Anlatının Sınırlarında Dolaşmak: Molloy ve Tristram Shandy Üzerinden Wittgenstein’ın Dil Oyunlarının İzleri
Samuel Beckett’ın Molloy ve Laurence Sterne’ün Tristram Shandy romanları, anlatının geleneksel sınırlarını zorlayarak dilin anlam üretme süreçlerini sorgular. Bu eserler, lineer anlatıyı reddederek kaotik, döngüsel ve parçalı yapılarla okuru dilin doğasına ve varoluşsal meselelere yönlendirir. Ludwig Wittgenstein’ın “dil oyunları” teorisi, bu romanların yapılarını anlamak için güçlü bir çerçeve sunar. Wittgenstein’a
OKUMAK İÇİN TIKLA
