Etiket: Politik Psikoloji

Etiyopya Kökenli Mirasın Manisa’da Utopik ve Distopik Yansımaları

Bir Arada Yaşamanın İmkânı: Entegre Bir Toplumun Felsefi Tasarımı Manisa’da Etiyopya kökenli toplulukların tam anlamıyla entegre olduğu bir toplum, yalnızca bir arada yaşama pratiği değil, aynı zamanda ahlaki ve felsefi bir yeniden doğum projesidir. Bu ütopya, farklılıkların bir mozaik gibi birleştiği, her bir parçanın kendi özgünlüğünü korurken bütüne katkı sunduğu

OKUMAK İÇİN TIKLA

İmge, Etkilenim ve Varoluşsal Yansımalar: Deleuze, Baker ve Heidegger Arasında Bir Köprü

Sinema ve İmgenin Hareketi Gilles Deleuze’ün sinema felsefesi, görüntünün zaman ve hareketle olan ilişkisini yeniden düşünmeye davet eder. Deleuze, sinemayı bir düşünce makinesi olarak ele alır; ona göre sinema, yalnızca hikâye anlatmaz, aynı zamanda algıyı ve bilinci yeniden yapılandırır. Cinema 1: Hareket-İmge ve Cinema 2: Zaman-İmge eserlerinde, hareket-imgeler ve zaman-imgeler

OKUMAK İÇİN TIKLA

Arı Kovanı ve İnsanlık: Kolektif Varoluşun Aynasında Bir İnceleme

Arıların dünyası, insan toplumlarının karmaşık yapısını anlamak için eşsiz bir mercek sunar. Arı kolonisi, bireylerin değil bütünün hayatta kalışına adanmış bir düzen sergilerken, insan toplumu bireysellik ve kolektivite arasında sürekli bir gerilim yaşar. Kolektif Bilinç ve Arı Zihni Arıların bireysel bilinçten yoksun, ancak kolektif bir zihin gibi hareket etmesi, Carl

OKUMAK İÇİN TIKLA

Etiyopya’nın Manisa’daki İzleri: Tarihsel Travmalar, Psişik Yansımalar ve Psikopolitik Dinamikler

Köklerin Sessiz Feryadı: Kölelik ve Hizmetkârlığın Psişik Mirası Etiyopya kökenli bireylerin Manisa’daki tarihsel serüveni, Osmanlı’nın köle ticareti ve hizmetkârlık pratikleriyle kesişir. 19. yüzyılda Habeşistan’dan koparılıp imparatorluğun çeşitli coğrafyalarına dağıtılan bu bireyler, bedenleri bir meta, ruhları ise birer göçebe haline geldi. Kölelik, yalnızca fiziksel bir esaret değil, aynı zamanda psişik bir

OKUMAK İÇİN TIKLA

Etiyopya Kökenli Toplulukların Manisa’daki Entegrasyonu Üzerine Postkolonyal Bir Analiz

Manisa’nın tarihsel dokusuna sızan Etiyopya kökenli toplulukların entegrasyon süreci, postkolonyal kuramların keskin merceği altında incelendiğinde, kimlik, aidiyet ve ötekilik gibi kavramların karmaşık bir ağında belirginleşir. Homi Bhabha’nın “melezlik” ve Edward Said’in “oryantalizm” kavramları, bu toplulukların hem kendilerini hem de çevrelerini yeniden tanımlama çabalarını aydınlatır. Bu analiz, kuramsal, kavramsal, felsefi, antropolojik,

OKUMAK İÇİN TIKLA

Tarihsel Dokuda Habeş Figürü

Etiyopya kökenli toplulukların Manisa’daki varlığı, Osmanlı döneminde köle ticareti ve göç hareketleriyle şekillenmiştir. “Habeş” terimi, yerel anlatılarda sıklıkla Etiyopya kökenli bireyleri tanımlamak için kullanılmış, ancak bu terim yalnızca etnik bir kimliği değil, aynı zamanda bir dizi sembolik anlamı da taşımıştır. Habeş figürü, Manisa’nın hikâyelerinde genellikle “öteki”nin temsilcisi olarak ortaya çıkar;

OKUMAK İÇİN TIKLA

Habeşistan’ın Manisa’daki İzleri: Kültürel Kimlik, Sosyal Hiyerarşi ve Diaspora Dinamikleri

Toplumsal Merdivenin Basamakları: Etiyopya Kökenli Toplulukların Sosyal Konumu Manisa’nın çok katmanlı etnik dokusunda, Etiyopya kökenli topluluklar, tarihsel bir mirasın hem taşıyıcısı hem de yeniden inşa edicisi olarak belirir. Osmanlı’nın Afrika ile kurduğu bağların bir uzantısı olan bu topluluklar, Türk, Rum, Ermeni ve diğer etnik gruplarla iç içe geçmiş, ancak sosyal

OKUMAK İÇİN TIKLA

Yersiz Yurtsuzluğun Öyküsü: Mülteci ve Göçmen Kavramları Üzerine Bir İnceleme

Köklerin İzinde: Kavramların Doğuşu Mülteci ve göçmen kavramları, insanlığın hareket halindeki tarihinin aynasında şekillenmiştir. Göçmen, kendi iradesiyle bir yerden başka bir yere hareket eden, genellikle ekonomik ya da sosyal fırsatlar peşinde koşan bireyi tanımlar. Mülteci ise zulmün, savaşın ya da baskının pençesinden kaçan, hayatta kalmak için sığınacak bir liman arayan

OKUMAK İÇİN TIKLA

Karşı Sinema: İdeolojinin Perdesini Yırtan Estetik İsyan

Peter Wollen’ın karşı sinema kavramı, 1970’lerin politik ve estetik başkaldırısının bir yansıması olarak, ana akım sinemanın seyirciyi edilgenleştiren ideolojik aygıtına karşı bir manifesto niteliğindedir. Brecht’ten ilham alan bu yaklaşım, seyirciyi bir tüketim nesnesi olmaktan kurtarıp, eleştirel düşüncenin öznesi haline getirmeyi amaçlar. Jean-Luc Godard’ın Week-end (1967) filmi, bu kavramın somut bir

OKUMAK İÇİN TIKLA