Etiket: #turgutözben

Selim Işık’ın, Oğuz Atay’ın Tutunamayanlar romanındaki varoluşsal sorgulamaları, modern insanın anlam arayışındaki derin çelişkilerini ve yalnızlığını yansıtır. Bu sorgulamalar, Albert Camus’nün “absürt” kavramı ve Jean-Paul Sartre’ın “varoluşsal özgürlük” fikriyle çarpıcı bir diyalog kurar. Her iki düşünür de insanın evrendeki yerini ve anlam yaratma çabasını farklı açılardan ele alırken, Selim’in hikayesi

Bireyin Toplum Karşısındaki Yalnızlığı Oğuz Atay’ın Tutunamayanlar romanında kahramanların yalnızlığı, birey ile kolektif toplum arasındaki çatışmanın bir yansıması olarak belirir. Selim Işık ve Turgut Özben, modernleşmenin getirdiği bireyselleşme sürecinde kendilerini ne geleneksel değerlere ne de modern toplumun dayattığı normlara ait hisseder. Selim’in iç dünyasındaki kaos, onun toplumla uzlaşamama halinin bir

Modernleşmenin İki Yüzü: Teknik İlerleme ve Kültürel Yabancılaşma Türkiye’nin Cumhuriyet dönemi modernleşme projeleri, bir yandan teknik ve kurumsal ilerlemeyi hedeflerken, diğer yandan geleneksel toplum yapısını dönüştürmeyi amaçlamıştır. Bu süreçte mühendislik, rasyonel düşünce ve bilimsel ilerlemenin simgesi haline gelmiştir. Ancak Turgut Özben’in karakteri, bu modernleşme idealinin birey üzerindeki çelişkili etkilerini ortaya

Modernleşme ve Kimlik Krizi 1960’lar ve 1970’ler Türkiye’si, köklü bir toplumsal dönüşümün yaşandığı bir dönemdir. Köyden kente göçün hızlanması, geleneksel toplum yapısının çözülmesi ve yeni bir kentli kimliğin henüz oturmamış olması, bireylerde derin bir aidiyet kaybı yaratır. Selim Işık, bu süreçte “arada kalmış” bir figürdür—ne geleneksel değerlerle bütünleşebilir ne de

Varoluşsal Krizin Edebiyata Yansıması Oğuz Atay’ın başyapıtı Tutunamayanlar, modern edebiyatımızda bireyin iç dünyasını en derinlemesine irdeleyen eserlerden biridir. Romanın merkezindeki içsel diyaloglar, yalnızca bir anlatım tekniği olarak kalmaz, aynı zamanda 20. yüzyıl insanının temel varoluşsal sorunlarını ortaya koyar. Turgut’un kendisiyle hesaplaşmaları ve Selim’in intihar mektupları, Kierkegaard’ın “korku ve titreme” kavramını,

Kimlik ve Ötekiyle Yüzleşme Turgut’un Selim’in güncesini okurken yaşadığı zihinsel dönüşüm, bir özdeşleşme sürecinden mi yoksa travmatik bir yüzleşmeden mi kaynaklanır? Bu soru, yalnızca bireysel bir iç hesaplaşmayı değil, aynı zamanda bireyin toplumsal ve tarihsel bağlamdaki yerini sorgulayan karmaşık bir dinamiği ortaya koyar. Turgut, Selim’in yazdıkları üzerinden kendi varoluşunu yeniden

Atilla İlhan’ın Tutunamayanlar romanındaki Selim Işık’ın intiharı, yalnızca bireysel bir trajedi olarak değil, aynı zamanda toplumsal dinamiklerin, tarihsel bağlamların ve insan varoluşunun karmaşık katmanlarının bir yansıması olarak okunabilir. Bu metin, Selim’in intiharını bireysel ve toplumsal düzlemler arasında bir gerilim olarak ele alarak, onun iç dünyasındaki kırılmalarla toplumun dayattığı yapılar arasındaki