“Oğluma Hikayeler yazmayı, daha 1972’lerde, Selimiye’de düşündüm. Devrimci öze sahip bir sanatçı, oğluna devrimci bir miras bırakmalıydı. Bu konuda, başarısız, yarım, güvensiz, çeşitli çalışmalar yaptım. Özü, biçimi ve sonuçtaki tatları bir türlü doyurmadı beni. Yazdıklarımı, düşündüğüm içerik ve biçimle uzlaştıramadım.
İstiyordum ki, hikayelerimi okuyan insanlar etkilensinler, düşünsünler ve değişim doğrultusunda istek duysunlar. Bu değişim duygusunun hayata geçirilmesi, devrimci mücadelemizi zenginleştirsin.
Bu doğrultuda çalıştım, yazdım, bozdum, yazdım, yırttım… Yeteneksiz, başarısız olduğum konusunda karara vardım sonuçta.
Yeteneksiz ve başarısız olmamalıydım. Yeniden çalışmalara koyuldum. 1977 sonlarında,
Kayseri Cezaevinde, özünü ve biçimini birbirine en uygun gördüğüm, düşüncelerime en yakın sandığım ilk hikayeyi yazabildim. Buradan başlamalı, dedim. ”Şeftali çekirdeğine inan,kendi gücüne güven” bu çalışmamın hayat bulmuş ilk örneğidir.
Eski notlarımı karıştırırken, bu konuda Selimiye’de yaptığım çalışmalardan,yırtılmaktan kurtulmuş bir hikaye buldum:
”Angut Kazı İle Çocuk…”
Bu hikayeyi, ilk çalışmalarımın,ilk denemelerimin birer örneği ve yenilerle kıyaslandığında içerik ve biçim farklılığını gösterecek bir çalışma olarak değerlendiriyorum ve sunuyorum.
Oğluma, oğlum vesilesiyle bütün dünya çocuklarına en içten armağanımdır bu hikayeler. Onların olumlu gelişmelerinin dokusunda kıl kadar pay sahibi olmak bizim için onur vericidir.
Yılmaz Güney
20 Aralık 1978
Toptaşı Cezaevi
Kitabın Künyesi
Oğluma Hikayeler,
Yılmaz Güney,
Güney Yayınları,
Yayın Tarihi: Ocak 2004
85 sayfa