Okuyun ama yutmayın, çiğneyin.
Işığın Çağrısı Nazım Hikmet’in şiirinde güneş, yalnızca fiziksel bir ışık kaynağı değil, aynı zamanda insan ruhunu ve toplumsal bilinci aydınlatan bir semboldür. Güneş, tarih boyunca birçok kültürde yaşam, yenilenme ve hakikatle ilişkilendirilmiştir. Şiirde “güneşi içenler” ifadesi, bireylerin ve toplulukların bu ışığı içselleştirerek umudu bir yaşam pratiğine dönüştürdüğünü ima eder. Bu
OKUMAK İÇİN TIKLAGüneşi İçenlerin Türküsü Bu bir türkü:- toprak çanaklarda güneşi içenlerin türküsü! Bu bir örgü:- alev bir saç örgüsü! kıvranıyor; kanlı; kızıl bir meş’ale gibi yanıyor esmer alınlarında bakır ayakları çıplak kahramanların! Ben de gördüm o kahramanları, ben de sardım o örgüyü, ben de onlarla güneşe giden köprüden geçtim! Ben de
OKUMAK İÇİN TIKLAZafere Dair Korkunç ellerinle bastırıp yaranı dudaklarını kanatarak dayanılmakta ağrıya. Şimdi çıplak ve merhametsiz bir çığlık oldu ümid… Ve zafer artık hiçbir şeyi affetmeyecek kadar tırnakla sökülüp koparılacaktır… Günler ağır. Günler ölüm haberleriyle geliyor. Düşman haşin zalim ve kurnaz. Ölüyor çarpışarak insanlarımız – halbuki nasıl hakketmişlerdi yaşamayı – ölüyor insanlarımız
OKUMAK İÇİN TIKLAGüneşi İçenlerin Türküsü Bu bir türkü:- toprak çanaklarda güneşi içenlerin türküsü! Bu bir örgü:- alev bir saç örgüsü! kıvranıyor; kanlı; kızıl bir meş’ale gibi yanıyor esmer alınlarında bakır ayakları çıplak kahramanların! Ben de gördüm o kahramanları, ben de sardım o örgüyü, ben de onlarla güneşe giden köprüden geçtim! Ben de
OKUMAK İÇİN TIKLAGÜNEŞİ İÇENLERİN TÜRKÜSÜ Bu bir türkü:- toprak çanaklarda güneşi içenlerin türküsü! Bu bir örgü:- alev bir saç örgüsü! kıvranıyor; kanlı; kızıl bir meş’ale gibi yanıyor esmer alınlarında bakır ayakları çıplak kahramanların! Ben de gördüm o kahramanları, ben de sardım o örgüyü, ben de onlarla güneşe giden köprüden geçtim! Ben de
OKUMAK İÇİN TIKLA
