Ot var, sevdalığa çare var, çiçek var – Mehmet Özçataloğlu
Yıllar yıllar önceydi, 80?lerin sonlarına doğru? Çocukluğumun ilk yıllarına ait anılarımı bıraktığım evde bıraktım onu da. Her cumartesi öğlene doğru gelirdi mutlaka. Gelmezse meraklanırdık çünkü. İzmir?in Selçuk ilçesinin bir köyünden gelirdi. Çeşit çeşit otlarla tıka basa dolu bohçasını dairemizin giriş kapısında indirirdi yere. Karnını doyurur, çayını içer, bir soluklanır giderdi.
OKUMAK İÇİN TIKLA
