Farkındalık Yetmez: Engelliler İçin Gerçek Değişim Eylemle Gelir
Her yıl aynı cümleleri duyuyoruz: “Farkındalık oluşturalım.”
Engelliler Günü geliyor, afişler hazırlanıyor, sosyal medyada birkaç slogan dolaşıyor. Ama ertesi gün? Hayatımıza kaldığımız yerden, aynı engellerle devam ediyoruz.
Farkındalık tek başına yeterli değil. Çünkü engellilerin yaşadığı sorunlar bilgi eksikliğinden değil, hakların uygulanmamasından, fırsat eşitsizliğinden ve siyasi irade eksikliğinden kaynaklanıyor.
Evet, Görünürlük Önemli… Ama Sonrası?
Bir günlüğüne “Engellilere dikkat çekelim” demek kolay. Ama sokakta erişim yoksa, okulda destek yoksa, işte fırsat eşitliği yoksa, hastanede hakkın yoksa — farkındalık ne işe yarıyor?
Engelliler için asıl ihtiyaç duyulan şey: Eylem.
Engellilerin Talepleri Basit Ama Hayati
- Erişilebilirlik: Kaldırım, toplu taşıma, bina girişleri hâlâ engelliler için uygun değil.
- Eğitim hakkı: Kaynaştırma adı altında yalnız bırakılan binlerce çocuk var.
- İstihdam: Kota var, ama gerçek fırsat eşitliği yok.
- Sosyal haklar: Destekler kısıtlı, denetim zayıf, birçok hak kâğıt üzerinde kalıyor.
Ve bütün bunlar, sadece “farkındalıkla” düzelmiyor. Yasaların uygulanması, bütçe ayrılması, denetim yapılması, siyasi irade gösterilmesi gerekiyor.
Gerçek Değişim İçin
Engelliler diyor ki:
- “Bizi hatırlamanız için bir özel gün beklemeyin.”
- “Bizim için konuşmayın, bizimle konuşun.”
- “Bize acımayın, hakkımızı verin.”
Çünkü engelli olmak bir “kişisel trajedi” değil; toplumsal ve politik bir meseledir.
Son Söz
Farkındalık iyidir, ama asıl önemli olan eylemdir.
Engelliler için yapılacak en büyük farkındalık, hakları hayata geçirmek, engelleri kaldırmak ve eşit yurttaşlığı garanti altına almaktır.
O gün geldiğinde belki “farkındalık günlerine” bile gerek kalmaz.
