H A N T U Ş
Sakızı aksın diye gözelerinden ağaçların, geniş bayırlarda
Kuşlar uçar içimden derinliğine göklerin
Göz kırpsın diye menekşeler, ardıçların boylandığı çayırlarda
Uyuyan toprağa el vururum:
HANTUŞ!
Bir balta sallandığında, Gezi Parkı?ndaki ilk ağaca
Fidanlar fışkırır meydanlara betonlarını delerek ülkenin
Göz kırpar devrime ışıklar ve tencere tava gençlik aşılar sokağa
Uzayan yaprağa bel vururum:
HANTUŞ!
Halk yaratıcılığını kışkırtarak duvarlara ve meydanlara
Azgın dillerini dağlar gemicikten diktatörlerin
Nemrut gaz kaçırıp zorba baltasını vururken taşlara
Tilmeçler çivilerini söker orantısız terminatörlerin
Umut saçaklı toprak insanlar kalkarken ayağa
Şiirli yüreklere dil veririm:
HANTUŞ!
Ve birleşirken ağaçlar alanlarda
Yeni fidanların adını
Direngezi vururum:
HANTUŞ!
Hantuş: Arapça ?Ha ente ?uş!?un Türkçede aldığı biçim olup ?Ha işte sen!? anlamındadır.