmedik geri dönüşleriyle, varlık ile yokluk arasındaki çizgiyi flu bir hale getirir. Cıngıllı Nuri’nin “ruhum daralıyor” diyerek berber dükkânından çıkıp gitmesi, Güvercin’in kayboluşu ya da diğer karakterlerin belirsiz akıbetleri, anlatının temel taşlarını oluşturur. Bu kayboluşlar, fiziksel bir yok oluştan ziyade,
OKUMAK İÇİN TIKLADoğa ve Varlığın Birliği Pasternak’ın Sonsuzluk Şarkıları’nda doğa, yalnızca bir fon ya da estetik bir unsur olmaktan öte, bireyin varoluşsal deneyiminin bir yansımasıdır. Doğa imgeleri, evrensel bir düzenin parçası olarak insan bilincinin sınırlarını aşan bir gerçekliği ifade eder. Heidegger’in felsefesinde, varlık (Sein), varolanların (Seiendes) ötesinde, dünyayı açığa vuran bir hakikat
OKUMAK İÇİN TIKLASayısal Sistemin Temeli Sıfır, matematiksel sistemlerin temel yapı taşlarından biridir ve modern aritmetiğin omurgasını oluşturur. Antik çağlarda, birçok medeniyet sayıları ifade etmek için çeşitli yöntemler geliştirmişse de, sıfırın icadı devrim niteliğindeydi. Hint matematikçilerin 5. yüzyılda geliştirdiği ondalık sistemde sıfır, bir yer tutucu olarak kullanıldı. Bu, sayısal ifadelerin daha kompakt ve
OKUMAK İÇİN TIKLA
