sorguluyorum o halde varım…
Kronik ağrı, bedenin hem mahkûmu hem de efendisi olduğu bir varoluş sahnesi yaratır. Kafka’nın Dönüşüm adlı eserinde Gregor Samsa’nın böcekleşmesi, insan bedeninin yabancılaşmasını ve toplumsal rollerin dayattığı yükleri sorgular. Beden haritalama teknikleri, kronik ağrı çeken bireylerin fiziksel ve zihinsel deneyimlerini anlamaya yönelik bir yöntem olarak, Gregor’un hikâyesindeki bu yabancılaşmayı hem
OKUMAK İÇİN TIKLAOscar Wilde’ın Dorian Gray’in Portresi, yalnızca bireysel ahlakın ve estetiğin değil, aynı zamanda sanatın özü ve modern dünyada bu özün dönüşümü üzerine derin bir sorgulama sunar. Walter Benjamin’in “aura” kavramı, sanat eserinin biricikliğini, tarihsel bağlamını ve otantik varlığını ifade ederken, Dorian Gray’in Portresi bu kavramın hem yüceltilmesini hem de yitirilişini
OKUMAK İÇİN TIKLAOscar Wilde’ın Dorian Gray’in Portresi adlı eseri, yalnızca bir bireyin ahlaki çöküşünü değil, aynı zamanda modern dünyanın sanat, benlik ve gerçeklik algısındaki kırılmaları da yansıtır. Walter Benjamin’in “aura” kavramı, sanat eserinin özgünlüğünde, tarihsel bağlamında ve biricik varoluşunda saklı olan o büyülü niteliği ifade eder. Ancak, mekanik yeniden üretim çağında bu
OKUMAK İÇİN TIKLAKimliğin İnşası ve Direniş Judith Butler’ın performativite teorisi, cinsiyetin sabit bir öz olmadığını, aksine toplumsal pratikler ve tekrarlanan eylemler aracılığıyla inşa edildiğini savunur. Lisbeth Salander, Stieg Larsson’un Millennium serisinde, cinsiyet normlarını reddeden, teknoloji ve fiziksel güçle donanmış bir anti-kahraman olarak belirir. Onun dövmeli bedeni, hacker kimliği ve sert tavırları, toplumsal
OKUMAK İÇİN TIKLABireyin İç Dünyasında Fragmanlar Tezer Özlü’nün Çocukluğun Soğuk Geceleri, bireysel belleğin parçalı ve travmatik doğasını, otobiyografik bir anlatı üzerinden derinlemesine işler. Özlü’nün yazımı, çocukluk anılarının keskin ama kopuk imgeleriyle, bireyin kendi geçmişiyle yüzleşmesini bir tür içsel sorgulama olarak sunar. Bu anlatı, Franz Kafka’nın Dava ve Değişim’deki bireyin anlaşılmaz bir sistem
OKUMAK İÇİN TIKLAAlbert Camus’nün Yabancı adlı eserinde Meursault’nün kayıtsızlığı ve Franz Kafka’nın Dava adlı eserinde Josef K.’nın absürt bir yargılama sürecine kapılmışlığı, modern insanın varoluşsal krizlerini ve etik sorgulamalarını çarpıcı bir şekilde ortaya koyar. Meursault’nün kayıtsızlığı, saçmalık felsefesinin bir yansıması mıdır, yoksa toplumsal normlara karşı bilinçli bir başkaldırı mı? Josef K.’nın absürt
OKUMAK İÇİN TIKLAMine Söğüt’ün roman kahramanları, insan varoluşunun en derin çelişkilerini, aşk, umut ve intihar gibi duygu durumları üzerinden açığa vururken, Schopenhauer’in irade kavramıyla çarpıcı bir kesişim sunar. Schopenhauer’in felsefesinde irade, evrenin özünü oluşturan bilinçsiz, amaçsız ve durdurulamaz bir itici güçtür; insan yaşamını haz ve acı arasındaki bitimsiz bir gerilimle tanımlar. Söğüt’ün
OKUMAK İÇİN TIKLARaskolnikov’un İdeali ve Nietzsche’nin Gölgesi Raskolnikov’un “üstün insan” fikri, Dostoyevski’nin Suç ve Ceza eserinde, bireyin ahlaki sınırları aşarak kendi yasalarını yaratabileceği düşüncesiyle şekillenir. Bu ideal, Nietzsche’nin übermensch kavramıyla yüzeysel bir akrabalık taşır: Her ikisi de sıradan ahlakın ötesine geçmeyi, bireyin kendi değerlerini yaratmasını savunur gibi görünür. Ancak Raskolnikov’un ideali, Nietzsche’nin
OKUMAK İÇİN TIKLARomantizmin Çığlığı: Werther’in Acısı Goethe’nin Genç Werther’in Acıları, 18. yüzyılın Sturm und Drang hareketinin bir yansıması olarak, bireyin iç dünyasındaki fırtınaları ve toplumsal normlarla çatışmasını merkeze alır. Werther’in intiharı, romantik bir aşk idealinin peşinde koşan bir ruhun trajik sonu gibi görünse de, daha derin bir sorgulamaya işaret eder. Werther’in Lotte’ye
OKUMAK İÇİN TIKLADostoyevski’nin romanları, insan ruhunun en karmaşık dehlizlerinde gezinen kahramanlarıyla, ahlaki ve etik çatışmaların sahnesi olur. Raskolnikov ve İvan Karamazov gibi karakterler, bireyin kendi varoluşsal sınırlarını zorladığı, doğru ile yanlış arasındaki çizgiyi sorguladığı ve ilahi ya da dünyevi otoritelere meydan okuduğu bir evrende mücadele eder. Bu metin, Dostoyevski’nin kahramanlarının bu çatışmalarını,
OKUMAK İÇİN TIKLADostoyevski’nin Yeraltından Notlar’ındaki isimsiz anlatıcı, insan bilincinin kaotik derinliklerinde gezinen, özgür iradeyi absürt bir isyan bayrağı gibi sallayan ve modern bireyin yalnızlık ile anlamsızlık arasındaki sıkışmışlığını bedenleştiren bir figürdür. Bu metin, anlatıcının “iki kere iki dört değil, beştir” savunusunu Sartre’ın varoluşsal özgürlük kavramıyla karşılaştırırken, aynı zamanda onun modern bireyin içsel
OKUMAK İÇİN TIKLANikolay Gogol’ün Ölü Canlar eserindeki Pavel İvanoviç Çiçikov, yalnızca bir roman karakteri değil, aynı zamanda insan doğasının ve toplumsal düzenin karmaşık bir yansımasıdır. Çiçikov’un sahtekârlığı, ölü kölelerin mülkiyet belgelerini satın alarak servet biriktirme planıyla, hem bireysel hırsın hem de kapitalist toplumun ahlaki erozyonunun bir temsili olarak okunabilir. Bu metin, Çiçikov’un
OKUMAK İÇİN TIKLAAntik Yunan’daki tanrıların insan biçimli (antropomorfik) tasvirleri, yalnızca dini bir anlatı değil, aynı zamanda insanlığın kendi varoluşsal sorgulamalarını, toplumsal düzenini ve anlam arayışını yansıtan bir ayna olarak işlev görür. Bu tasvirler, Lévi-Strauss’un mit ve yapı analizleriyle kesişirken, insan doğasının karmaşıklığını, ahlaki ikilemlerini ve evrensel düzene dair kavrayışlarını açığa çıkarır. Antik
OKUMAK İÇİN TIKLAFranz Kafka’nın Dava ve Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Saatleri Ayarlama Enstitüsü eserleri, bireyin modern toplumdaki yerini, bürokrasinin ve sistemin insan üzerindeki etkilerini sorgulayan derin ve çok katmanlı metinlerdir. Her iki eser de kahramanların mücadelelerini, bireysel ve toplumsal çelişkiler üzerinden kurgularken, farklı kültürel ve tarihsel bağlamlarda özgün eleştiriler sunar. Kafka’nın absürt ve
OKUMAK İÇİN TIKLAAleksandr Puşkin’in Yevgeni Onegin adlı eseri, yalnızca bir 19. yüzyıl Rus romanı değil, aynı zamanda modern bireyin yalnızlık, anlamsızlık ve varoluşsal huzursuzluk deneyimlerinin erken bir habercisidir. Eserin başkahramanı Yevgeni Onegin’in melankolisi, bireyin iç dünyasındaki çatışmaların, toplumsal bağlardan kopuşun ve anlam arayışındaki çaresizliğin bir yansıması olarak, modernitenin ruhsal krizlerini öngörür. Bu
OKUMAK İÇİN TIKLALev Tolstoy’un Anna Karenina romanı, insan ruhunun karmaşık doğasını, aşkın dönüştürücü gücünü ve bireyin toplumsal düzenle çatışmasını derinlemesine işleyen bir başyapıttır. Anna’nın trajik yolculuğu, etik bir çöküş mü yoksa bireysel özgürlüğün bir savunusu mu sorusunu ortaya atarken, Levin’in manevi arayışı, bireyin varoluşsal sorgulamalarını merkeze alır. Bu metin, Anna’nın aşk ve
OKUMAK İÇİN TIKLA