Okuyun ama yutmayın, çiğneyin.
1950 Sonrasında Hikâyecilerimiz yirmi iki hikâyeciye ilişkin incelemeler ile onlardan altısıyla yapılmış konuşmaları içeriyor. İncelenen hikâyecilerimiz; Vüs’at O. Bener, Nezihe Meriç, Tahsin Yücel, Muzaffer Buyrukçu, Demirtaş Ceyhun, Demir Özlü, Ferit Edgü, Orhan Duru, Leyla Erbil, Sevim Burak, Tarık Dursun K., Afet Ilgaz, Şükran Kurdakul, Metin İlkin, Nahit Eruz, Adnan Özyalçıner,
OKUMAK İÇİN TIKLAOrhan Duru’da, bütün öyküler gerçek, bütün gerçekler tehlikeli, her şey saçma ve ironik. 1950 Kuşağı öykücüleri içinde ele avuca sığmayan bir usta, Orhan Duru: Kuraldışı, alaycı, sarsıcı, şaşırtıcı, iç gıcıklayıcı, kıvrak, tuhaf, hayalbaz, oyunbaz, kıpır kıpır. Evliya Çelebi’den, Mercimek Ahmet’ten, Hacivat ve Karagöz’den yararlanarak, üslubunu çağrışımsal bir eksende kurmuş, dil
OKUMAK İÇİN TIKLAGezi ve köşe yazıları, deneme, çeviri ve tiyatro uyarlamalarından da tanıdığımız öykücü Orhan Duru’nun ilk öyküsü “Kadın ve İçki” 1953’te “Küçük Dergi”de yayımlanmıştı. Ardından onlarca öyküsü daha yayımlanan Duru -öykülerine bakılarak- kimi kez gözlemci, kimi kez güldürücü, kimi kez de bilim-kurgucu bir yazar olarak değerlendirildi. Oysa kendisi, “Sarmal” adını verdiği
OKUMAK İÇİN TIKLA
