Okuyun ama yutmayın, çiğneyin.
“Asıl tehlike özgür zihin mi?” — Yoksa özgür zihinden korkan iktidar mı? Genel olarak iktidarda olanlar sıklıkla bunu söylerler aslında ima ettiği şey nettir : Sanat sorgular, bilim şüphe duyar, medya bilgi yayar.Bunların hepsi birer tehdit.Kime?Kontrol takıntısı olanlara. 🎭 Sanat – Bastırılan duyguları görünür kılar.– Gündelik olanın içindeki politikayı açığa
OKUMAK İÇİN TIKLAEris, Antik Yunan mitolojisinde kaos ve uyumsuzluk tanrıçası olarak bilinir. Çatışma ve rekabetin sembolü olan Eris, Yunan toplumunun sosyal, kültürel ve felsefi dinamiklerini anlamada önemli bir figürdür. Eris’in Kavram Olarak Tanımlanması Eris, Antik Yunan mitolojisinde uyumsuzluk ve çekişme tanrıçası olarak tanımlanır. İsim olarak “eris” kelimesi, hem bireysel hem de toplumsal
OKUMAK İÇİN TIKLAYapay zekânın (YZ) sanat alanındaki yükselişi, insan yaratıcılığının sınırlarını ve değerini sorgulatan bir dönüm noktası yaratmıştır. YZ’nin görsel sanatlar, müzik, edebiyat ve diğer yaratıcı alanlarda ürettiği eserler, estetik ve teknik mükemmeliyet açısından insan yapımı eserlerle yarışır hale gelmiştir. Bu durum, bireylerin kendi yaratıcı kapasitelerine olan güvenlerini sarsabilir ve “yaratıcılık anksiyetesi”
OKUMAK İÇİN TIKLAEski Mısır’ın en tanınmış sembollerinden biri olan Ankh, tarih boyunca yaşam, ölümsüzlük ve varoluşun devamlılığı gibi kavramlarla ilişkilendirilmiştir. Günümüzde, dijital avatarların ve sanal kimliklerin yükselişiyle, bu kadim sembolün anlamı yeni bir bağlama taşınabilir mi? Ankh’ın dijital dünyada sonsuz varlığı temsil etme potansiyeli, farklı disiplinler üzerinden değerlendirilebilir. Kadim Bir Sembolün Kökeni
OKUMAK İÇİN TIKLAPan’ın ölümü, antik Yunan mitolojisinde doğa, vahşilik ve pastoral yaşamın tanrısı olan Pan’ın fiziksel varlığının sona ermesi olarak değil, daha çok bir dönemin kapanışını temsil eden bir kavram olarak ele alınabilir. Bu olay, tarihsel ve kültürel bağlamda, insan-doğa ilişkisinin dönüşümünü ifade eder. Antik dünyada Pan, ormanların, sürülerin ve doğal döngülerin
OKUMAK İÇİN TIKLAKöken ve Tarihsel Gelişim Darülzaferan Manastırı, Türkiye’nin Mardin ilinde yer alan, Süryani Ortodoks Kilisesi’ne bağlı önemli bir dini merkezdir. 5. yüzyılda, MS 493 civarında inşa edildiği tahmin edilen manastır, bölgedeki erken Hristiyanlık dönemine işaret eder. Arkeolojik bulgular ve yazılı kaynaklar, manastırın Roma İmparatorluğu’nun son dönemlerinde bir kale üzerine kurulduğunu gösteriyor.
OKUMAK İÇİN TIKLAPygmalion’un heykeli, antik Yunan mitolojisinde yaratıcılık ile aşk arasındaki derin bağı çarpıcı bir şekilde ortaya koyan bir anlatıdır. Ovidius’un Metamorphoses eserinde anlatılan bu hikâye, yalnızca bir sanatçının eseriyle kurduğu bağı değil, aynı zamanda insanın kendi arzularını, ideallerini ve sınırlarını sorgulayan evrensel bir anlatı sunar. Pygmalion, bir heykeltıraş olarak ideal bir
OKUMAK İÇİN TIKLADuygunun Biyolojik Kökenleri William James’in duygu teorisi, 19. yüzyılın sonlarında ortaya koyduğu ve Carl Lange ile paylaştığı James-Lange teorisi olarak bilinir. Bu teori, duyguların fizyolojik tepkilerden türediğini öne sürer. James’e göre, bir duygu, bireyin çevresel bir uyarana verdiği bedensel tepkinin algılanmasıyla oluşur. Örneğin, bir ayı ile karşılaşan kişi önce kaçar,
OKUMAK İÇİN TIKLAErken Dönem Kökenleri ve Göçler Saksonlar, Kuzey Avrupa’nın Cermen kökenli halklarından biri olarak, günümüz Almanya’sının kuzeybatı bölgelerinde, özellikle Elbe Nehri çevresinde, MÖ 1. yüzyıldan itibaren varlık göstermişlerdir. Arkeolojik bulgular, bu toplulukların tarım ve savaş odaklı bir yaşam tarzına sahip olduğunu ortaya koyar. Roma İmparatorluğu ile temasları, hem ticaret hem de
OKUMAK İÇİN TIKLAPompeii’nin kalıntıları, MS 79’da Vezüv Yanardağı’nın patlamasıyla aniden donmuş bir zaman kapsülü olarak, Roma İmparatorluğu’nun günlük yaşamına dair benzersiz bir pencere sunar. Bu antik kent, sıradan insanların evlerinden soyluların villalarına, sokak satıcılarının tezgâhlarından tapınakların kutsal alanlarına kadar geniş bir yelpazede bilgi sağlar. Kalıntılar, Roma toplumunun sosyal, ekonomik, dini ve kültürel
OKUMAK İÇİN TIKLADeleuze ve Guattari’nin “kodlama” kavramı, modern düşünce dünyasında disiplinlerarası bir perspektifle ele alınması gereken çok katmanlı bir kavramdır. Bu kavram, toplumsal düzenlemelerden bireysel bilinç süreçlerine, dilin yapısal işleyişinden sanatsal yaratım süreçlerine kadar geniş bir yelpazede anlam üretir. Kodlama, yalnızca bir düzenleme mekanizması değil, aynı zamanda güç ilişkilerinin, arzuların ve anlamların
OKUMAK İÇİN TIKLAÉdouard Manet’nin 1863 tarihli Olympia tablosu, sanat tarihinde çığır açan bir eser olarak, izleyicinin algısını sorgulayan ve dönemin toplumsal normlarını sarsan bir başyapıt niteliğindedir. Bu eser, özellikle beyaz izleyicinin siyah kadın bedeni üzerindeki bakışını ele alış biçimiyle, geleneksel temsil pratiklerini altüst eder. Manet, Olympia’da, yalnızca estetik bir yenilik sunmakla kalmaz,
OKUMAK İÇİN TIKLAMichel Foucault’nun biyopolitika kavramı, modern devletlerin bireylerin bedenleri ve yaşamları üzerindeki kontrol pratiklerini anlamak için güçlü bir çerçeve sunar. Bu kavram, devletin yalnızca yasal ya da cezai mekanizmalarla değil, aynı zamanda gündelik yaşamın en mahrem alanlarına nüfuz eden düzenlemelerle bireyleri nasıl şekillendirdiğini açığa çıkarır. Aşağıda, bu kontrol mekanizmalarının farklı boyutları,
OKUMAK İÇİN TIKLAMichel Foucault’nun tarihsel a priori kavramı, bilginin ve hakikatin tarihsel bağlamda nasıl oluştuğunu anlamak için güçlü bir çerçeve sunar. Bu kavram, mitolojik iktidar söylemlerinin, bireylerin düşünce dünyasını ve toplumsal pratiklerini düzenleyen normlar, inançlar ve ritüeller aracılığıyla nasıl işlediğini çözümlemek için kullanılabilir. Aşağıdaki metin, bu kavramın mitolojik anlatılarla kesişimini çok yönlü
OKUMAK İÇİN TIKLAYaratıcılığın Yeni Sınırları Dijital çağ, yapay zeka (YZ) teknolojilerinin sanat üretimine entegre edilmesiyle yaratıcılık kavramını yeniden tanımlıyor. YZ, görsel sanatlar, müzik, edebiyat ve tasarım gibi alanlarda insan benzeri eserler üretebiliyor. Ancak bu durum, insan yaratıcılığının özüne dair tartışmaları alevlendiriyor. YZ’nin sanat eserleri, algoritmik süreçlerin bir sonucu olarak mı ortaya çıkıyor,
OKUMAK İÇİN TIKLAYeraltı odalarındaki gizli ayinler, toplumsal hiyerarşinin ve güç dinamiklerinin bir göstergesidir. Bu mekanlara erişim, yalnızca belirli bir sosyal statüye sahip olanlarla sınırlıydı; bu, ritüellerin elitist bir yapıda olduğunu gösterir. Mithraizm’in askerler ve tüccarlar arasında yaygınlığı, bu grupların Roma’daki ekonomik ve askeri gücünü yansıtır. Yeraltı odaları, bu güç yapılarının gizlice pekiştirildiği
OKUMAK İÇİN TIKLASanat, insanlığın varoluşsal arayışlarının hem aynası hem de sorgulayıcısıdır. Adorno, Bukowski ve Barthes’ın sanat anlayışları, bu arayışların farklı yansımalarını sunar: Eleştirel bir duruş, otantik bir ifade ve okurun yeniden yaratım gücü. Bu üç düşünür, sanatın ne olması gerektiği sorusuna yanıt ararken, insan deneyiminin sınırlarını zorlar. Adorno’nun eleştirel yaklaşımı, sanatı toplumsal
OKUMAK İÇİN TIKLABaharın Nefesi ve İnsanlığın Yankısı Sadi Şirazi’nin Nevbahar’ı, 13. yüzyıldan kalma bir şiir olarak, insan ruhunun derinliklerinde yankılanan bir özlemi dile getirir. Abbas Kiarostami’nin son anlarında Solmaz Naraghi’nin sesiyle bu dizeleri dinlemesi, yalnızca bir şarkı seçimi değil, varoluşun kırılganlığına dair bir meditasyondur. “Bir ömür daha lazım, çünkü bu ömrümüzü umutlanarak
OKUMAK İÇİN TIKLAMoirai’nin iplikle dokuduğu insan kaderi, Walter Benjamin’in “tarihin meleği” kavramıyla kesişirken, insan varoluşunun determinizm ve özgürlük arasındaki gerilimini derinlemesine sorgular. Bu metin, Moirai’nin mitolojik dokumasını ve Benjamin’in tarih felsefesini bir araya getirerek, insan iradesinin sınırlarını, sanatın bu sınırları nasıl temsil ettiğini ve varoluşsal çelişkilerin felsefi yankılarını inceliyor. Kaderin sanatsal temsili,
OKUMAK İÇİN TIKLAHeidegger’in “Varlık” sorusu ile Spinoza’nın “Deus sive Natura” anlayışı, felsefi düşüncenin temel sorularından birine, varlığın anlamına ve insanlığın evrendeki yerine dair iki farklı yaklaşımı temsil eder. Bu iki düşünce sistemi, ontolojik, etik, antropolojik ve dilbilimsel düzlemlerde birbiriyle çatışır ve zaman zaman örtüşür. Heidegger, varlığın kendisini sorgularken, insan varoluşunun geçiciliği ve
OKUMAK İÇİN TIKLA
