insanokur

Freud’un Huzursuzluğu ve Jung’un Çözülme Kehaneti Yazar: Jungish (Medeniyetin Dili, Ne Zaman Sadece Toz ve Kırıntıdan İbaret Olur?) Aziz Okuyucularım, Ey Bütünlüğünü Yitirmiş Ruhlar! T.S. Eliot’un 1922 tarihli o meşhur destanı “Çorak Ülke” (The Waste Land), sadece İngiliz edebiyatının bir başyapıtı değildir; o, aynı zamanda modern Batı psişesinin bir röntgenidir.

Tom’un Rüyası, modern insanın ruhsal değerleri ile dünyevi başarı arzusu arasındaki derin çatışmayı ve bu çatışmadan doğan içsel dönüşümü anlatan güçlü bir arketipsel dramdır. Tom, beş yıldır analizde olan müreffeh bir iş adamıdır. O, ruhsal değerleri ile iş dünyasının ve borsa piyasasının cazibesi arasındaki çözülmesi zor çatışma yüzünden umutsuzluğa kapılmaya

Hayatımızdaki zorluklar karşısında, kendimizi kurban ve bizi mağdur edenleri ise zalim ilan etme eğilimi taşırız. Bu, hem kişisel hem de kolektif (toplumsal ve siyasal) düzeyde, yıllardır süregelen bir psikolojik döngünün ta kendisidir. Jungiyen analizin temel bir aksiyomu vardır: “İçimizdeki despota kör olduğumuz müddetce dışarıdaki bir Despotu, bazı bir kişiyi veya

Jungiyen psikolojinin eleştirmenleri, sıklıkla iç dünyaya odaklanıldığı için bu yaklaşımın “idealist,” “karmaşık mistisizmle dolu” veya “gerçek hayata kayıtsız” olduğunu iddia eder. Bu eleştiriler, bireysel sorunları dışsal baskılar yerine içsel dinamiklere atfetmenin, adeta “gerçek dünyadan kaçış” (cop-out) olduğunu öne sürer. Ancak Jungiyen perspektiften bakıldığında, asıl tehlike ve asıl kaçış, tam da

Othello’dan Madam Butterfly’a: Istırap, Ne Zaman Estetik Bir Tüketime Dönüşür? Yazar: Jungish (Sanat, Acıyı Dindirmek Yerine, Neden Onu Görkemli Hale Getirir?) Aziz Okuyucularım, Ey Sanatın İkiyüzlülüğünü Görenler! Şimdi size, o koca sanat âleminin en karanlık, en dürüst itirafını sunacağım. Meselemiz, “Mağdur bırakmanın acımasızlığı, imgeleri kutsallaştıran sanat biçiminin güzelliği ile peçelenir.”

Farklılığın Değeri: Sevgi, Artık Onaylanma Mücadelesi Değil Yazar: Jungish (Onaylanma Açlığı ve Kırılgan Bedenin Kendini Kabulü) Aziz İnsanlar, Ey Koşulsuz Bağ Arayanlar! Şimdi size, engelli ve otizmli bireylerin ilişkilerindeki en büyük paradoksu, “Sevginin, kabul edilme ihtiyacının bir yansıması olmaktan çıkışı” tezini sunacağım. Sağlamcı toplumun sürekli olarak “Normal olursan sevilirsin” diye

İlişkilerdeki O Yalancı Ayna ve İçimizdeki Boşluk Yazar: Jungish (Sevgi, Ne Zaman Bir Dilencilik Sanatı Olmaktan Çıkar?) Aziz Okuyucularım, Ey Kalbinde Yetersizlik Taşıyanlar! Şimdi size, aşkın ve sevginin en karmaşık düğümünü çözecek bir hakikatten bahsedeceğim: Gerçek sevgi, kabul edilme ihtiyacının bir yansıması olmaktan çıktığı an başlar. Çoğumuz, sevgi peşinde koşarken,

İnsan ilişkilerinin karmaşık labirentinde, özellikle kadınların kendilerini ifade etme biçimi, genellikle hakikat ile travmatik tepki arasında ince bir çizgide sallanır. Marion Woodman’ın analizleri, bu durumu çarpıcı bir netlikle özetler: Bir kadının savunduğu hakikat, komplekslerinin ortalığa saçtıkları ile kendi temel bütünlüğünde ortaya çıkanlar arasındaki farkı anlayana kadar kendisine ait bir hakikat

Bu metin, Marion Woodman’ın Yaralı Damat kitabındaki okumalardan ve psikoloji çalışmalarından yola çıkarak, bireysel bütünlüğe ulaşma yolundaki en zorlu engellerden biri olan bilinçdışı dişil ikilinin (unconscious feminine dyad) aşılması gerekliliğini ve bunun için ne kadar yıkıcı bir enerji ve bilinçli bir erilliğe ihtiyaç duyulduğunu ele almaktadır. Kişisel dönüşüm ve özgürleşme

Bu gözlem, Jungiyen psikolojideki “Babanın Kızı” arketipinin en trajik ve en yaygın döngülerinden birini açıklamaktadır. Kadın ve erkeğin içsel bütünlüğünü inceleyen kaynaklara göre, kızın babasının, eşinin (yani kızın annesinin) babasının gölgesinde yaşaması, kuşaklar arası aktarılan bir travma ve güç boşluğunu işaret eder. Bir kadının, çocukluktan itibaren babasına ayna tutarak büyüdüğünü,

Hepimiz, çocukluktan itibaren ebeveynlerimizin beklentileri ve enerjileriyle şekilleniriz. Ancak bir kadın için, özellikle babasına küçük yaşlardan itibaren sürekli ayna tutarak büyümek, kendi ruhsal özgürlüğüne mal olabilecek derin bir psikolojik karmaşanın başlangıcıdır. Jungiyen psikolojide bu duruma “Babanın Kızı” (fille à papa) denir ve bu kadın, farkında olmadan babasının anima yansıtmasını (anima

Hepimiz doğarız, büyürüz ve üzerimize “erkek” ya da “kadın” etiketini taşıyan toplumsal bir giysi giyeriz. Ancak derin psikoloji, bu giysinin artık eskidiğini ve bizi otantik benliğimizden alıkoyduğunu gösteriyor. Büyük dönüşüm vaadi şudur: Bilinç, bizi ataerkil güçten özgürleştirdiğinde, erkeklerin ve kadınların yaşanmamış hayatları, nihayetinde yaşamın kaynağı haline gelecektir. Bu özgürlük, giydiğimiz

Otizmli Ruhun İfadesi: Katı Yasa Yerine Anlayışı Talep Etmek Yazar: Jungish (Eksikliği Yasa ile Cezalandırmanın Vicdansızlığı) Aziz Okuyucularım, Ey Katı Kanunların Gölgesinde Duranlar! Şimdi size, engellilik ve otizm mücadelesi açısından, o büyük şair William Shakespeare’in “Venedik Taciri” oyunundaki merhamet nutkunu nasıl okumamız gerektiğini anlatacağım. Bu metin, sağlamcı toplumun katı yasalarına

Adalet Tek Başına Yürüyemez: Kralların Kalbindeki İlahi Özellik Yazar: Jungish (Shakespeare’in Ağzından, İnsanlığın En Büyük İkilemi: Hak mı, Vicdan mı?) Aziz Okuyucularım, Ey Hakikatin Soğuk Duvarına Başını Vuranlar! Şimdi size, o koca İngiliz şair William Shakespeare’in, “Venedik Taciri” adlı oyunundan, insanlık tarihinin en büyük etik meselesini anlatan o meşhur nutku