sorguluyorum o halde varım…
Postmodern Romanın Tanımı ve Özellikleri Postmodern roman, 20. yüzyılın ikinci yarısında ortaya çıkan ve modernist edebiyatın katı kurallarına tepki olarak gelişen bir edebiyat akımıdır. Geleneksel anlatı yapılarını reddeden postmodern roman, metinlerarasılık, parodi, pastiş, ironi, gerçeklik ve kurgu arasındaki sınırların bulanıklaşması gibi özelliklerle tanınır. Okuyucuyu metnin bir parçası haline getiren bu
OKUMAK İÇİN TIKLADostoyevski’nin Yeraltından Notlar’ındaki Yeraltı Adamı ile Kafka’nın Dönüşüm’ündeki Gregor Samsa, modern insanın yalnızlık ve anlamsızlık deneyimlerini temsil eden iki derin karakterdir. Her ikisi de Camus’nün absürd kavramı ve Kierkegaard’ın varoluşsal kaygısıyla ilişkilendirilebilir, ancak yalnızlıklarının doğası, nedenleri ve dışavurumları farklıdır. Yeraltı Adamı, bilinçli bir şekilde kendini soyutlarken, Gregor toplumsal dışlanma yoluyla
OKUMAK İÇİN TIKLAPiyanistlerin Bedensel Hafızasının Felsefi Derinliği Piyanistlerin bedensel hafızası, “Karanlık Ağız” eserinde, bedenin yalnızca biyolojik bir varlık olmaktan çıkarak düşüncenin ve deneyimin merkezi haline geldiği bir alan olarak belirir. Bu hafıza, parmakların tuşlar üzerindeki kendiliğinden hareketlerinde, bedenin müziği yeniden üretme yetisinde somutlaşır. Fransız fenomenoloji felsefesinin beden şeması kavramı, bedenin dünyayla ilişkisini
OKUMAK İÇİN TIKLAYusuf Atılgan’ın Anayurt Oteli, Zebercet karakteri üzerinden insan varoluşunun en çıplak, en rahatsız edici sorularını ortaya serer. Zebercet’in yalnızlığı, yalnızca fiziksel bir tecrit değil, aynı zamanda varoluşsal bir bulantının, Sartre’ın Bulantı eserinde kristalleşen o derin anlamsızlık hissinin cisimleşmiş halidir. Otel, bu bağlamda, Zebercet’in zihninin bir yansıması olarak bireysel bir hapishane
OKUMAK İÇİN TIKLAFerit Edgü’nün Hakkâri’de Bir Mevsim’i ile Albert Camus’nün Yabancı’sı, insan varoluşunun kıyılarında gezinen iki eserdir. Her ikisi de bireyin kendi benliğiyle, toplumla ve evrenle yüzleşme serüvenini, farklı coğrafyalarda ve bağlamlarda ele alır. Hakkâri’de Bir Mevsim’deki adsız anlatıcı, uzak bir köyde sürgünlüğün ve yabancılığın ağır yükü altında ezilirken, Camus’nün Meursault’su absürt
OKUMAK İÇİN TIKLAJames Joyce’un Ulysses adlı eserindeki Leopold Bloom’un iç monologları, Freud’un bilinçaltı teorileriyle derin bir bağ kurar ve modern bireyin umut ile acılar arasındaki gerilimini çarpıcı bir şekilde yansıtır. Bloom’un zihinsel akışı, insan bilincinin karmaşıklığını, bastırılmış arzuları, çelişkili duyguları ve toplumsal bağlamda bireyin varoluşsal sıkışmışlığını açığa vurur. Bu metin, Bloom’un iç
OKUMAK İÇİN TIKLAKronik ağrı, bedenin hem mahkûmu hem de efendisi olduğu bir varoluş sahnesi yaratır. Kafka’nın Dönüşüm adlı eserinde Gregor Samsa’nın böcekleşmesi, insan bedeninin yabancılaşmasını ve toplumsal rollerin dayattığı yükleri sorgular. Beden haritalama teknikleri, kronik ağrı çeken bireylerin fiziksel ve zihinsel deneyimlerini anlamaya yönelik bir yöntem olarak, Gregor’un hikâyesindeki bu yabancılaşmayı hem
OKUMAK İÇİN TIKLAOscar Wilde’ın Dorian Gray’in Portresi, yalnızca bireysel ahlakın ve estetiğin değil, aynı zamanda sanatın özü ve modern dünyada bu özün dönüşümü üzerine derin bir sorgulama sunar. Walter Benjamin’in “aura” kavramı, sanat eserinin biricikliğini, tarihsel bağlamını ve otantik varlığını ifade ederken, Dorian Gray’in Portresi bu kavramın hem yüceltilmesini hem de yitirilişini
OKUMAK İÇİN TIKLAOscar Wilde’ın Dorian Gray’in Portresi adlı eseri, yalnızca bir bireyin ahlaki çöküşünü değil, aynı zamanda modern dünyanın sanat, benlik ve gerçeklik algısındaki kırılmaları da yansıtır. Walter Benjamin’in “aura” kavramı, sanat eserinin özgünlüğünde, tarihsel bağlamında ve biricik varoluşunda saklı olan o büyülü niteliği ifade eder. Ancak, mekanik yeniden üretim çağında bu
OKUMAK İÇİN TIKLAKimliğin İnşası ve Direniş Judith Butler’ın performativite teorisi, cinsiyetin sabit bir öz olmadığını, aksine toplumsal pratikler ve tekrarlanan eylemler aracılığıyla inşa edildiğini savunur. Lisbeth Salander, Stieg Larsson’un Millennium serisinde, cinsiyet normlarını reddeden, teknoloji ve fiziksel güçle donanmış bir anti-kahraman olarak belirir. Onun dövmeli bedeni, hacker kimliği ve sert tavırları, toplumsal
OKUMAK İÇİN TIKLAFranz Kafka’nın Dönüşüm adlı eserinde Gregor Samsa’nın bir sabah uyandığında kendini dev bir böceğe dönüşmüş bulması, yalnızca fiziksel bir değişim değil, aynı zamanda insan varoluşunun en derin çelişkilerini sorgulayan bir düşünce düzlemi açar. Bu dönüşüm, bireyin kendi varlığıyla, toplumsal beklentilerle ve öznelliğin kırılgan sınırlarıyla yüzleşmesini merkeze alır. Martin Heidegger’in Dasein
OKUMAK İÇİN TIKLABireyin İç Dünyasında Fragmanlar Tezer Özlü’nün Çocukluğun Soğuk Geceleri, bireysel belleğin parçalı ve travmatik doğasını, otobiyografik bir anlatı üzerinden derinlemesine işler. Özlü’nün yazımı, çocukluk anılarının keskin ama kopuk imgeleriyle, bireyin kendi geçmişiyle yüzleşmesini bir tür içsel sorgulama olarak sunar. Bu anlatı, Franz Kafka’nın Dava ve Değişim’deki bireyin anlaşılmaz bir sistem
OKUMAK İÇİN TIKLAAlbert Camus’nün Yabancı adlı eserinde Meursault’nün kayıtsızlığı ve Franz Kafka’nın Dava adlı eserinde Josef K.’nın absürt bir yargılama sürecine kapılmışlığı, modern insanın varoluşsal krizlerini ve etik sorgulamalarını çarpıcı bir şekilde ortaya koyar. Meursault’nün kayıtsızlığı, saçmalık felsefesinin bir yansıması mıdır, yoksa toplumsal normlara karşı bilinçli bir başkaldırı mı? Josef K.’nın absürt
OKUMAK İÇİN TIKLAMine Söğüt’ün roman kahramanları, insan varoluşunun en derin çelişkilerini, aşk, umut ve intihar gibi duygu durumları üzerinden açığa vururken, Schopenhauer’in irade kavramıyla çarpıcı bir kesişim sunar. Schopenhauer’in felsefesinde irade, evrenin özünü oluşturan bilinçsiz, amaçsız ve durdurulamaz bir itici güçtür; insan yaşamını haz ve acı arasındaki bitimsiz bir gerilimle tanımlar. Söğüt’ün
OKUMAK İÇİN TIKLARaskolnikov’un İdeali ve Nietzsche’nin Gölgesi Raskolnikov’un “üstün insan” fikri, Dostoyevski’nin Suç ve Ceza eserinde, bireyin ahlaki sınırları aşarak kendi yasalarını yaratabileceği düşüncesiyle şekillenir. Bu ideal, Nietzsche’nin übermensch kavramıyla yüzeysel bir akrabalık taşır: Her ikisi de sıradan ahlakın ötesine geçmeyi, bireyin kendi değerlerini yaratmasını savunur gibi görünür. Ancak Raskolnikov’un ideali, Nietzsche’nin
OKUMAK İÇİN TIKLARomantizmin Çığlığı: Werther’in Acısı Goethe’nin Genç Werther’in Acıları, 18. yüzyılın Sturm und Drang hareketinin bir yansıması olarak, bireyin iç dünyasındaki fırtınaları ve toplumsal normlarla çatışmasını merkeze alır. Werther’in intiharı, romantik bir aşk idealinin peşinde koşan bir ruhun trajik sonu gibi görünse de, daha derin bir sorgulamaya işaret eder. Werther’in Lotte’ye
OKUMAK İÇİN TIKLA