Okuyun, ama yutmayın, çiğneyin.
Toplumsal Kenarda Varoluş Sait Faik Abasıyanık ve Anton Çehov’un öykülerinde sıradan insan figürü, toplumsal hiyerarşinin alt basamaklarında yer alan bireyler üzerinden şekillenir. Her iki yazar da balıkçılar, işçiler, küçük esnaf ya da işsizler gibi toplumun göz ardı ettiği kesimleri merkeze alır. Bu karakterler, ekonomik zorluklar ve sosyal dışlanma ile mücadele
OKUMAK İÇİN TIKLAAnton Çehov’un oyunlarındaki karakterlerin birbirlerini dinlememesi, yalnızca bir iletişimsizlik sorunu değil, aynı zamanda insan doğasının, toplumsal değişimlerin ve varoluşsal yalnızlığın derin bir yansımasıdır. Bu durum, Çehov’un tiyatroya getirdiği devrimci yaklaşımın da bir parçasıdır. İşte bu iletişim kopukluğunun nedenleri ve anlamları: 1. İçsel Yalnızlık ve Ruhsal Kopukluk 2. Toplumsal Değişim ve
OKUMAK İÇİN TIKLANekarîna karakterên di lîstikên Anton Chekhov de guhdarîkirina hev ne tenê pirsgirêkek kêmbûna ragihandinê ye, lê di heman demê de nîşanek kûr a xwezaya mirovan, guhertinên civakî û tenêtiya hebûnî ye. Ev beşek ji nêzîkatiya şoreşger a Chekhov a ji bo şanoyê ye. Li vir sedem û encamên vê kêmbûna
OKUMAK İÇİN TIKLAAnton Çehov’un öyküleri, Rus edebiyatının en önemli eserleri arasında yer alır ve sıklıkla insan doğasının incelikli betimlemeleriyle tanınır. Çehov, eserlerinde bürokrasiyi eleştiren unsurları da işlemiştir. Bu eleştiriler genellikle şu yönlerde kendini gösterir: Bürokrasinin İnsanlık Durumuna Etkisi: Çehov, bürokrasinin insanlar üzerindeki olumsuz etkilerini vurgular. Karakterlerinin yaşadığı hayal kırıklıkları ve engeller, çoğunlukla bürokratik
OKUMAK İÇİN TIKLAVladimir Nabokov’un Anton Çehov’un “Küçük Köpekli Kadın” (1899) adlı öyküsünü “bugüne kadar yazılmış en büyük hikâyelerden biri” olarak nitelendirmesi, yalnızca edebi bir beğeninin ifadesi değil, aynı zamanda Çehov’un insan doğasına, ahlaki çelişkilere ve varoluşsal derinliğe dair sunduğu incelikli bakış açısının bir takdiridir. Nabokov, bir yazar olarak kendi eserlerinde estetik mükemmeliyetçiliği
OKUMAK İÇİN TIKLADöneminin aynası olabilen bir yazarın dünyasına baktığımızda, insanın ruhunun derinliklerini dile getirdiği öyküleriyle etkileyici bir anlatı dünyası kurmuş olduğunu gözleriz. Çehov gerçekliği diyebileceğimiz ‘kara-acı’/ ‘ironik söylem’ özelliklerini anlatısına sindirmesiyle bir çığır açtığını söylemeliyiz. Yaşanan ânla yiten zamanın aralığındaki insanın gerçekliğini anlatmada, yaşadığı dönemin tanıklığında durağan gibi görünen hayatların ardındaki toplumsal
OKUMAK İÇİN TIKLAPazar meydanından, sırtında yeni paltosu, elinde küçük bohçası ile polis müfettişi Oçumelov[5] geçiyor. Haczedilmiş bektaşi üzümü ile tepeleme dolu bir kalbur taşıyan zabıta memuru da peşinden gidiyor. Ortalık sessiz… Meydanda in cin top oynuyor… Dükkân ve meyhanelerin aralık kapıları, aç ağızlar gibi yılgın bakıyorlar dünyaya; dilenciler bile gezinmiyor çevrelerinde. “Isırırsın
OKUMAK İÇİN TIKLAAnton Çehov’un henüz 24 yaşındayken yazmaya başlayıp “Antoşa Çehonte” takma adıyla yayımladığı Avda Trajedi yazarın tek romanı. On dokuzuncu yüzyılda Rusya taşrasında işlenen bir cinayetin iki anlatıcının ağzından aktarıldığı roman, polisiye türünün yenilikçi bir örneği. On dokuzuncu yüzyılda Rusya taşrasında işlenen bir cinayetin iki anlatıcının ağzından aktarıldığı roman, polisiye türünün
OKUMAK İÇİN TIKLA