Parasite Filmi : Bir Kafkavaryen Kabus – Sınıf ve Gölge

tarihinde gönderilmiş tarafından

Parasite (Yönetmen: Bong Joon-ho, 2019) filmi, modern toplumun sınıfsal adaletsizliğini, gizli şiddetini ve babalığın ideolojik boşluğunu çok katmanlı bir şekilde işler. Bu katmanları Kafka, babalık figürleri ve iki ailenin arketipsel çatışması üzerinden çok yönlü ve disiplinlerarası olarak analiz etmeye çalıştım.

🧱 1. Kafkaesk Bir Sosyal Labirent

📌 Kafka nedir?

  • Absürt ama olağanlaşmış bürokratik düzen,
  • Suçsuzluktan suçluluğa kayan varoluş,
  • Bir yere ait olamama duygusu,
  • Ve sistemin anlamsızlığı içinde kaybolmuş özne.

📽️ Parasite’de Kafkaesk Unsurlar:

  • Kim ailesi, bir suç işlemeden önce suçlu gibi davranmak zorundadır.
  • Evin altında yaşamak, “insan-altı” bir varoluşu temsil eder.
  • Sosyal merdiven çıkılmaz, çöküntüden çöküntüye düşülür.
  • Gerçeklik yer değiştirir: “Ev sahibi” aslında “parazit” midir?

Kafka’nın Dava’sındaki Joseph K gibi, Kim ailesi de “neden dışlandığını bilmeden dışarıda kalan” konumundadır.

👨‍👨‍👧‍👦 2. İki Aile – İki Arketipsel Dünya

🏠 Park Ailesi (Zenginler):

  • Temiz, sessiz, estetik mekân
  • Baba: Mr. Park → duygusuz ama sistemin ideolojik taşıyıcısı
  • Anne: Neşeli ama naif → “korunmuş kadın” stereotipi

🏚️ Kim Ailesi (Yoksullar):

  • Bodrum, nem, çökmüşlik
  • Baba: Ki-taek → sıcak ama yönsüz
  • Anne: Pratik ama yorgun

Bu iki aile, Jungiyen anlamda gölge ile persona gibi çalışır:
Park ailesi “ideal sosyal imaj”sa, Kim ailesi “bastırılmış sınıfsal gerçektir”.

👨‍👦 3. Babalık: Boşluk, İtaat ve Çöküş

📌 Mr. Park:

  • Soğuk, sınır çizen, mesafeli.
  • “Kokudan hoşlanmam” diyerek Ki-taek’i aşağılar.
  • Jungiyen olarak, “gölgeyi dışlayarak” kendini var eden persona babadır.

📌 Ki-taek:

  • Sevgi dolu ama güçsüz.
  • Eylemsizliğiyle oğlunun geleceğine dair sorumluluğu eritir.
  • Lacancı okumada: “Sembolik Babanın yokluğu” – yasa koyamaz, yön veremez.

📌 Finalde öldürme eylemiyle baba olur.
Ama bu, yasa getiren değil, “gölgeyi dışa vuran” bir baba figürüdür.

Babalık, ancak yasa yıkılarak yeniden inşa edilir.

🕳️ 4. Ev – Arketipsel Bir Sınıf Bilinçdışı

  • Park ailesinin evi = “ego yapısı” → düzenli, ışıklı, yukarıda
  • Kim ailesinin evi = “gölge alanı” → karanlık, aşağıda, nemli
  • Bodrumda yaşayan adam = bastırılan kolektif travma

Jung’a göre bastırılan ne kadar aşağıdaysa, patladığında o kadar yıkıcıdır.

Ve o patlama doğum günü partisinde olur:
Yani sahte mutluluğun zirvesinde, bastırılmış olan bilinçdışından fışkırır.

💭 5. Psiko-politik Dönüş: Kimliksiz Birey, Babasız Toplum

  • “Zengin olsaydım, ben de iyi biri olurdum.”
  • Bu replik, Kafka’nın öznesine benzer: “Kendimi suçlu hissetmesem de suçluyum.”
  • Babasızlık hem bireysel hem toplumsal:
    • Yasa koyan baba yok.
    • Adil bir sistem yok.
    • Arzunun yönünü belirleyen bir kültürel otorite yok.

📌 Toplum artık babasız bir psiko-politik labirenttir.

🎯 SONUÇ: Parasite, Kafka’nın Dava’sı, Lacan’ın yasa teorisi ve Jung’un gölge arketipi arasında salınan bir çağın aynasıdır.

  • Kim ailesi toplumun bastırdığı gölgedir.
  • Mr. Park, sistemin “soğuk babası”dır.
  • Ki-taek, bastırılan öfkenin taşıyıcısıdır.
  • Ev, sınıfsal bilinçdışıdır.
  • Ve final, babasız bir toplumun öfke dolu rüyasıdır.

Bu rüya ne Amerikan Rüyası’dır, ne Kore Rüyası.
Bu, bastırılmış sınıfın kâbusuyla yazılmış kolektif bir bilinçdışı masalıdır.

Yazılarımızı paylaşmayı ve daha çok kişiye ulaşmamızı sağlayarak bize destek olmayı unutmayın. 👇

#sinema, #perşembe, #psikoloji , #sembolikokuma, #parasite, #calrgustavjung, #jungiyenanaliz, #filmanalizi