Okuyun ama yutmayın, çiğneyin.
Michelangelo’nun Sistine Şapeli Tavan Freskleri, Rönesans’ın en çarpıcı eserlerinden biri olarak, insan bedenini idealize edilmiş bir formda sunar. Bu freskler, yalnızca bir sanat eseri değil, aynı zamanda insanın varoluşsal sorularına, ilahi olanla dünyevi olan arasındaki gerilime ve estetik bir arayışa dair derin bir sorgulamanın yansımasıdır. İnsan bedeninin bu idealize edilmiş
OKUMAK İÇİN TIKLARembrandt’ın Gece Devriyesi (1642) ve Picasso’nun Avignonlu Kızlar (1907) adlı eserleri, insanlık deneyiminin kolektif ve bireysel boyutlarını ele alan iki zıt estetik manifesto olarak değerlendirilebilir. Her iki eser, toplumu ve bireyi temsil etme biçimleriyle, insan bilincinin derinliklerindeki gerilimleri açığa vurur. Rembrandt, bir topluluğun bir aradalığını yüceltirken, Picasso bireylerin parçalanmışlığını ve
OKUMAK İÇİN TIKLAFrancisco Goya’nın 3 Mayıs 1808 adlı eseri, yalnızca bir savaş sahnesini değil, insanlığın en karanlık anlarında ortaya çıkan ahlaki çöküşü ve buna karşı direnişin kırılgan ama güçlü doğasını resmeder. Eser, Napolyon’un İspanya’yı işgali sırasında, 1808’de Madrid’de Fransız askerlerinin sivilleri infaz ettiği tarihsel bir olayı temel alır. Ancak Goya, bu olayı
OKUMAK İÇİN TIKLALeonard Shlain bu kitabında sanat, tarih, bilim, tıp, nörobilim, psikoloji ve felsefenin ışığında Leonardo da Vinci’nin hayatını ve zihnini inceliyor ve insanlık tarihinde birbirinden farklı birçok alanın tümünde birden mükemmelliğe bu derece erişebilmiş başka hiç kimse yokken onun bilim, sanat, botanik, mimari ve başka birçok alandaki eşsiz yeteneklerinin geri planına
OKUMAK İÇİN TIKLALeonardo da Vinci’nin Son Akşam Yemeği’ni 10 yılda yapma hikâyesini izliyoruz. Güzel bir eser, ancak yavaş çalışmanın ürünü olabilir diyor da Vinci. Da Vinci’nin Yahuda’nın kötücül yüzünü çizerken kimden esinlendiğine dair hikâye de cabası. Çeviri: İlker Kocael
OKUMAK İÇİN TIKLA
