Sabahattin Ali ırkçılık-Turancılık davasından sonra polis tarafından izlenmeye başlamış, Ankara’daki görevine son verilip İstanbul’a geldikten sonra neredeyse sürekli olarak polis takibinde kalmıştır. Özelikle Markopaşa’yı yayımladıkları dönemde sık sık baskına uğramışlar ve pek çok yere arkalarında polisle gitmişlerdir.
Takip edildiğinin hep farkında olan Sabahattin Ali, bu durumu pek önemsemez, ciddiye almaz, alay eder, böylece bu durumun gerginlik ve rahatsızlık yaratmasını engellemeye çalışırmış. Öte yandan zekasına güvenerek polisleri alt edeceğini düşündüğü zamanlar da olurmuş, Kendisini izleyen bir sivil polis hakkında Emniyet müdürüyle yaptığı konuşmayı Niyazi Ağırnaslı aktarmaktadır: “Takibine sivil polislerden biri takıldığında, bir seferinde Emniyet müdürüne telefon edip (Sadri miydi adı bilmiyorum) ‘Benim gibi bir adamın peşine böylesine aptal bir hafiye takılmaz. Bu ayıp yani, bana hakaret sayılır, Benim az çok bir kariyerim var, aklı başında bir insanım, biraz daha kendini bildirmeden izleyecek bir polis takın’ dediğini kendisi söylemişti. Ayrıca İstanbul’da Korkman Pasajı’na üstten girip öbür taraftan çıkarak, kaçarak köşeyi dönüp, yolunu şaşırtıp arkasındaki sivil polisin şaşkın şaşkın etrafa bakındığını alaya alarak, bazan bir ‘nanik’ yaparak bir şairin, sanatçının etrafına vereceği rahatlık içinde bunları söylediği, benim de, ’Yapma Sabahattin, bunları kızdırmanın yararı yok’ dediğim olmuştur.’
Kız kardeşi Süheyla Conkman da ağabeyinin takip edildiğinin farkında olduğum, etraftaki tertemiz kıyafetli çöpleri gösterip sen hiç bu kadar temiz giyimli çöpçü gördün mü Süheyla diyerek onları gösterdiğini söylemektedir. Nakliye işine başlayıp kamyonla gidip geldikçe Mehmet Ali Cimcozların evinde kalan Sabahattin Ali’yi takip eden polis sayısı artmış, ancak aralarında öylesine tuhaf bir yakınlık gelişmiş ki polisler kimi zaman Sabahattin Ali’nin bavullarını taşımaya başlamışlar.
Kaynak:
A’dan Z’ye Sabahattin Ali
Hazırlayan: Sevengül Sönmez,
Yapı Kredi Yayınları,
ansiklopedi,
448. ve 449.sayfa